خودفروشیِ «هفت صبح» به یاری «فیس بوک»

گروه اجتماعی، روز گذشته روزنامۀ هفت صبح تیتر یک و عکس اصلی نیم صفحۀ نخستش را به موضوعی اختصاص داد که به نوعی تلاش برای به چالش کشیدن برخی از هنجارهای فرهنگی در آن مشهود بود.

به گزارش بولتن نیوز، ماجرا مربوط به خبری بود که روز گذشته درخصوص حکم احضارنامه یک «قاضی شیرازی» برای «مارک زوکربرگ امریکایی» که همان مرد شماره ی یک«فیس بوک» نیز هست، انتشار یافت.

با این حال آن چه در این خصوص بیش از همه در این ماجرا سوال برانگیز است، بیش از نفس پوشش این خبر، نحوه ی پوشش رسانه ای «هفت صبح» به این خبر درجه چندم و بی ارزش است که این چنین توسط این روزنامۀ «فرهنگی(!)، اجتماعی شهری و اقتصادی»، "سایه روشن" شده و به موضوع اصلی روزنامه تبدیل گردیده است.

«هفت صبح» درحالی که در نیم صفحه ی نخستش عکس بزرگ و آبی رنگی از زوکربرگ در کنار برند «فیس بوک» را چاپ کرده، تیتر زردی به همین رنگ را نیز بر روی عکس اضافه نموده که می گوید: "مدیر فیس بوک به شیراز احضار شد" و بلافاصله ادامه می دهد: "بعید است زاکربرگ به ایران بیاید اما احتمالاً اینستاگرام و واتس آپ راهی برای فرار از فیلترینگ نخواهند داشت". حال اگر می خواهید بدانید این مسائل چه ارتباطی با یکدیگر دارند و معنای این حرف های بی ربط چیست، باید دست به جیب شوید!

اینطور که پیداست روزنامه«هفت صبح» بی توجه به هنجارهای اجتماعی مردم مسلمان ایران و بدون کوچک ترین حساسیّتی بر روی مسائل فرهنگی، تنها به فروش بهتر و بیشتر روزنامه شان فکر می کنند و در این مسیر از هیچ اقدامی نیز فروگذار نیستند.

اینطور که پیداست، دوستان مان در «هفت صبح»، تعریف خاصی از «فرهنگ» در ذهن دارند که حدود و ثغورش صرفاً در جغرافیای "ابتذال" قابل شناسایی و ردیابی است.

اینطور که پیداست، هدف از رونامه داری تبلیغ «فیس بوک» و کار روزنامه نگار تولید رپورتاژآگهی فرهنگی پیرو آخرین اصول تبلیغاتی غیرمستقیم است که به جای فروش محصول، "مفهوم" می فروشند و از آن جا که در چنین بازار مکاره ای، اخلاقاً، نیازی به اخلاق نیست، توهین به قضات به راحتی زیر هجمه های تبلیغاتی، پنهان شده و اصلاً دیده نمی شود و ناگفته پیداست که وقتی به راحتی این ها گفته نشود، یعنی این توهین ها تبدیل به امری عرفی و طبیعی گردیده است.

اینطور که پیداست، این عزیزان حتی بنابر تعریفی متفاوت و ویژه از "خبر" روزنامه داری و روزنامه نگاری می کنند و اخبار را تنها بر اساس درجه حرارت آن می سنجند و بنابر این سنجش، "خبر خوب" فقط برای شان خبری است که "داغ" باشد: حال اگر همه فرهنگ جامعه نیز از داغی این خبر بسوزند و هلاک شوند، مشکلی نیست؛ البته به شرطی که پیش از هلاکت، نفری یک نسخه از آخرین شماره ی «هفت صبح» را از اولین باجه خریداری کرده باشند!