4 تخلف سنگین از پیمانکار بانفوذ (+عکس)

گروه اجتماعی، طی یک سال گذشته با افزایش قیمت بنزین، شاهد افزایش قیمت کرایه های تاکسی ها و دیگر وسایل حمل و نقل عمومی بوده ایم و جالب آن که باوجود این که در این مدت قیمت بنزین تنها یک بار افزایش یافته، کرایه های تاکسی چندین بار (با تصاعدهای پیشرفته!) به میزان قابل توجهی افزایش یافته اند.

به گزارش بولتن نیوز، با این حال ماجرای نرخ تاکسی های فرودگاه اساساً مقوله ای است، یکسر متفاوت که حتی از همان قوانین غیرقابل درک افزایش نرخ تاکسی های معمولی هم پیروی نمی کنند و نرخ بی تناسبی که این دسته از تاکسی ها از مسافران بی نوا طلب می کنند، به هیچ وجه ارتباطی(منطقی یا غیرمنطقی) با مسیری که طی شده و بنزینی که مصرف می شود، ندارد و گویا تفاوت کرایۀ این دسته از تاکسی ها با کرایۀ تاکسی های معمولی، بر پایۀ تفاوت ریال و دلار تعیین شده و دریافت می گردد.

اما آن چه در ادامه تقدیم می گردد، شاید بتواند کمی از پیچیدگی ماجرای کرایه های تاکسی فرودگاه بکاهد. این طور که پیداست، قیمت ها در فرودگاه ها بنا بر منطقی درونی تعیین می شوند. به بیان دیگر در حوالی فرودگاه ها، همۀ مبالغ با منطقی متفاوت محاسبه می شوند و قیمت کرایۀ تاکسی فرودگاه نیز تنها تصویر کوچکی است در این پازل پیچیده. پازلی که از قیمت کیک و کلوچه و نوشیدنی های مجاز تا پارکینگ و خدمات عمومی را سامان می بخشد.

در ادامه روایتِ علی قنبرلو، عکاس دوست داشتنی بولتن نیوز از تجربۀ برخورد با یکی از این رویدادهای عجیب و غریب را به استحضارتان می رسانیم: «قائلۀ پارکینگ فرودگاه»سرویس عکس-علی قنبرلو: ماجرا هنگام بازگشت از یکی از سفرهای کاری اخیر با هواپیما اتفاق افتاد. از هواپیما پیاده شده بودم و از فرودگاه خارج می شدم که متوجه داد و بیداد راننده میانسال پژو پارس نقره ای شدم و از روی کنجکاوی، کمی خودم را به سمت شیشه ماشین نزدیک کردم... بلند بلند صحبت می کرد و از قصدش برای آتش زدن ماشین می گفت... همین که از کنارش گذشتم، پرسیدم اتفاقی افتاده؟ نگاهی به دوربین آویزان از گردنم انداخت و گفت دزدی شده، کلاهبرداری می کنند در روز روشن! بر روی در ورودی پارکینگ نوشته اند، ساعتی 4000هزار تومان به طور شبانه روزی اما موقع خروج از پارکینگ، می گویند، مبلغ با ساعتی 8500 تومان محاسبه می شود.

وقتی متوجه این ماجرا شدم از راننده آژانس تشکر کردم و با حساب کرایه مسیر از خودرو پیاده شدم. کارت خبرنگاری را بر گردنم آویختم و با مرور خاطرات فرودگاهی ام، یادم آمد که چندین بار این چنین مسائلی برایم پیش آمده اما هر بار به دلیلی ماجرا را پیگیری نکرده ام. با این حال رانندۀ میانسال با توجه به کار اداری که داشت ایستاد و به حقش هم رسید.

برای پیگیری موضوع به باجه پارکینگ مراجعه کردم. مسئولی که در باجه بود هم درتوضیح ماجرا گفت:"همه چیز را بر روی بنر کنار درب ورودی توضیح داده ایم". بنابراین به سمت درب ورودی رفتم و متوجه شدم، مسئولان مربوطه با استفاده از خطای دید و کوچک نوشتن بخش مهم در حاشیۀ تیترهای درشت کم و اهمیت مردم پسند، به نوعی سعی در نوعی پنهان کاری داشته اند.

این موضوع باعث شده که تصمیم بگیرم ماجرا را به شکلی جدی تر پیگیری نمایم و سراغ دفتر مدیرعامل را گرفتم و همان طور که انتظار می رفت، هر چه گشتم بی فایده بود. چون دفتر مدیر عامل در خیابان استادنجات اللهی قرار داشت و رفتن به آن جا وقت هم میسر نبود. بنابراین به سراغ دفتر نماینده پیمانکار که در طبقه دوم پارکینگ طبقاتی قرار داشت، رفتم. بماند که در همین مسیر کوتاه که با آسانسور طی شد نیز اتفاقات بسیاری افتاد و پس از  چندین بار گیر کردن در آسانسور، بلاخره به طبقه دوم رسیدم. البته از سقف آسانسور هم قطرات آب به روی سر و صورتم می ریخت که در آن لحظه تصاویر فیلم های ژانر جاسوسی-پلیسی و همچنین تصاویر بازجویی های انقلابیون توسط رژیم پهلوی که با ریختن قطرات آب بر روی سر زندانیان آن ها را شکنجه می دادند، جلوی چشمانم رژه می رفت!

به هنگام ورود، کارت ساعت زنی که نسل سوم از آن هم منقرض شده، توجهم را جلب کرد!

همان طور که حدس می زدم، کسی در دفتر نبود. نگاهی سرسری به سر و وضع دفتر انداختم و دنبال ال سی دی های دوربین های کنترل پارکینگ گشتم که لااقل چشمی چرانده باشم؛ ولی دریغ از یک دوربین!

ناگهان صدای بسته شدن دری را پشت سرم را شنیدم و ناخدا گاه برگشتم. مردی میانسال و بسیار محترم وارد دفتر شد و در همان بدو ورود مورد اعتراض راننده قرارگرفت. حرف های ایشان که تمام شد توضیحاتی داد که کاملاً مشخص بود، رضایتی از بیان شان ندارد. از آن جا که بحث شان (حتی به نظر خودشان) بی فایده بود، ورود به ادامۀ مذاکرات را برخود لازم دیدم و مستقیم رفتن سر اصل مطلب: "چرا کنار در ورودی نوشته اید، هزینۀ پارکینگ به طور شبانه روزی، ساعتی 4000تومان اما هنگام خروج از پارکینگ، ساعتی 8500 حساب می کنید؟"

مرد محترم هم که انگار منتظر بود توضیحات تکراری اش دربارۀ این مشکل همیشگی را بازگو کند و قال قضیه را بکند، گفت: "وقتی پارکینگ شبانه روزی پُر شود، ماشین ها را به پارکینگ درحال ساخت منتقل می کنیم که آن جا قیمتش گران تر است و توضیحاتی هم در مورد افزایش قیمت نوشتیم(همان خط ریزی که اشاره به سی درصد دارد)."

خلاصه هرچه جلوتر رفتم عمق فاجعه بیشتر نمایان شد و متوجه شدم، پیمانکار اقدام به افتتاح خودسرانه قسمتی از پارکینگ در دست ساخت ترمینال شماره 2 فرودگاه مهرآباد کرده و با این کار بی توجه به دستگاه های نظارتی، اقدام به پارک هزاران خودرو در داخل ساختمانی نیمه کاره و در دست ساخت نموده و با یک حساب سرانگشتی، میلیون ها تومان از جیب مردم آن هم بدون اطلاع شان، به جیب خود زده است.

بماند که عدم وجود دوربین های مداربسته در پارکینگ شبانه روزی فرودگاه مهرآباد نیز خود معضلی است که می تواند منجر به مسائل امنیتی بسیاری گردد. آن هم در شرایطی که پیمانکار محترم پارکینگ، با نصب تابلویی کوچک در کنار درب ورودی، از عدم مسئولیت خود و شرکت فرودهو... در قبال لوازم داخل خودروها خبر داده است. خبری که البته فقط می تواند خبری خوش برای سارقین باشد؛ سارقینی که آرزوی یک همچین سرزمینی را سال ها در ذهنشان پرورش داده اند!

سومین مشکل نیز به عدم توجه در زمینۀ ایمن سازی دیواره های گودبرداری شده است که روزی هزاران نفر از بالای آن درحال تردد هستن و اگر خدای ناکرده قضیه شهرک غرب و ریزش زمین بابک زنجانی در ایرانزمین، در این فرودگاه نیز اتفاق بیافتد، خسارات جانی و مالی بسیاری به همراه خواهد داشت.

و چهارمین و کم اهمیت ترین مشکل هم مربوط است به استفاده از نیروی شرکتی به جای نیروی قراردادی که البته این موضوع تبدیل به عرفی جا افتاده شده است!!!