شهرداري به دنبال منافع خودش است/ قانون بهبود مستمر فضاي كسب و كارفراموش شده است

وي در پاسخبه آمارهاي مجري مبني بر اينكه دسترسي به مشتري و بازار يك نوع اكسيژن براي كسب و كارهاي خرد است كه اين كار در ايران به دليل هزينه بالاي سرقفلي و سود دريافتي بالا از فروش بسيار گران تمام مي شود. در دنيا متوسط درصد فروش 3 و هشت دهم درصد است ولي در ايران 20 درصد و در برخي مواقع حتي به 70 درصد هم مي رسد گفت‌:‌ دريافت سود بالا براي فروشنده در ايران به اين دليل رخ مي دهد كه كسب و كارها بيشتر توليد محور هستند و دانش توزيع در كسب و كارها كمتر وجود دارد. چون از اول روي توليد فكر مي كنند و دانش توزيع را ندارند.

(نمودار مقایسه سود خرده فروشی در ایران و سایر کشورها)

مهرنوش گفت: به اين دليل كه براي كانال توزيع برنامه ريزي نمي كنند مجبور مي شوند به كانال هاي توزيع موجود اكتفا كنند. اين يك بازار ايجاد مي كند و طبيعي است وقتي تقاضا و عرضه وجود داشته باشد بازاري ايجاد مي شود كه از شما درصد بالاتري را براي سود فروش مي خواهد. كمبود دانش و برنامه ريزي نكردن كسب و كارها در حوزه توزيع هم دليل اين مشكل است.

فراموشي قانون بهبود مستمر فضاي كسب و كار

عضو هيئت علمي دانشكده كارآفريني دانشگاه تهران در ارتباط با اينكه رتبه اول سرانه خرده فروشي در جهان متعلق به ايران است و از نظر تعداد نيز بعد از هند و چين در مقام سوم قرار داريم گفت:‌ساختار برنامه هايي كه چين براي توسعه كسب و كار خود دارد متفاوت است و اين تفاوت اين است كه ساير كشور ها بر كسب و كارهاي سرمايه بر تأكيد دارند در حالي كه چين به كسب و كارهاي كاربر توجه مي كند و مشكل بيكاري جمعيت بالاي خود را از اين طريق حل مي كند.

مهرنوش در پاسخ به اين سؤال مجري كه نظر شما در ارتباط با قانون بهبود كسب و كار كه هنوز آيين نامه اش ابلاغ نشده چيست گفت:‌ قانون بهبود مستمر فضاي كسب و كار جزء قانون هايي است كه از تب و تابش كاسته شد و در فراموشي افتاده است. در اين ماده وزارت صنعت، معدن و تجارت به همراه شوراي اصناف بايد آيين نامه را تنظيم كرده و زمين ها و فرآيند كار را مشخص كند. اين قانون بسيار خوبي است. انواع سيستم هاي كسب و كار: (فروش محور، توليد محور، بازاريابي محور، مشتري محور و كالا محور) هستد. چون سيستم كشور ما توليد محور است و شعار دولتمردان افزايش توليد است متأسفانه باعث شده تا با يك خلاء بسيار بزرگ در بخش توزيع روبرو شويم.

تعريف فرهنگ مردم ايران در خرده فروشي و دست فروشي

وي عنوان كرد: نسبت به سرانه جمعيت و سرانه كسب و كار، در گذشته بازرگانان ارجع تر بوده اند. اكنون بيشترين مشكلات را در كانال توزيع و علي الخصوص فروش داريم. هيچ كس براي نوشتن برنامه كسب و كار به اين مسئله فكر نمي كند. يكي از معظلات ما اين است كه برخي ها فكر مي كنند دست فروش ها بر سرقفلي ها تأثير مي گذارند در صورتي كه اينگونه نيست و مغازه هاي لوكس نيز مشتري هاي خاص خود را دارند. فرهنگ مردم ما در خرده فروشي و دست فروشي ها تعريف شده است.

عضو هيئت علمي دانشكده هاي اقتصاد و كارآفريني دانشگاه تهران ادامه داد:‌ گروهي از جامعه كه تنها به خاطر قيمت خريد نمي كنند و مي خواهند ارزش اضافي را به دست بياورند هميشه هستند و با اين باور خريد خود را دارند. برخي از افراد نيز قيمت پايين كالا برايشان بسيار اهميت دارد. وقتي تقاضا وجود دارد بايد براي آن عرضه را تعريف كنيم. وظيفه دولت ايجاد بازار است و با اين كار ديگر نيازي به دستكاري در عرضه و تقاضا نيست.

عدم مغايرت خرده فروشان و دست فروشان با اصناف

مهرنوش يادآور شد: ‌وقتي تقاضا براي كالاي ارزان قيمت وجود دارد، چرا مردم كالاي چيني مي خرند وقتي ما مي توانيم با همان كيفيت توليد كنيم. مشكل ما فقط درصد حاصل از فروش و توزيع است كه بهتر است براي حل اين مشكل بازار را ايجاد كنيم. در دنيا تمام تعريفات بر اساس از توليد كننده به مصرف كننده است. وقتي در مورد بازار خرده فروشي و دست فروشي صحبت مي شود برخي افراد مقابله مي كنند كه دليل اين مقابله عدم آگاهي و پايين بودن دانش است و صدا و سيما مي تواند در اصناف و كسب و كارها اين دانش را ايجاد كند كه خرده فروشي و دست فروشي با شما مغايرت ندارد.

لزوم ساخت سريال هايي مثل اوشين در صدا و سيماي ايران

وي اذعان كرد:‌ ما در جامعه با فرهنگي كه ايجاد مي كنيم ارزش ها را تعريف مي كنيم. اغلب مشكلات ما فرهنگي است. در سريال هاي تلوزيوني دست فروشي به سخره گرفته مي شود و در آن ها دست فروش کم عقل يا بدبخت است. هيچ وقت داستان كسي را كه از دست فروشي توانست مشكلاتش را حل كند و به بالاترين جاها برسد مطرح نميشود. درحاليكه فيلم اوشين نشان مي دهد كه اوشين با خرده فروشي به بيشترين فروشگاه هاي بزرگ كشور رسيد. ما بايد در كشور اين فرهنگ را ترويج كنيم. بايد رسانه ها و مطبوعات اين مسئله را فرهنگ سازي كنند.

این استاد دانشگاه يادآور شد:‌ شوراي اصناف خيلي مي تواند به اين فرهنگ سازي كمك كند و بهتر است با اين افراد فعاليت و همكاري داشته باشند. رسانه بايد به دانش توزيع شوراي اصناف كمك كند. دو نوع صنف توزيعي و توليدي داريم. اصناف توزيعي فكر مي كنند كه ايجاد اين بازارها به كسب و كار آنها ضربه مي زند در صورتي كه اصلاً اينطور نيست و اين اصناف بايد توجيه شوند.

مهرنوش يادآور شد: اغلب مديران دستگاه هاي دولتي و عمومي ما دلسوز اند و با فكر و استرات‍ژيك عمل مي كنند اما در اجرا به مشكل بر مي خورند. نياز به برنامه ريزي، همت، فشار، مهلت و محدوديت است تا با اجراي اين قانون مشكلات موجود حل شود. در شهرهاي كوچك به دليل اينكه رقابت، سرقفلي و قيمت زمين پايين است مخالفتي با اين بازارها ندارند.

شهرداري به دنبال منافع خودش است

وي گفت:‌بحث آمايش طرح تجاري در شهر نداريم و بايد به افراد مشاوره داده شود تا اطلاعات كافي را داشته باشند. يك سري منافعی تعریف شد تا نوع كسب و كار درآمدي كه در شهرداري تعريف شده باعث مي شود تا شهرداري به فكر منافع خودش باشد و بايد اساس كار اصلاح شود در غير اين صورت با وضعيت فعلي نمي شود كار كرد.

عضو هيئت علمي دانشكده هاي اقتصاد و كارآفريني دانشگاه تهران در پايان گفت: دليل بخش عمده اي از اغلب مسائلي كه در كشور داريم عدم آگاهي و ندانستن راهكار است. در شوراي گفتگو بايد در مورد اين ماده قانوني صحبت كنند تا با ارائه راهكارها ضرر ها به حداقل برسد و ناپاكي ها جدا شود. و افراد بدون اينكه بدانند اين قانون چيست نبايد بي دليل مخالفت كنند و بايد بدانند كه اين قانون براي هيچ كس ضرري ندارد.