نقشه راه مذاکرات هسته‌ای

به گزارش بولتن نیوز به نقل از اصولگرا، رویدادهای بیستم فروردین امسال، روزی متفاوت به مثابه یک نقطه عطف را در تاریخچه فن آوری هسته‌ای ایران و مباحث پیرامونی آن رقم زد. همزمان شدن روز ملی فن آوری هسته‌ای ایران با مذاکرات ایران و گروه ۱+۵ در وین و همگامی و هماهنگی بالایی که بین پیام‌های صادره از تهران و وین از سوی مقامات عالی نظام، مذاکره کنندگان هسته‌ای و سازمان انرژی اتمی به چشم آمد، نقشه راه ایران در این حوزه استراتژیک و حساس و مذاکرات مربوط به آن را روشن‌تر از قبل مقابل دیدگان افکارعمومی داخل و خارج قرار داد.
 
 تاکید مقام معظم رهبری براینکه مذاکرات باید ادامه یابد و درعین حال بیان ایشان که هیچکدام از این دستاورد‌ها و تحقیق و توسعه هسته‌ای متوقف نخواهد شد، مقوم گفته‌های تیم مذاکره ایران در وین بود؛ در عین حال رونمایی از دستاوردهای جدید مانند مهم‌ترین ایزوتوپ پایدار یا‌‌ همان اکسیژن ۱۸ و سخنان مقامات سازمان انرژی اتمی و اعلام آمادگی آن‌ها برای کمک‌های فنی برای پیشبرد مذاکرات از جمله اتفاقات مهم این روز بود؛ تا آنجا که حتی رئیس سازمان انرژی اتمی اعلام کرد سازمان متبوعش پیشنهاد بازطراحی در مراحل طراحی نیروگاه در حال احداث آب سنگین اراک را نیز ارایه کرده و این پیشنهادی بوده که به لحاظ فنی و حتی سیاسی توجه طرفین میز مذاکره در مرحله کنونی را به خود جلب کرده است.
 
در طرح اقدام مشترک که به امضاء ایران و۶ قدرت جهانی در ژنو رسیده است، دو موضوع مهم به صورت کلی وجود دارد که جزو مخرج مشترک‌ها و نقاط اشتراکی مذاکرات بوده، روی کاغذ آمده و ثبت شده است.
یکی، ادامه تحقیق و توسعه است و دیگری غنی سازی ۵ درصد در خاک ایران، البته در عین حالی که برخی اقدامات اطمینان بخش برای طرف دیگر از سوی ایران صورت خواهد گرفت. اما همین دو مورد اشتراکی و کلی در برنامه و گام نهایی باید مورد تفسیر و تعیین قرار گیرند.
 
از این مرحله به بعد بنابرتوافق ژنو و برنامه اقدام مشترک، بحث اصلی به حوزه استدلال‌ها ونبرد منطق‌ها بازمی گردد که گستره برنامه‌های تحقیق و توسعه و دیگر فعالیت‌ها را معلوم کند، مرحله‌ای مهم و حساس و به تعبیری دشوار که پس از توافق اولیه پیش روی قرار دارد.
چنانچه ایستادگی ملی و تلاش مذاکره کنندگان ایرانی برای کشاندن مباحث سیاسی به حوزه فنی و حقوقی، پس از سال‌ها با سرمایه عظیم ملی که پشت سر مذاکره کنندگان قرار گرفت نتیجه داد و طرف‌های غربی را در مرحله اول به سوی پذیرش برنامه اقدام مشترک با دو بند اساسی ذکر شده رهنمون شد؛ از این به بعد نیز اجماع ملی و نمایش اقتدار مدبرانه در کشور نظیر آنچه در روز ۲۰ فروردین امسال شاهد بودیم، می‌تواند در مرحله تدوین گام نهایی برای تثبیت هرچه بیشتر دستاورد‌ها، تحقیق و توسعه و گره گشایی از مذاکرات مثمر ثمر واقع شود.
 
توجه به این مهم لازم است که پس از سال‌ها مذاکرات به کلیاتی قابل قبول برای طرفین یا چنانچه گفته می‌شود نتیجه برد - برد رسیده است ـ البته تحمل برد طرف ایرانی برای صهیونیست‌ها وحامیانشان در دنیا آسان نیست ـ اما از این مرحله به بعد که مذاکرات وارد جزئیات و تعیین مصادیق می‌شود، بازهم مرحله و عرصه تازه‌ای از ممارست و پایداری پیش روی ایرانیان قرار دارد.
 
نشاط حاصل از آنچه تاکنون در مسیر مذاکره با حفظ دستاورد‌ها حاصل آمده و تقویت امید و اجماع ملی با نصب العین قرار دادن فرمایشات رهبری توشه مناسبی برای گام نهادن به مرحله پیش روست که اقشار مختلف، صاحب نظران و جریان‌ها و جناح‌ها می‌توانند بهره لازم را از آن برده و نقش مناسب ایفا کنند، چراکه در این مرحله باید مخرج مشترک مباحث و اشتراکات طرفین مذاکره در جزئیات دوباره روی کاغذ آمده و ثبت شود.
 
نباید از یاد برد که خروج از چارچوب توافق اولیه یا اقدام مشترک، هزینه و مسئولیت به نتیجه نرسیدن مذاکرات را متوجه طرفی خواهد کرد که از آن عدول کند، با آنچه از سوی مقامات ایران در همه سطوح اعلام شد، تکلیف طرف ایرانی روشن است، باید مراقب بود اگر خللی در روند مذاکرات آتی به وجود آید، افکار عمومی به سمت برهم زننده توافقات توجه داده شده و به اشتباه نشانی غلط داده نشود. این مهم نیازمند تقویت همدلی داخلی و زیر نظر گرفتن رفتار طرف مقابل در مذاکرات است، گروه‌های مرجع داخلی و نمایندگان مجلس در این زمینه می‌توانند نقش بسیار موثری برعهده داشته باشند.

تحلیل گر و روزنامه نگار :جلال برزگر