به گزارش بولتن نیوز، وی افزود: بدون اینکه بخواهم با توضیحات اضافی درخصوص این طرح اطاله کلام کنم، مستقیماً به موانع و مشکلات این طرح اشاره میکنم. هرچند گفته شده است که این اقدام برای ایجاد هماهنگی در اجرای سیاستهای عمومی دولت و ایجاد وحدت رویه در اجرای قوانین و مقررات منطقه است. و برای رسیدن به این هدف در هر منطقه "یک دبیرخانه ثابت در استان درجه یک گروه" وجود دارد و دبیرخانه‌ای هم در دفتر ستاد مرکزی وزارت کشور تشکیل شده است. همچنین اطمینان داده شده که هیچ استانی زیر نظر استان دیگر نخواهد بود و ریاست این مناطق نیز به صورت گردشی تغییر خواهد کرد. اما بطور قطع این فرمایشات و اطمینان دادن های مسئولین امر فقط در کلام میباشد و هیچ تضمینی در جهت تحقق آنها در عمل وجود ندارد.

علیپور اظهار داشت: باتوجه باینکه همه استانهای کشور دارای مشکلات و معضلات خاص خود هستند که البته در برخی از این مشکلات ازجمله نابسامانی های اقتصادی (رشد بیکاری، رکود، تورم، نیاز به نقدینگی و.... دهها مورد دیگر) با هم مشترک میباشند و در حال حاضر هیچ استانی قادر به رفع مشگلات و گرفتاریهای خود نمیباشد پس چگونه میتوانند حلال مشکلات دیگر استانها باشد؟ بقول معروف (کل اگر طبیب بودی، سر خود دوا نمودی). آیا اعتبار و یا امکانات و تسهیلات جدیدی در اختیار استانها و یا استان سر گروه قرار گرفته تا اوضاع با گذشته فرق کرده باشد؟ خیر، هیچ اتفاق خاصی نسبت به گذشته نیافتاده و فقط در کلام و روی کاغذ، یکسری تغییر و تحولات اتفاق افتاده که به نظر حقیر نه تنها راهگشای هیچیک از مشکلات نیست بلکه زمینه ساز اختلافات متعدد سیاسی، اقتصادی، قومی و فرهنگی نیز خواهد بود.

رئیس شورای سیاستگذاری اقتصادی مقاومتی و بخش خصوصی تصریح نمود: هرچند که دولت یازدهم در برخی از امور روالی جدید و متفاوت از سیاستهای دولت قبل در پیش گرفته است اما هنوز روشن نیست که این طرح پاسخی برای رفع مشکلات نواحی محروم و دورافتاده باشد یا در چنگال زد و بندها، بروکراسی و فساد اداری، خود به مانعی در راه توسعه تبدیل شود. ابهامات این طرح، مشکلات و تبعات اجرای آن بطور اختصار بشرح زیر میباشد.

1- همچنانکه همه به یاد داریم در ایام تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری یازدهم و ادوار گذشته فقط جناب آقای محسن رضایی پیگیر این طرح بود و از تقسیمات جدید کشوری و ایران فدرالی دفاع میکرد اما آقای روحانی هیچگاه اشاره ای به این طرح نکرده بود، حال که اکثریت به آقای روحانی و برنامه های اعلام شده ایشان رأی داده اند این سؤال مطرح است که چرا طرحهای یک کاندیدای دیگر اجرا میشود؟

2- استانهایی همچون فارس و یا خوزستان خود را کمتر و کوچکتر از استانهای اصفهان و کرمانشاه نمی دانند تا زیر سلطه و بلیط آنها بروند و همین امر موجب خواهد شد تا اینگونه استانها از هم حرف شنوی و یا با هم همکاری تنگاتنگی نداشته باشند هرچند که مسئولین اعلام کرده اند که هیچ استانی زیر نظر استان دیگر نخواهد بود و ریاست بر این مناطق نیز به صورت گردشی تغییر خواهد کرد. اگر قـرار بود که ریاست گـردشی باشد پس از همین ابتدای طرح، دولت نباید

رؤسای مناطق را انتخاب میکرد بلکه جهت پرهیز از شائبه ها و اما و اگرهای احتمالی، میبایست انتخاب اولین رؤسای مناطق را منوط به رأی گیری بین استانداران هر منطقه میکرد که این اتفاق بنابه دلایلی نیفتاده است!!!

3- آیا امتیازات خاصی به سرگروه یک منطقه داده میشود که بقول آقایان، قرار است بر سر آن لابی گری انجام ‌شود و گرهی از مشکلات دیگران را بگشاید؟

4- ساز و کار قانونی و عرفی تبدیل چند استان به یک منطقه چیست؟ آیا شاخصهایی چون مولد بودن، میزان جمعیت یا سرمایه های مادی و معنوی آنها در نظر گرفته شده است؟ البته ظاهر امر نشان میدهد که چنین مسائلی درنظر گرفته نشده است!!!

5- ظاهراً این روشی است برای حل صوری مشکلات مناطق. بطور مثال آیا مشکلات خوزستان و یا کرمان و سیستان و بلوچستان با منطقه شدن آنها حل میشود؟ ممکن است در توزیع بودجه، مرکز استانها بودجه ای بیشتر نسبت شهرستانهای تابعه خود دریافت کند، اما بحث اصلی ناکارآمدی و سوء مدیریتها است که با تغییرات استانی و یا منطقه ای حل نمی‌شوند.

6- برخی از استانها سطح سواد و تحصیلات استان خود را نسبت به دیگر استانها بیشتر و بالاتر میدانند و به همین دلیل خود را یک سر و گردن از سایر استانها بالاتر میدانند آیا در این طرح به این اصل مهم توجه شده است؟ مطمئناً خیر، پس وجود این موضوع نیز اختلاف برانگیز خواهد بود نه حلال مشکلات!!!

7- و دهها مورد دیگر....