سیر تا پیاز خوشگل شدن زیر تیغ

به گزارش بولتن نیوز، دخت ایران نوشت: به گفته دکتر جواد امیری‌زاد، دبیر انجمن جراحان پلاستیک و زیبایی ایران، بیشترین آمار جراحی‌های زیبایی در ایران مربوط به بینی، شکم، سینه و صورت و گردن است. این جراح پلاستیک و زیبایی در این گفتگو، درباره انواع جراحی‌های زیبایی، قیمت‌شان، انواع‌شان و برخی حواشی نپرداخته به آنها، صحبت می‌کند. امیری‌زاد به مردم هشدار می‌دهد اگر قصد انجام جراحی زیبایی دارند حتما سر صبر و با حوصله درباره تخصص پزشک‌شان تحقیق کنند و نتیجه جراحی‌های دیگرش را ببینند و بویژه به تبلیغات آن طرف آبی برای سفر به کشورهای حاشیه خلیج فارس و انجام جراحی زیبایی در آنها اعتماد نکنند.

زیبایی از دید شما یعنی چه ؟
زیبایی یعنی متناسب بودن. زیبا یعنی چیزی که همه اجزایش به هم بیاید یعنی در جراحی زیبایی هم هدف متناسب کردن است.

چرا به جراحی زیبایی می گویند جراحی پلاستیک؟
پلاستیک یعنی شکل دادن. در جراحی زیبایی هم بخش‌هایی از بدن دوباره شکل می‌گیرد و متناسب می‌شود. البته وقتی ما از اصطلاح جراحی پلاستیک حرف می‌زنیم دامنه وسیعی از انواع جراحی‌ها را شامل جراحی‌های ترمیمی و درمانی برای درمان مشکلاتی همچون سوختگی‌ها و تصادفات، جراحی‌های زیبایی برای تغییر شکل برخی اعضای صورت، جراحی‌های دست و جراحی‌های میکروسکوپی را در بر می‌گیرد.

در ایران به طور متوسط چند جراحی زیبایی در سال رخ می‌دهد؟
حدود ۳۰ هزار.

وضع کشورمان نسبت به کشورهای دیگر از نظر فراوانی جراحی‌های زیبایی چگونه است؟
نه خیلی زیاد، نه خیلی کم. در ایران تقریبا از هر ۳هزار نفر یکی جراحی زیبایی می‌کند و در آمریکا از ۲۲۰ -۲۵۰ نفر یکی اما کشورهایی هم وجود دارند که آمار جراحی های زیبایی‌شان بسیار پایین است.

آیا نباید نگران عوارض این‌گونه جراحی‌ها بود؟
هر جراحی ممکن است عوارض داشته باشد اما اصولا مردم از جراحی‌های زیبایی انتظار عوارض ندارند. به همین علت است که خبر عوارض احتمالی این نوع جراحی‌ها، بیشتر به گوش مردم می‌رسد. برای مثال هر روز تعداد نسبتا زیادی از بیماران ممکن است در اتاق عمل، فوت کنند اما اگر یکی از این عمل‌ها جراحی پلاستیک باشد بلافاصله خبر دهان به دهان می‌چرخد و گاهی حتی رسانه‌ها بازتابش می‌دهند مثلا یکی از عوارض جراحی‌های زیبایی که حتی امکان دارد باعث مرگ شود لخته شدن خون در رگ‌ها و حرکت آن به سمت قلب و مغز است.

این پدیده در جراحی‌های غیر از زیبایی هم رخ می‌دهد اما وقتی در جراحی زیبایی بیمار دچار لخته شدن خون شود ، مردم به شدت نگران می‌شوند چون آنها در بهترین شرایط سلامت برای جراحی زیبایی اقدام می‌کنند و انتظار ندارند جان‌شان را از دست بدهند. از سوی دیگر، گاهی جراحی زیبایی موفق نمی‌شود و اندام فرد متناسب نمی‌شود پس باید بپذیریم که این نوع جراحی زیبایی یک تیغ دو لبه است گاهی اگر موفق باشد و نقصی را برطرف کند فرد را به زندگی اجتماعی بر می‌گرداند اما اگر ناموفق باشد او را منزوی و گوشه‌نشین می‌کند و حتی ممکن است به سلامتش آسیب بزند.

چرا شما و خیلی از همکاران‌تان، در بخش دولتی کار نمی‌کنید؟
علت‌هایش بیشتر شخصی است. طبیعتا کار در بخش خصوصی از نظر مالی و امکانات از بخش دولتی برای یک جراح پلاستیک بهتر است. من تجربه ۱۲ سال کار در بخش دولتی را دارم اما بعد از مرحله‌ای به نتیجه رسیدم که کار در بخش خصوصی برایم بهتر است.

به نظر می‌آید یک جور تقسیم‌بندی خاص میان جراحان پلاستیک بوجود آمده است. کسانی که جراحی ترمیمی و درمانی انجام می‌دهند در بخش دولتی کار می‌کنند و کسانی که جراحی زیبایی انجام می‌دهند در بخش خصوصی.
خیلی چیزها را نمی‌شود گفت. به طور کلی حدود۲۷۰ جراح پلاستیک در ایران داریم. دانشگاه‌های تهران ، شهید بهشتی و ایران، که هر کدام ۱۰ نفر، هیات علمی در این رشته دارند. پس در تهران حدود ۳۰ نفر جراح پلاستیک عضو هیات علمی این مراکز هستند. در مراکز استان‌های دیگر هم تعداد اندکی از جراح‌ها در مراکز دولتی عضو هیات علمی هستند. سرجمع ما کمتر از ۱۰۰ نفر جراح در بخش دولتی داریم اما تکلیف بقیه چه می‌شود؟ وقتی بخش دولتی ظرفیت ندارد بقیه جراح‌های پلاستیک باید چه کار کنند؟

از دیگر سو به این موضوع باید دقت داشته باشید که وقتی بیماری دچار سانحه‌ای می شود مثلا می‌سوزد و پوستش از بین می‌رود و پلک و دهانش بسته می‌شود، با یک عمل بهبود پیدا نمی‌کند، ده‌ها بار باید عمل شود و بین هر عمل تا عمل دیگر هم باید فاصله زمانی معینی باشد.

این جراحی‌ها به شدت برای بیمار هزینه بر است و حتی اگر من به عنوان جراح‌بخش خصوصی، نخواهم از او دستمزدی بگیرم بیمارستان بابت بستری و درمان از او هزینه می‌گیرد. بخش خصوصی ، دفترچه بیمه هم قبول نمی‌کند و بیماران سانحه دیده که اغلب فقیر هستند و گاهی حتی به علت سبک زندگی فقیرانه‌شان دچار سانحه شده اند ، نمی‌توانند از عهده هزینه‌های بیمارستان برآیند. به همین علت بخش دولتی برای بیمارانی که جراحی ترمیمی نیاز دارند مناسب تر است.

در ایران جراحی‌های زیبایی طبیعتا از جراحی‌های ترمیمی بیشتر است. این طور نیست؟
نه این تخمین درست نیست. در کشور ما به طور متوسط از هر ۵ جراحی که در حوزه پلاستیک در شهرستان انجام می‌شود یکی زیبایی و بقیه ترمیمی است اما در تهران این نسبت بر عکس است.

شما در صحبت‌های‌تان گفتید که برای آن که بیمار نیازمند جراحی ترمیمی هزینه‌های سنگین را متحمل نشود به بخش دولتی فرستاده می‌شود اما متاسفانه در بخش دولتی هم که بیمه را می پذیرد سهم زیادی از هزینه های درمان را بیمار باید خودش بپردازد.
این از نقص بیمه‌هاست . جامعه جراحان پلاستیک در این زمینه مقصر نیست.

بیمه در ایران جراحی های زیبایی را هم پوشش نمی دهد. این قانون فقط مربوط به کشور ماست یا در همه کشورهای دنیا جراحی‌های زیبایی زیر پوشش بیمه نیست؟
همه جا همین طور است البته شنیده‌ام که در آمریکا، برخی شرکت‌های بیمه‌ای هزینه‌ای شبیه به وام برای جراحی‌های زیبایی در اختیار زیرپوششی‌های شان می‌گذارند.

تعریف کشورهای دیگر از جراحی زیبایی هم شبیه کشور ماست یا امکان دارد برخی انواع جراحی را ما زیبایی بدانیم و آنها معتقد باشند درمانی است؟
تعریف‌های‌مان مشابه است و تفاوتی ندارد اما میزان شیوع انواع جراحی‌های زیبایی در کشورهای مختلف فرق دارد. برای نمونه در کشور برزیل، اصلاح کردن، شکل دادن و پروتز گذاری سینه، شکم، ران و باسن، از نظر فراوانی در صدر جراحی‌های پلاستیک قرار دارد و آنقدر زیاد است که این کشور را به مرکز این نوع جراحی‌ها تبدیل کرده است. اما در آمریکا، جراحی لیپوساکشن و در ایران، جراحی بینی بیشترین فراوانی را دارد، به طوری که حدود ۷۰ درصد جراحی‌های زیبایی در ایران، مربوط به بینی است.

پس از جراحی زیبایی بینی، کدام جراحی‌های زیبایی در ایران فراوان تر است؟
لیپوساکشن و بعد سینه و جراحی‌های صورت و پلک.

علت این تفاوت در فراوانی جراحی‌ها مربوط به شکل ظاهر مردم است یا نوع تبلیغات در این زمینه یا تخصص پزشکان‌شان؟
علت این تفاوت هم فرهنگی، هم عرفی و هم علمی است. برای نمونه در سوئد هر بار همایشی در حوزه جراحی پلاستیک برگزار می‌شود و پزشکان ایرانی درباره جراحی زیبایی بینی صحبت می‌کنند، پزشکان سوئدی می‌گویند این جراحی برای شان نامانوس است. در حالی که در آن کشور، خیلی از زن‌ها در ۴۰ سالگی، لیفت صورت می‌کنند یعنی پوست صورت‌شان را که افتاده با جراحی جمع می‌کنند چون اولا پوست شان به شدت حساس است و زود چروک می‌خورد؛ ثانیا خیلی‌ها آنجا، طاقت حتی یک چروک را روی پوست شان ندارند اما در کشور ما، هم پوست ایرانی‌ها مقاوم‌تر است و هم مردم صبر می‌کنند تا پوست صورت‌شان کاملا افتاده شود و بعد لیفت کنند.

حقیقت دارد که کسی اگر یک بار جراحی زیبایی بینی کند مجبور می‌شود چند سال بعد بار دیگر جراحی کند؟
تا ۱۰ درصد امکان دارد پس از جراحی زیبایی، عمل روتوش لازم شود. این جراحی مربوط به شرایطی است که نوک بینی بعد از جراحی افتاده می‌شود یا فرد می‌خواهد سوراخ‌های بینی‌اش جمع‌تر شود اما گاهی بینی به کلی تخریب می‌شود که باید از نو جراحی شود. این اتفاق معمولا در مواردی می‌افتد که پزشکی بجز جراح پلاستیک یا جراح گوش و حلق و بینی، جراحی زیبایی بینی را انجام می‌دهند.

بر اساس بررسی آخرین آماری که ما در انجمن به دست آوردیم حدود ۹۰ درصد شکایت‌ها در حوزه جراحی پلاستیک مربوط به افراد غیر جراح پلاستیک و تنها ۱۰ درصد مربوط به جراحان پلاستیک است.

جراحانی که صرفا خودشان را متخصص در یک عضو خاص معرفی می‌کنند مثلا می‌گویند صرفا تخصص جراحی زیبایی صورت یا بینی دارند تا چه حد قابل اعتماد هستند؟
این هم یک نشانه از تخلف است. چون ما فقط در مقطع فوق تخصص می‌توانیم ادعا کنیم که صرفا یک عضو بخصوص را می‌توانیم جراحی کنیم. پس یک متخصص نمی‌تواند دامنه جراحی‌هایش را به یک عضو محدود کند. وقتی چنین ادعایی می‌کند یعنی یک جای کارش اشکال دارد.

یک مدل دیگر از تخلف این است که در شبکه‌های ماهواره‌ای از مردم می‌خواهند به کشورهای عربی سفر کنند تا جراحی زیبایی‌شان را انجام دهند در حالی که بیشتر آنها تخصصی در این حوزه ندارند. برای مثال یکی از مشهورترین‌شان که از مردم دعوت می‌کرد به کشورهای حاشیه خلیج فارس برای جراحی بروند حتی تخصص جراحی زیبایی ندارد. شمار زیادی از کسانی که به او مراجعه کرده‌اند به شدت آسیب دیدند و برای جراحی‌های ترمیمی به کشور خودمان برگشتند.

به عنوان دبیر انجمن جراحان پلاستیک به مردم هشدار می‌دهم به هیچ وجه تحت تاثیر تبلیغات ماهواره‌ای برای جراحی قرار نگیرند. مردم وقتی می‌خواهند یک پیراهن بخرید به تعداد زیادی مغازه سر می‌زنند، چرا برای انتخاب پزشک هیچ تحقیقی نمی‌کنند و تبلیغات بی‌اساس را باور می‌کنند.

شنیده‌ام برخی بینی‌ها را نباید جراحی کرد چون بدتر می‌شود. حقیقت دارد؟
بینی‌ها معمولا دو جورند. بینی‌هایی که پوست نازک و استخوان بزرگ دارند و بینی‌هایی که پوست ضخیم و استخوان ظریف دارند. ما در جراحی بینی، پوست روی بینی را کنار می‌زنیم و استخوان را دستکاری می‌کنیم. پس اگر بینی پوستی ضخیم و استخوانی کوچک داشته باشد تغییراتی که روی استخوان اعمال می‌کنیم چندان آشکار نمی‌شود و فرد پس از جراحی حاصل کار را نمی‌بیند. چون پوست ضخیم روی آن را پوشانده و شکلش تغییری نمی‌کند.

پس بینی‌هایی که پوست ضخیم دارند و اسکلت کوچک ، با جراحی بدتر نمی‌شوند بلکه اصلا تاثیر جراحی روی بینی آشکار نمی‌شود. بینی خراب نمی‌شود اما ایده آل هم نیست و بیمار از جراحی‌اش راضی نمی‌شود.

به نظرتان بازار جراحی زیبایی در کشور ما آشفته نیست؟ منظورم این است که این نوع جراحی‌ها تعرفه معینی ندارد و برای یک جراحی مشخص هر متخصصی نرخی اعلام می‌کند.
جراحی زیبایی مثل یک کارهنریست. روی کار هنری نمی‌شود قیمت گذاشت. اگر بخواهند تعرفه بگذارند باید تجربه، دانش و زبردستی جراح را در نظر بگیرند و نتیجه کار را ببینند و بعد نظر بدهند. در حالی که باید یادمان باشد زیبایی یک امر سلیقه‌ایست چه طور می‌شود گفت از میان دو عمل زیبایی بینی، کدام موفقیت‌آمیز بوده و کدام نبوده است. گذشته از این‌ها، بی‌تعرفه بودن جراحی‌های زیبایی مختص ایران نیست، در هیچ جای دنیا تعرفه‌ای برای این نوع جراحی‌ها وجود ندارد.

یعنی حتی نمی‌شود دامنه تعرفه‌ای برای جراحی‌های زیبایی تعریف کرد؟
یک دامنه قیمت برای جراحی‌های زیبایی وجود دارد اما رسمی نیست، توافقی است و برخی پزشکان هم که معروف شده‌اند این رنج قیمت را نادیده می‌گیرند. برای مثال فردی را می‌شناسم که برای هر جراحی بیینی ۲۰ – ۲۵ میلیون تومان می‌گیرد اما نتیجه کارش زیرمتوسط است. ما در انجمن نمی‌توانیم این مسایل را به مردم بگوییم . چون در حوزه کاری‌مان نیست. مردم هم وقتی چیزی گران‌تر باشد گمان می‌کنند بهتر است، بنابراین سراغ همان پزشکی می‌روند که هزینه بسیار بالایی می‌گیرد اما عملکردش قابل دفاع نیست.

وقتی تعرفه دقیقی برای جراحی تعیین نشده باشد چنین آشفته بازاری طبیعی است.
همچنان اعتقاد دارم نمی‌شود تعرفه ای تعیین کرد اما مردم برای انتخاب یک پزشک باید نتیجه کارش را پیش تر دیده باشند. به نظرم می‌شود یک دامنه قیمت را به شکل رسمی به عنوان تعرفه برای هر جراحی بینی تعریف کرد.

رنج قیمت جراحی بینی هم اکنون چقدر است ؟
از ۲ تا ۱۰ میلیون تومان.

جراحی لیپوساکشن چه طور؟
این جراحی انواع دارد بسته به وسعت آن در بدن است و امکان دارد از یک تا ۱۰ میلیون تومان باشد.

سینه، پلک و صورت چه قیمتی دارد؟
تعرفه جراحی پلک از ۲ تا ۷ میلیون، صورت از ۳ تا ۱۵ میلیون و سینه هم از ۲ تا ۱۵ میلیون تومان تغییر می‌کند.

در فیلمی مستند دیدم که در برخی کشورها، افراد پیش از جراحی زیبایی با روانشناس مشاوره می‌کنند؛ مبادا اصرار آنها بر تغییر چهره ناشی از « اختلال روانی بدشکل دیدن بدن» باشد که در آن فرد به علت شرایط خاص روانی خودش را زشت می‌بیند. به نظرتان لازم نیست در کشور ما هم با توجه به آمار بالای جراحی زیبایی چنین مشاوره‌هایی انجام شود؟
پاسخ من به این پرسش منفی است. حدود یک درصد مردم کشورمان بیماری‌های روانی دارند که احتمال دارد آنها را ترغیب به جراحی‌های غیر ضروری کند و به طور کلی در ارتباط با جراحی‌های زیبایی مشکل ایجاد کند و ما نمی‌توانیم به خاطر این یک درصد همه کسانی را که برای جراحی زیبایی مراجعه می‌کنند، پیش روانشناس بفرستیم.

با این حال کم نیستند کسانی که شاید رضایت نداشتن‌شان از ظاهرشان در حد اختلال روانی نباشد اما بدون آن که واقعا توجیهی قابل قبول داشته باشد جراحی می‌کنند یعنی جراحی برای آنها واجب نیست و در عین حال بیمار روانی نیستند. اگر این آدم‌ها با روانشناس صحبت کنند حتما قانع می‌شوند که لازم نیست جراحی کنند.
مطمئن باشید اگر کسی واقعا مشکلی در اندامش نداشته باشد ، جراح هم راضی نمی شود جراحی‌اش کند. اگر من در مطبم بیماری داشته باشم که حس کنم حتی ذره‌ای از نظر روانی مشکل دارد، جراحی‌اش را قبول نمی‌کنم. در مواردی پیش آمده است که حتی فرد گفته قرص خواب مصرف می‌کند و من به این علت او را رد کرده‌ام چون ممکن است بی‌خوابی نشانه ای از اضطراب باشد و این یعنی ناهماهنگی یا تلاطم درونی فرد.

آقای دکتر پرسش من به شکل خاص درباره شما نیست. منظورم این است که واقعا به نظرتان چند درصد پزشکان جراح پلاستیک مثل شما رفتار می‌کنند و چند درصد به محض این که فردی هوس می‌کند زیر تیغ برود، جراحی‌اش را قبول می‌کنند؟
من با اطمینان می‌گویم بیشتر هم صنف های من مانند خودم رفتار می‌کنند.

چرا اینطور فکر می‌کنید ؟ به نظرم برخی طمع می‌کنند و در شرایطی که جراحی لازم نیست هم، جراحی را قبول می‌کنند.
آنها غیرحرفه‌ای هستند وگرنه یک جراح حرفه‌ای هرگز این طور عمل نمی‌کند. علتش یک معادله ساده است که ما همیشه به جراحان تازه کار آن را می‌آموزیم. کافیست یک بیمار با احساس بد شکل دیدن بدن یا عدم رضایت دائمی به تورشان بخورد و جراحی‌اش کنند تا زندگی حرفه ای‌شان به باد برود. چنین بیماری همیشه ناراضی است. دایما مراجعه می‌کند و می‌گوید جراحی‌اش به نظر خودش موفق نبوده. هیچ جراحی، این نوع بیمارها را راضی نمی‌کند. گذشته از این، بیمار فقط به آمدن تا مطب پزشک خودش بسنده نمی‌کند می‌رود سراغ پزشکان دیگر به آنها می‌گوید جراحش، خرابکاری کرده است.

به علاوه شاید شکایت کند و آنوقت حتی اگر کمیسیون پزشکی شما را بی گناه تشخیص بدهد به هر حال ساعت‌ها از وقت پزشک در دادگاه هدر می‌رود. این طوری اعتبارش خدشه دار می‌شود، ضرر اقتصادی می‌کند، پایش به دادگاه باز می‌شود و خلاصه آبرو و پولش به باد می‌رود.

اگر بیماری، بدون توجیهی قانع کننده بخواهد جراحی زیبایی کند، می‌تواند پس از جراحی از پزشکش شکایت کند که چرا او را بدون علت عمل کرده است؟
خیر. بیمار با رضایت خودش خواسته جراحی کند و نمی‌تواند در این باره شکایت کند اما اگر پزشک در جراحی ناموفق باشد بیمار می‌تواند شکایت کند و حتی دیه بگیرد.

پس صرفا رضایت فرد برای انجام جراحی زیبایی کفایت می‌کند؟
یکسری مسایل بر مبنای عرف است و یکسری بر مبنای قانون. گاهی نکته‌ای که ما ناچاریم رعایت کنیم و در نظر داشته باشیم اصلا در قانون نیست اما در عرف وجود دارد پس باید به آن احترام گذاشت. برای نمونه، وقتی دختری برای جراحی زیبایی مراجعه می‌کند من از او می‌خواهم رضایت والدینش را بگیرد یا اگر خانم متاهلی می‌آید از او می‌خواهم همراه شوهرش به مطب بیاید تا او هم رضایت خودش را از عمل زیبایی همسرش اعلام کند.

در این موارد، قانون اجازه می‌دهد که من این خانم‌ها را بدون رضایت گرفتن از خویشاوندان‌شان هم عمل کنم اما عرف در این موارد مهمتر است و به هر حال خانواده آنها پس از عمل برای من دردسر درست می‌کنند.

عجیب‌ترین جراحی پلاستیک که تا کنون دیده‌اید، چیست؟
جراحی پیوند صورت. برای من بسیار شگفت‌انگیز است. کار خیلی سختی است و بجز بحث‌های فنی و تکنیکی نگهداری آن از جراحی‌اش سخت‌تر است.

سخت‌ترین جراحی که بخواهید انجام بدهید...
جراحی‌های میکروسکوپی. یعنی جراحی هایی که ریزه کاری‌های خیلی زیادی دارد، مثل پیوند زدن انگشت. جراحی‌های جمجمه هم وقتی ناهنجاری شدیدی در جمجمه باشد سخت است.

گران ترین جراحی زیبایی ؟
جراحی کامل برای جوان کردن صورت که شامل از بین بردن پف پشت پلک، کیسه زیر چشم، شلی و افتادگی پوست صورت و گردن، ابرو و پیشانی می‌شود انجام این مجموعه کارها در مجموع بیش از ۶ ساعت طول می‌کشد و قیمتش هم بیش از ۱۵ میلیون تومان است.

ارزان ترین؟
همان بوتاکس است که حالا دیگر در آرایشگاه‌های زنانه هم انجام می‌شود. اما من به مردم هشدار می‌دهم برای تزریق بوتاکس، متخصص باید جای دقیق عضلات صورت را بداند. آیا واقعا مردم فکر می‌کنند یک غیرپزشک جای این اجزا را می‌داند؟!

برای جراحی زیبایی چه سنی مناسب تر است؟
ما معمولا معتقدیم که خانم‌ها باید بیش از ۱۷ سال و آقایان باید بیش از ۱۸ سال سن داشته باشند اما کسانی هم این قوانین را زیر پا گذاشته‌اند برای مثال یک پزشک در مکزیک، جراحی زیبایی را برای نوجوان‌های ۱۳-۱۴ ساله هم انجام می‌داد.

مشتری‌های تان معمولا از قشر ثروتمند هستند یا فقیر؟
در گذشته بیشتر ثروتمندها تمایل به این نوع جراحی داشتند اما حالا شمار زیادی از مراجعان از اقشار متوسط و زیر آن هستند که می‌دانم هزینه جراحی را به زحمت جمع کرده‌اند.

به نظر شما هم شمار مردان متقاضی جراحی زیبایی در کشورمان در حال افزایش است؟
دقیقا همینطور است. همیشه تعداد زن‌های متقاضی این جراحی از مردها بیشتر بوده است اما با توجه به تعداد مردهای خواهان این نوع جراحی‌ها متوجه می‌شوید که تعداد آن‌ها در چند دهه اخیر بسیار زیاد شده است. دستکم بر اساس مشاهدات خودم می‌توانم با قطعیت بگویم حدود دو دهه پیش تعداد مردانی که تمایل به جراحی زیبایی داشتند نسبت به زنان، ۵ به ۱۰۰ بود در حالی که حالا تقریبا ۳۰ به ۱۰۰ شده است.