روز ملی خلیج فارس روز غیرت ملی

به گزارش وبلاگستان بولتن نیوز، شبکه وبلاگی استان کردستان نوشت:

جمهوری اسلامی ایران، از بدو تولد براساس آموزه‌های حضرت امام خمینی(ره) که برگرفته از قوانین و احکام مسلم اسلامی است، بر ایجاد اتحاد میان مسلمانان و احقاق حق مستضعفان جهان، بدون در نطر گرفتن نژاد، قومیت و تعصب‌های جاهلانه، تأکید کرده است.در این میان، قدرت‌های شیطانی فراوانی بودند که تلاش داشتند با کمک آتش‌افروزی در مناطق مختلف کشور، ضمن ایجاد جنگ داخلی، ایران را چندین پاره کنند. البته این سیاست، ناموفق بود و حضور مردم در صحنه انقلاب، آنها را ناکام گذاشت. به همین دلیل، همه توان دشمنان مصروف حمایت از صدام در تجاوز به خاک مقدس جمهوری اسلامی ایران شد.خط نفاقی که می‌کوشید با ایجاد دشمنی میان مسلمانان، دعواهای بی‌پایه قومیتی را تقویت کند و قرن‌ها بود که جای پای استعمارگرانی همچون انگلستان از همین طریق محکم می‌شد، در برهه حساس دفاع مقدس، به اوج فعالیت خود رسید.

تأکید بر واژه جعلی و دورغین «خ ل ی ج ع ر ب ی ه» نیز با همین رویکرد انجام شد تا دیکتاتور خونخوار عراق را بخاطر کشتار ایرانیان، ناجی قوم عرب نشان دهد! همچنین کوشش شد تا ایران را دشمن اصلی اعراب معرفی کنند تا رژیم اشغالگر قدس(که در آن زمان تا بیروت پایتخت لبنان را هم اشغال گرده بود) بتواند به مقاصد شوم خود برسد.البته همزمان با این خطوط تبلیغاتی، صدام برای پیش برد اهداف خود، علاوه بر کشتار گسترده و بی‌رحمانه مخالفان عرب خود، بخش بزرگی از اعراب خوزستان واقع در خاک ایران را به شهادت رساند و اکثریت آنها را آواره کرد!دهم اردیبهشت ماه روز ملی خلیج فارس روز غیرت ملی ایرانیان است و یادآور اینکه "چو ایران نباشد، تن من مباد".

صفحات تقویم هر ملتی، علاوه بر نشان دادن روزها و گذشت زمان، بیانگر علائق تاریخی، فرهنگی و عقیدتی ملت‌ها می‌باشد.با ورق زدن برگ‌های تقویم، نسل‌های جدید هر قوم، خاطرات افتخارآمیز، مصیبت‌های وارد شده بر اجداد و نیاکان، روزهای تولد و وفات بزرگان را به یاد آورده و بدین ترتیب در مقابل جریان در حال گذر زندگی، یاد این روزها و شخصیت‌ها را ماندگار می‌کنند.دهم اردیبهشت ماه هر سال نیز از آن دست روزهایی است که انسان را به جستجو در پی این پرسش وامی‌دارد که فلسفه نامگذاری این روز چیست؟

بررسی نامگذاری‌های روزها در تقویم ما ایرانی‌ها بیانگر این واقعیت است که ملت ایران، به دلیل ارج نهادن به جایگاه بشری و کرامت انسانی، روزها را به دلیل انتساب آنها به انسان‌ها، خواه در مناسبت‌های مذهبی و دینی و خواه در روزهای تاریخی، فرهنگی و ادبی، نامگذاری می‌کنند و حتی آنجایی که نامی از افراد نیست، روزها را به احترام شخصیتی خاص، محترم می‌شمارند.اما در این بین، روز دهم اردیبهشت ماه، به نوعی یک استثناست. دهم اردیبهشت، بدون هیچ انتسابی، ویژه غیرت ملی و تمامیت ایرانیان است.این روز، در دل خود، ردپای هیچ نژاد و قومیتی نداشته و به هیچ رنگ و زبان و دین خاصی تعلق ندارد.

10 ارديبهشت ماه به عنوان یک روزی تاریخی و ملی در تاریخ ایرانیان ثبت شده است. این روز افتخار آمیز به عنوان روز ملی ”خليج فارس” نامگذاري شده است. در ۲۲ تیرماه ۱۳۸۴، رییس جمهور وقت ایران، بر پای مصوبه‌ای مهر تأیید زد که به موجب آن، دهم اردیبهشت ماه هر سال، آیین‌های نکوداشت روز "ملّی خلیج فارس" برگزار خواهد شد؛ روزی که یادآور ازخودگذشتگی های ملت سرافراز ایران و فرار اشغال‌گران متجاوز پرتقالی بعد از ۱۱۷ سال تسلط جابرانه‌ برسواحل جنوبی کشور (۲۱ آوریل ۱۶۲۲ میلادی) در پی رشادت‌های سپاه ایران به رهبری امیرالامرای فارس)امام قلی‌خان( می باشد. دفاع همه جانبه ایرانیان و واکنشهای مختلف دولت ایران در به رسمیت نشناختن هر واژه دیگری به جز خلیج فارس طی سالهای اخیر٬ را میتوان به سمبلی از روحیه حق طلبی ملت ایران تشبیه کرد که در خلیج فارس تبیین گردیده است. امسال پنجمین سال گرامیداشت نام و یاد آبهای نیلگون خلیج همیشه فارس می باشد.مرزهایت از کرانه اروند، تا ساحل سیستان، مرزهای پیام اسلام راستین اند. دیده بان ها در برج های برافراشته ات چشم های بیدار انسانیت اند تا نگذارند آسیبی برسانند به امنیت عشق و صلح جهانی.موج ها در گستره گسترده ات، مشت های گره شده حق باوران است که علیه باطل می خروشد؛ مشت های گره شده اصحاب قرآن که بر پیشانی بندشان نوشته است: «اشدّاءُ علی الکفّار». طوفان هایت، طوفان های خشم است علیه دزدان دریایی، علیه دزدان فانوس در شب باران، علیه دزدان شرف و عزت و ناموس.

فرزندان فارسی

خلیج فارس را اراده پولادین آریایی نگه داشته است. رعدِ گام های رستم در سیستان، شنیدنی است و برق شمشیر آریوبرزن در ارجان دیدنی است هنوز. کشتی های غریب «نیارکوس» و «اسکندر» نتوانسته اند موج را از سطح آب هایش بگیرند و مروارید را از عمق آبی اش بدزدند. خلیج فارس، زنده، است هنوز؛ در نفس های کمین گرفته دلیران تنگستان، در غیرت و دلاوری اهالی جنوب، در وطن دوستیِ اولاد رییس علی دلواری.مردان جنگ ما، پشت خلیج فارس ایستاده اند. هنوز سلاح از دست «همت» و «باکری» نیفتاده است، هنوز قلب «صیاد شیرازی» می تپد. فرزندان فارس نمرده اند که مادرشان را به اسیری ببرند. فرزندان فارسی زنده اند و صدایشان می آید در هر نسیم و طوفان، در هر موج، در هر رعد و برق...

چهارراه صلح و دوستی

خوان یغما نیست که بخورندش؛ میراث پدری نیست که ببرندش. خلیج فارس، خلیج ماهیان فارس است، خلیج طلای سیاه و سفید و تنها، برازنده دست های فارس است. کدام عقل و قانونی حکم کرده است که حاصل دست رنج آب ها و خاک ها، باید به اهالی آب ها و خاک هایی برسد آن سوی مرز؛ چه کسی حکم کرده است که ما بکاریم و دیگران بخورند؟!می خواهند بر تنگه هرمز بنشینند و دوستان شان را گرد بیاورند و بخورند و ببرند و بدزدند. تنگه هرمز، باید چهارراه ملت ها بماند از هر جنس و قوم و باوری، چهارراه صلح و دوستی که اکسیر عشق را بار بزند و به اقصی نقاط دنیا بفرستد.

به خط فارس

نام ها را از شناسنامه ها پاک می کنند و به نسل ها می آموزند که پیشینه ای شایسته نداشته اند. فتنه می کارند تا مابین دعوای همسایه ها، کشتی هایشان را پر کنند از نفت و ستاره دریایی! خلیج فارس، نامی است که کرخه و کارون بر فلات قاره جنوب نوشته اند، نامی است که آشوریان و آریاییان با صدای سم ابرها و سنگینی قدم هایشان نوشته اند. خلیج فارس، نامی نیست که در نقشه ها بنویسند و در محافل بگویند... نامی است که خال سینه ایران است، نامی است که از به هم پیوستن کویرها و جلگه ها و رشته کوه ها رقم خورده است. صفحات زمین، آن قدرها لرزیده و چرخیده تا حروف کلمه خلیج فارس، به خط فارس به هم بپیوندد.سال های سال «هم بغض» و «هم خنده» این خاکِ قدیمی، نشسته ای به تماشای تاریخ پر حادثه ای که در دشت های این سرزمین جولان داده و روز و شب این دیار را رقم زده است. سال های سال، در آغوش عاشقانه «ایران» زندگی کرده ای و قلب زلالت را چون ایینه ای مواج، با پارسیان عاشق در میان نهاده ای. چگونه نشناسمت؟ چگونه مرا نشناسی؟

چگونه خاطرات فیروزه ای سال ها بودنت را از یاد ببرم؟! چگونه گوهرهای برآمده از قلب تو را به خاطر نیاورم؟! چگونه تبرک نعمت خیز حضورت را پا به پای عمر وطن نادیده بگیرم؟!«ایران» تو را دوست می دارد. «ایران»، این مادر همیشه سرفراز تاریخ، این بانوی مغرور شکست ناپذیر، سال ها هم نفسی با تو را در لحظه لحظه غیرت خویش خوگرفته و دست بردار آبروی بلند آوازه خویش نیست... . ایران هنوز جرعه جرعه تو را تشنه است. هنوز از پس این سالیان دراز تو را عاشقانه و آمرانه می طلبد.همه می دانند... چهره های مبهوت و مرده و زنده تاریخ، تو را همیشه دست در گریبان ایران دیده اند. چشم گذشته های دور و نزدیک، مرزهای تنت را خوب می شناسند که به خطوط خاک لاله ها منتهی شده است. کودکان سرزمین من روزی در ساحل چشمان تو بازی کردند و روزی دیگر از آغوش طراوت خیز نگاهت قد کشیدند و سرباز های دلیر نبردها شدند. طفلان دیار من روزی جرعه های سبوی تو را نوشیدند و آنگاه، قطره قطره در خونشان به غیرت و رشادت بدل شدی. رودهای وطن من، با خون سرخ شهادت که درمی آمیختند، به آغوش تو سر می سپردند و بغض های اندوهشان را در دامان دریایی تو اشک می ریختند.

ای خلیج! ای دریای پارس زبان! ای که در پیراهن شرجی ات، ابرهای آسمان ایران گریسته اند! ای که صدف های دامان مرصّعت، گوشواره دخترکان سرزمین من است! آسوده باش که هیچ لهجه ناشناسی نام تو را بر زبان نخواهد آورد. که هیچ از گردِ راه رسیده ای ریشه های قدمت تو را از این خاک، بیرون نتواند کشید.چه کسی بود صدایت زد؟ چه کسی اسم تو را به غلط زمزمه کرد؟ چه کسی خواب شومِ ربودنت را دیده؟ چه کسی حیله باطلِ تملک تو را در سر دارد؟ هراس نداشته باش. پریشان نشو. من نام تو را آن گونه که از قدیم تا امروز زندگی کرده است، بار دیگر به تمام مدعیان یادآور خواهم شد. من اصالت تو را به تمام توطئه ها نشان خواهم داد. تو را آن گونه که گواه راستین تاریخ است، به چشم های طمع، خالی می کنم. من «خلیج فارس» را به همه می فهمانم. خلیج ایرانی! همچنان با لهجه شیرین پارسی ات موج بزن و درّ و گوهر بر لب بیاور... مباد خواب آرامت را کسی بر آشوبد! مباد هیچ ادعای دروغینی، اخم های اضطراب بر جبین آسایشت بنشاند!شکوه خوش آوازه! بخت بلند ایران! شناسنامه تو در دستان من است. هیچ بیگانه ای تو را به کابین فتنه های شوم در نخواهد آورد.

در میان مناطقی که درون محدوده خارمیانه قابل شناسایی هستند٬ خلیج فارس مدل منحصر به فردی از یک منطقه ژئوپلیتیک است. درحالیکه به لحاظ منطقی میتوان نیمه جنوبی خلیج فارس را یک زیرمنطقه از جهان عرب که از آن بزرگتر است نامید٬ اما بی شک منطقه ژئوپلیتیک خلیج فارس فی نفسه یک محیط متجانس است. این حوزه جغرافیایی در طی یکصد سال گذشته به عنوان قلب تپنده اقتصاد جهاني بوده و جزو اهداف استراتژيكي قدرت‌هاي سلطه‌گر است، موجب نگراني شديد آنها شده و به دنبال آن خليج‌فارس در معادلات جهاني و استراتژيكي قدرت‌هاي بزرگ اهميت شاياني پيدا كرد. از آنجاکه خلیج فارس بخشی از آبهای سرزمینی جمهوری اسلامی ایران، کانون انرژی جهان و همچنین حاصل هزاران سال تمدن و فرهنگ ملی کشور محسوب میشود، صیانت و دفاع از این حوزه استراتژیک بعنوان نخستین اولویت برای جمهوری اسلامی ایران رقم خورده است و برآن تاكيد قاطع دارد. هویت ایرانی که در درازای تاریخ با اندیشه¬های نخبگان ایرانی بارور گردیده است از مبانی غنی برخوردار است. که از قومیت های مختلف ایرانی، مردمانی یکپارچه ساخته است که دارای ویژگی‌های آشکاری همچون خداجویی، خردمحوری، دانش دوستی، دادخواهی و صلح طلبی می باشند. ماندگاری و استمرار تاریخی هویت ایرانی که همراه با حفظ مظاهر و مبانی آن بوده است، نشان از ارزش‌های والای آن دارد، هویت ملی ایران که براساس آموزه¬های کهن هویت ایرانی شکل گرفته بایستی همیشه به عنوان سرلوحه اقدامات دولت و ملت متبلور شود. خلیج فارس بخشی از این هویت کهن و لاینفک ایرانیان در طول تاریخ محسوب میشده است. ایران از گذشته تا کنون در خاورمیانه به جهت موقعیت منحصر به فرد خود از اهمیت فوق العاده ای برخوردار بوده است. در حقیقت ثبات٬ آرامش و امنیت خلیج فارس پیوندی ناگسستنی با امنیت ملی کشور ایران دارد و عبارتی میتوان گفت که سرزمین ایران بدون مرزهای آبی اش در خلیج همیشگی فارس معنی و مفمهومی پیدا نمیکند.

به واقع خلیج فارس برای ملت ایران همچون شریان خون در اندام کشوری کهن است که پایداری و زنده ماندن آن پیکر٬ در گروی موجودیت و جریان مداوم خون در آن اندام دارد. از این روی ملت ایران پاسداری و صیانت از خلیج فارس را برای خود همچون یک وظیفه ملی میداند. این ادعا با نگاهی به تاریخ گذشته قابل دفاع می باشد. بی تردید خلیج فارس در طول چنده سده اخیر شاهد جانفشانی ها و خونهای متعددی است که تقدیم دفاع از صیانت آن گردیده است. مبارزات مردم دلاور و جانبرکف جنوب ایران(خوزستان٬ بوشهر ٬ بندر عباس) در جهت بیرون راندن استعمار پرتغال از خلیج فارس تبدیل به خاطره ای شد که بعدها به عنوان الگوی نسلهای آینده برای ایرانیان مورد بهره برداری قرار گرفت. اقدامات اشغالگریانه بریتانیا در شهریور 1320 و در نتیجه آن خلق حماسه نیروی دریایی ایران در خلیج فارس و شهادت افسران و دریادلان ایرانی به فرماندهی شهید دریادار بایندر در تقویم تاریخ ملی ایرانیان ثبت گردیده است. اما متجاوزان هرگز دست از اندیشه های اهریمنی خود در ضدیت با کشور و ملت ایران برنداشته و بعدها نیز استكبار جهاني به بهانه‌هاي خارج از عرف و قوانين بين‌المللي در حالي كه با ناوگاني كامل٬ تمامي منطقه عملياتي را در دريا و هوا تحت پوشش قرار داده بود٬ به ناگاه در صبحدم 29فروردين 1367 اقدام به بمباران سكوهاي نفتي جمهوري اسلامي ايران كردند و صدمات سنگینی به حقوق قانونی ایرانیان در خلیج فارس زدند. اين عمل استكبار در نزد ملت ایران منجمله، از ديدگاه نيروهاي سلحشور و شهادت‌طلب نيروي دريايي ایران قابل توجيه نبود، لذا به رغم توانمندي و برتري تجهيزاتي دشمن قدم به عرصه نبرد گذاشت و با اهداي شهدای متعددی به جامعه بزرگ و ملت غيور ايران، ثابت كرد در دفاع از کشور و پايداري از انقلاب و پاسداري از حق و عدالت از هيچ كوششي فروگذار نكرده و كمترين آن اهدا خون خود در راه اعتلاي کشور است.

اما این پایان ماجرای خونهای به ناحق ریخته شده ملت ایران نبود و باردیگر در روز یکشنبه 12/04/1367 هواپیمای مسافربری ایرباس ایران 'IR655' با 290 سرنشین بی دفاع بر فراز آبهای نیلگون خلیج فارس توسط ناو آمریکایی وینسنس مورد حمله موشکی قرار گرفت و همه 290 سرنشین آن به شهادت رسیدند. امروز نیز بی شک ملت و نیروهای مسلح ایران با کسب تجربه های مختلف در خلیج فارس٬ آمادگی و توان مقابله با هرنوع تهاجم بیگانگان را دارد. گویی اینکه دشمنان ملت ایران به این امر پی برده اند که راهکارهای نظامی دیگر نتیجه کافی را برایشان در پی نخواهد داشت و به همین دلیل است که اینبار با هجمه وسیع فرهنگی در رسانه های متعدد غربی و عربی در تلاش هستند نام های مجعولی همچون خلیج ع/ر/ب/ی٬ خلیج٬ خلیج اطلسی٬ خلیج اسلامی٬ خلیج بصره و... را در اذهان عمومی دنیا جا بیاندازند تا ریشه های ایرانی و هویتی پارسی را از آن قطع نمایند. اما بی شک ملت ایران تا زمانیکه حتی یک ایرانی در ایران باقی باشد٬ درفش حق طلبی و دفاع از هویت کهن خود را برافراشته نگاه خواهد داشت و فریاد آزادیخواهی و دفاع از ایران و خلیج همیشه فارس آن را سر خواهد داد. زیرا این امر بخش لاینفک از مبانی هویت ملی ما ایرانیان می باشد.متاسفانه در این میان نیز کشورهای عربی منطقه خلیج فارس نیز به جای بهره بردن از فرصت اتحاد و تعامل با همسایه شمالی دیرینه و قدرتمند خود یعنی ایران که از پس هزاران سال تجربه تاریخی و کشورداری متمدن٬ امروزه در جهان رخ نمایی میکند٬ با اخذ سیاست های اشتباه و همسو با منافع بیگانگان٬ مسیر را برای ورود نیروهای نظامی استعمار بریتانیا و ایالات متحده هموار می سازند. کشورهایی که در طول تاریخ خود بارها و بارها ثابت کرده اند که تنها در اندیشه سلطه ضد انسانی بر ملتهای مظلوم جهان و غارت منافع ملی آنان را دارند.

و اما خلیج همیشه فارس

خليج فارس، نام تاريخي آبهايي است كه از زمان باستان تا به حال به كار برده شده است. بنا بر مدارك متقن، يونانيان آن را Sinus Persicus، روميان Mare persicum و عربها نيز قرنها آن را خليج فارس يا بحر فارس مي‌ناميدند. در زير به چند سند مهم تاريخي اشاره مي‌شود:در سنگ‌نبشته داريوش هخامنشي در مصر متعلق به سال ۵۱۸ تا ۵۱۵ پيش از ميلاد، در عبارت درايه تپه هچا پارسا آيي تي هني؛ دريايي كه از پارس مي‌رود يا سر مي‌گيرد، نام درياي پارس آمده است.بطلميوس، عالم و جغرافيدان مشهور قرن دوم ميلادي، در كتاب جغرافياي عالم كه به زبان لاتين نگاشته شده، از نام (پرسيكوس سينوس) به عنوان خليج فارس ياد كرده است.در سال ۴۲۵ پيش از ميلاد، هرودت، مورخ مشهور يوناني در كتاب تاريخ معروف خود، نام خليج فارس را بحر احمر يا درياي سرخ ناميده است.در سال ۱۸۹۲، لرد كرزن، وزير خارجه انگلستان، در كتاب ايران و قضيه ايران، بارها به نام خليج فارس اشاره كرده است.ويليام راجز، وزير امور خارجه وقت ايالات متحده آمريكا، در گزارش مورخ ۱۹۷۱ ميلادي خود در مورد سياست خارجي اين كشور از نام خليج فارس استفاده كرده است؛ از جمله فرهنگهاي آلماني،‌ انگليسي، آمريكايي، فرانسوي، تركي و... .
در فرهنگهايي كه به زبانهاي مختلف تدوين و چاپ شده است؛ از جمله فرهنگهاي آلماني، انگليسي، آمريكايي، فرانسوي، تركي و... خليج فارس نيز به همين نام آورده شده است.نام خليج فارس در سازمان ملل متحد: دبيرخانه اين سازمان در سند مورخ ۵ مارس سال ۱۹۷۱ ميلادي و يادداشت AD۳۱۱/IGEN به دولت ايران، يادآور مي‌شود كه عرف جاري در دبيرخانه سازمان ملل متحد در اسناد و نقشه‌هاي جغرافيايي منطقه آبي بين ايران از سمت شمال و خاور و تعدادي از كشورهاي عربي از سوي جنوب و باختر به نام خليج فارس ناميده شود و اين، بنا بر عرف قديمي انتشار اطلس‌ها و فرهنگهاي جغرافيايي است.اين دبيرخانه همچنين بابت اشتباهاتي كه سازمان ملل در برخي اسناد در به كار بردن نام خليج فارس مرتكب شده، عذرخواهي كرده آن را اشتباه سهوي دانسته (سند ۲۶ ژوئن ۱۹۹۱ ميلادي در سازمان ملل) و از كارگزاران سازمان خواسته است كه همواره اين موضع ايران را در نظر داشته باشند.

با توجه به اسناد و مدارك متقن فوق اذعان مي‌دارد كه:درج نامهاي جعلي در كنار يا به جاي درياي خليج فارس، نشأت‌گرفته از سياستهاي خصمانه شبكه‌هاي فرهنگي غرب است كه سعي در شكاف و اختلاف‌افكني بين كشورهاي خاورميانه و حوزه خليج فارس را دارد، چون اين منطقه از نظر حوزه جغرافيايي و ژئوپلتيكي، يك منطقه واحد و همگراست.آب های نیلگون خلیج فارس واقع در مرزهای جنوبی میهن ما ایران، در طول تاریخ از یک‌سو امکان ارتباط این مرز و بوم را با دیگر ممالک جهان فراهم ساخته است و از سوی دیگر، تأمین نیازهای ساکنین اطراف خود را با انواع نعمات الهی، سخاوتمندانه عهده دار بوده است.

این آبراه میان عرض جغرافیایی ۲۴ تا ۳۰ درجه ی شمالی قرار دارد و تحت تأثیر متقابل صفحه ی آفریقا و اروپا – آسیا در طی ادوار مختلف زمین شناسی ایجاد شده است و مساحتی حدود ۲۴۰ هزار کیلومتر مربع دارد و عمق متوسط آب در آن ۳۵ متر است.«خلیج فارس» جزء مناطق بسیار گرم دنیاست به‌طوری که میزان تابش شدید خورشید در بیشتر روزهای سال و میزان تبخیر بالا از ویژگی های جفرافیایی آن محسوب می‌شود.«خلیج فارس» مهم ترین مرکز ارتباطی سه قاره ی اروپا، آفریقا و آمریکای جنوبی با آسیای جنوب شرق است و به دلیل وجود تنگه هرمز از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

اهمیت «خلیج فارس» به حدی است که در دهه های اخیر محور اصلی مناقشات سیاسی بوده است. از آغاز قرن بیستم، ابرقدرت ها برای تحکیم تسلط خود بر این منطقه، تمام توان خود را مصروف کرده و جنایت‌های بی‌شماری را مرتکب شده‌اند. ارزش‌های عظیم اقتصادی و موقعیت سوق الجیشی و سیاسی خلیج فارس از قدیم الایام تا امروز، استعمارگران را تشنه حضور و سلطه‎طلبی در این منطقه کرده و باعث شده است تا آنها بکوشند، همواره سیاست خود را بر ساکنان آن تحمیل کند. در طول تاریخ، خلیج فارس نام های مختلفی به خود دیده که در اکثریت قریب به اتفاق آنها، بر نام اصیل آن صحه گذاشته شده است:

- کهن ترین نامی که از خلیج فارس وجود دارد، نارمرتو (به معنای رود تلخ) است که در کتیبه های آشوری بر جای مانده است.

- در روزگار هخامنشیان این دریا را نخستین بار ایرانیان، "پارسا درایا” یا دریای پارس خواندند.

- در دوران اسلامی هم به نام هایی چون بحرالفارسی، دریای پارس، خلیج الفارس و خلیج فارس مشهور بوده است.

موضوع تغییر نام خلیج فارس از دهه سوم قرن بیستم به دنبال سیاست فارسی زدایی انگیسی ها در منطقه ی «خلیج فارس» مطرح شد. این سیاست با هدف پیشبرد اهداف حکومت استعمارگر انگلستان در منطقه «خلیج فارس» دنبال شده و همچنان ادامه دارد.اصطلاح جعلی و دروغین «خ ل ی ج ع ر ب ی» برای نخستین‌بار از سوی یک دیپلمات انگلیسی مطرح شد. اگر چه دولت ایران در همان زمان در قبال این عمل، واکنش نشان داد و از قبول کردن این نام دروغین خودداری کرد اما دیپلمات انگلیسی به دروغ‌سازی خود ادامه داد.

نام خلیج فارس و صهیونیست‌ها

در حال حاضر تلاش برای تغییر نام «خلیج فارس» در حقیقت کوششی ذلیلانه برای ضربه زدن به ایران و انقلاب اسلامی است.در شرایط فعلی که ایران تبدیل به محور اصلی مقاومت در برابر اشغالگران قدس شده است، بی‌شک سخن گفتن از واژه مجعول «ا ل خ ل ی ج ا ل ع ر ب ی ه»، خیانتی آشکار به کل امت اسلامی محسوب می‌شود چرا که حامیان این واژه جعلی، طی مراحل مختلف اثبات کرده‌اند که با همه توان برای پیشبرد اهداف صهیونیست‌ها تلاش می‌کنند و از سازش با قاتلان فرزندان مظلوم فلسطین و غاصبان قدس شریف، اِبا نمی‌کنند.دهم اردیبهشت ماه، روز خلیج فارس است. روزی که بر خلاف بزرگداشت‌های معمول در تقویم ایران عزیز، نام فرد خاصی را تداعی نمی‌کند و بزرگی‌اش نیز عاریه‌ای از بزرگی دیگری نیست. روز خلیج فارس، فرصتی است برای نشان دادن اشتراک تمامی ایرانیان از هر دین، قبیله و باوری.

این روز از آن جهت روزی بزرگ و مغتنم است که این مجال را برای هر فرزند ایرانی می‌دهد تا با یادآوری تاریخ و بازخوانی واقعیت‌های روزگاران دیرین، این حقیقت همیشه زنده را به یاد همه بیاورد که:ایران سه نقطه دارد، بی معنی است بی آن - بی نقطه خواندنی نیست، نام قشنگ ایران

باشد جزایر ما، چون نقطه‌های ایران - بنشسته چون نگینی، بر آب‌های ایران
بادا بریده هر دست، کز خطه‌ی دلیران - خواهد جدا بسازد، این نقطه‌های ایران

درخشش آب‌های همیشه خلیج فارس، انعکاسی از فروزندگی آفتاب آزادگی و وطن دوستی ایرانیان پاک اندیش بوده که نام عزیز ایران را در بستری به قدمت هزاران سال، در جای جای سرزمین آباء و اجدادی‌مان گسترانیده و هنوز زود است تا کج اندیشان و نوکیسگان، خاطره رشادت‌ها و ایثارهای پهلوانان سرزمین عاشقان فاتح خیبر را در هشت سال دفاع مقدس، دلاوری‌های دلاوران و.... فراموش کنند.

دلاورانی که پیوسته با یاد علی (ع)، این زمزمه را پیوسته بر لب داشتند:

چـو ایـران نباشد تن من مـبـاد - در این بوم و بر زنده یک تن مباد
همـه روی یکسر به جـنگ آوریــم - جــهان بر بـداندیـش تنـگ آوریم
همه سر به سر تن به کشتن دهیم - بـه از آنکه کشـور به دشمن دهـیم

دهم اردیبهشت، مجال مغتنمی است بر یادآوری این رشادت‌ها و رسالت پاسداشت حرمت این مرز و بوم که برعهده تک تک فرزندان ایران اسلامی گذارده شده است.ضمن تبریک این روز، به همه جریاناتی که به هر دلیلی، خواه به علت ناکافی بودن اطلاعات و مطالعات تاریخی و خواه به علت متأثر شدن از فضاسازی‌های کاذب دیگران، سعی در تحریف واقعیت‌های تاریخی دارند، پندی دوستانه و از سر خیرخواهی می‌دهم که به قول آن پیر فرزانه ،" تاریخ معلم انسان‌هاست" و در درس گیری از تاریخ، غفلت جایز نیست.

تاریخ خلیج فارس، آن قدر سابقه دارد که آن را زمینه مناسبی برای تحقیق درباره انسان نخستین دانسته اند(ویلسن- ص 27) در اوایل عصر «پلیوسن» - که حدود پانصد هزار سال پیش تخمین زده می شود - بحر احمر، از مدیترانه جدا شده و آب های اقیانوس هند، داخل آن شده اند.در ابتدای عصر «میوسن»، دریای مدیترانه، تمام نواحی کوهستانی کردستان و جنوب ایران را فرا گرفته بوده است؛ بعد از آن، آب شروع به عقب نشینی کرده و در اواخر عصر «میوسن»، ارتباط بین مدیترانه و اقیانوس هند قطع شده است. خلیج فارس، در اوایل عصر «پلیوسن»، منحصر به زبانه و باریکی در کنار دشت های ساحلی ایران بود که تا ارمنستان ادامه داشت و پس از تشکیل رشته کوه های زاگرس، خلیج فارس، به منطقه کنونی منتقل شده است. (همان، صص 23 و 24)

نام خلیج فارس، در کهن ترین منابع تاریخی، خلیج نارمرتو Narmarratu است که آشوریان، پیش از تسلط آریاییان بدان داده اند. (یغمایی، 6) «فلاویوس آریانوس» یونانی در قرن دوم پیش از میلاد، خلیج فارس را پرسیکون کاتیاس = Persikon Kaitas نامیده (همان، صص 9 و 10) و پس از وی، «استرابون»، «کلودیس» پتوله. (همان، ص 11) «هرودوت، کتزیاس و گزنفون، نیز (شاملو، 11) نام خلیج فارس را به کار برده اند. در سنگ نوشته به جا مانده از دوران پادشاهی «داریوش» در تخت جمشید متعلق به سال 515 تا 513 پیش از میلاد مسیح، خلیج فارس را به سبب آب تلخ آن، رود تلخ نامیده اند. (شاملو، 12) «کوین توس کورسیوس روفوس» مورخ رومی، خلیج فارس را اکوارم پرسیکو Aquaram Persico نامیده که به معنی آبگیر فارس است. (یغمایی، ص 14)«نیارکوس»، سردار مقدونی، کسی است که در سال 326 . م به دستور اسکندر مقدونی، خلیج فارس را پیموده و مکتوبات وی از این سفر، جزو مهم ترین منابع تاریخی است. (شاملو، 13)

بر پایه پژوهش محمد جواد شکور، دانشمندان زیر در دوره اسلامی، نام خلیج فارس را به کار برده اند: ابن فقیه (279 هـ . ق)ابن رسته (290 هـ . ق) ابن خردادیه (سده سوم هجری) سهراب (سده سوم هجری) بزرگ بن شهریار (342 هـ . ق) اصطخری (سده چهارم) ابن مطهر (355 هـ . ق) ابن حوقل (367) مسعودی (سده چهارم) ابوریحان بیرونی (سده چهارم) و غیره. (سایت جزیره دانش)نام خلیج عربی! در سال 1958، توسط «رودریک اوون» و «سر چارلز بلگریو» کارگزاران انگلیسی به کار رفته و پس از آنها، با اصرار جمال عبدالناصر، به محافل رسمی عرب راه یافته است. اوون نوشته است: «من در تمام کتب و نقشه های جغرافیایی؛ نامی غیر از خلیج فارس ندیده بودم؛ ولی در چندسال اقامتم در خلیج فارس، متوجه شدم که ساکنان ساحل، عرب هستند؛ بنابراین ادب حکم می کند که این خلیج را عربی بنامیم (سایت ویکی پدیا) هدف این کارگزاران انگلیسی ایجاد تفرقه افکنی بوده است.