آیا ایران هم مانند اندونزی وارد کننده نفت می شود؟

به گزارش بولتن نیوز به نقل از شانا_پیمان جنوبی، اقتصاد ٨٦٧ میلیارد دلاری، نیروی کار ١٢٠ میلیون نفری، نرخ بیکاری ٦,٦ درصدی، هزینه های بودجه ای ١٦٦ میلیارد دلاری، بدهی ٢٢٤ میلیارد دلاری و جمعیت ٢٥٤ میلیون نفری از مشخصه های کشور اندونزی به عنوان عضو سابق سازمان کشورهای صادر کننده نفت ( OPEC) است.
اقتصاد بزرگ اندونزی با کمک رشد بالای جمعیت و یارانه های سوخت، دست به دست هم داده اند تا فشار تقاضای داخلی نفت این کشور از تولید داخلی پیشی گرفته و در عمل این کشور را به وارد کننده بزرگ نفت بدل کند. در سالهای ٢٠٠٢ تا ٢٠١٢ کل مصرف انرژیهای اولیه در اندونزی ٤٤ درصد رشد کرد.
بنا بر گزارش سازمان مطالعات بین المللی انرژی آمریکا، یارانه سوخت میان  ٧ تا ٢٥ درصد از هزینه های بودجه سالانه دولت اندونزی را از سال ٢٠٠٥ به خود اختصاص داده و این کشور مجبور به کاهش هزینه های یارانه های سوخت است.
مصرف داخلی نفت اندونزی به خاطر فشار بالای تقاضا در بخش خانگی و حمل و نقل در طی سالهای ٢٠٠٧ تا ٢٠١٣ از ١,٣ میلیون بشکه در روز به ١.٦ میلیون بشکه افزایش یافته است.
مصرف بی رویه و بالای انرژی و افت تولید نفت به دلیل کاهش سرمایه گذاری، اندونزی را به عنوان چهارمین کشور پر جمعیت جهان  که روزی یکی از صادر کنندگان خالص نفت خام و عضو OPEC بود، به وارد کننده بزرگ نفت بدل کرده است.
نفت و دیگر مایعات نفتی تولیدی اندونزی به خاطر کاهش سرمایه گذاری در بخشهای بالادستی نفت این کشور، در طی سالهای ١٩٩١ تا ٢٠١٣ از بیش از ١,٧ میلیون بشکه در روز به حدود ٩٢٨ بشکه در روز کاهش یافته است. این در حالی است که تقاضای بنزین در اندونزی از سال ٢٠٠٥ نزدیک به ٣٢ میلیون لیتر در روز افزایش داشته است.
برای محدود کردن واردات نفت و کاهش فشار بر بودجه، دولت اندونزی در ژوئن ٢٠١٣  بار دیگر یارانه های سوخت را در این کشور  کاهش داد و در نتیجه این سیاست دولت، قیمت بنزین و گازوئیل به ترتیب ٤٤ و ٢٢ درصد افزایش یافت.
این اقدام دولت اندونزی راهکاری برای کاهش یارانه ٢٠ میلیارد دلاری سوخت در سال ٢٠١٢ بود. متعاقب کاهش یارانه، تورم در این کشور حدود ٩,٥ درصد افزایش یافت و دولت اندونزی برای کاهش اثر این افزایش قیمت تصمیم به توزیع پول نقد در بین اقشار فقیر جامعه گرفت.
این راهی است که امروز ایران هم در حال طی کردن آن است و در صورتی که فازهای بعدی هدفمندی یارانه ها هر چه زودتر اجرا نشود، ایران هم کم کم به یک وارد کننده خالص نفت بدل خواهد شد و باید از اوپک خدا حافظی کند!.
ایران با جمیعتی نزدیک به ٧٧ میلیون نفر و با تولید ناخالص داخلی حدود ٥١٤ میلیارد دلاری نزدیک به ١,٧ میلیون بشکه نفت در روز مصرف می کند و این به جز مصرف روزانه حدود ٤١٥ میلیون متر مکعب گازطبیعی است که تا پایان سال ١٣٩١ در این کشور مصرف شده است.
نکته جالب در مقایسه ایران و اندونزی این است که باوجودجمعیت ٢٥٤ میلیون نفری اندونزی، مصرف روزانه داخلی نفت این کشور ١٠٠ هزار بشکه در روز کمتر از ایران و در عین حال تولید ناخالص داخلی آن ٣٥٣ میلیارد دلار بیشتر از ایران است.
وضع مصرف انرژی و توزیع یارانه های غیر هدفمند در ایران به قدری مشکل ساز است که برابر مطالعه سال ١٩٩٩آژانس بین‌المللی انرژی، حذف یارانه مصرفی در ایران می توانست مصرف انرژی و تولید دی‌اکسیدکربن را به ترتیب ٤٧,٥ و ٤٩.٤ درصد کاهش داده، تولید ناخالص داخلی را ٢.٢ درصد افزایش دهد.