انگیزه های حزبی و سیاسی تنها دلیل خبرنگاران برای امضای نامه / پروانه کاری محدودیت نیست ساماندهی است

گروه سیاسی- به تازگی چهارصد و یک تن از خبرنگاران و روزنامه نگاران شاغل در مطبوعات ایران، با نگارش نامه ای به علی جنتی وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی از سیاست های حسین انتظامی معاون مطبوعاتی این وزارتخانه انتقاد کردند که به نظر می رسد اهداف دیگری به غیر از مسائلی را که در این نامه طرح نموده اند،  دنبال می کنند.

به گزارش بولتن نیوز، این روزنامه نگاران "اجرای طرح پروانۀ خبرنگاری" که ازسوی حسین انتظامی معاون مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مطرح شده را اقدامی درجهت ایجاد محدودیت برای فعالان رسانه ای ارزیابی کرده اند و معتقدند"چنین اقداماتی مخالف برنامه های اعلام شده علی جنتی و دولت حسن روحانی است" و سابقۀ آن را در دوره های مختلف و  پیش از وقوع انقلاب اسلامی تا سال های بعد از انقلاب پی گرفته و این گونه اقدامات را به "مخالفان آزادی" نسبت داده اند.

در این زمینه موضوع طرح آقای انتظامی و همچنین انتقاد روزنامه نگاران را باید از زاویه های مختلف مورد بررسی قرار دهیم اول از این زاویه که وضعیت صنفی، توانایی های روزنامه نگاران و سابقۀ تخصص های لازم و ساماندهی شغلی و  آینده کاری، تامین اجتماعی و حق و حقوق آن ها موردتوجه قرارگیرد و باید مانند شغل های دیگر ساماندهی شود. درحقیقت این کار نه تنها به معنای مقابله با آزادی ورود و خروج و فعالیت های روزنامه نگاران نیست بلکه این به کمک این ساماندهی می توان سطح توان و دانش و سابقه خبرنگاران را محاسبه کرد و بین کسانی که با شغل خبرنگاری روزگار می گذرانند و دیگران تفاوت قائل شد و تجربۀ کوتاه اجرای طرحی مشابه در دوره ای که انجمن صنفی روزنامه نگاران فعالیت می کرد و با همکاری وزارت کار به تعدادی از خبرنگاران شناسنامه کار داده شد، این موضوع را اثبات می کند. 

به هرتفسیر اما نکتۀ جالب در متن نامۀ این دوستان اینجاست که خود این عزیزان نیز به درستی به عُمرکوتاه دولت جدید اشاره می کنند و معتقدند قضاوت درخصوص عملکرد دولت در این مدت کوتاه منطقاً امکان پذیر نیست و با این حال خودشان با نوشتن نامه های سرگشاده و انتشار بیانیه های کذایی، فضای رسانه ای را مسموم نموده و مسیر را برای حرکت رو به جلوی این دولت جوان ناهموارتر از پیش می سازنند و از آن جالب تر این که این دسته از دوستانِ روزنامه نگار، همان هایی اند که تا همین چندی پیش هم خود را حامی دولت می دانستند و با هربهانه ای سعی درمصادرۀ دولت اعتدال گرای«تدبیر و امید» به نفع گرایشات افراطی و منتقدانه خودشان داشتند.

با این حال اگر بخواهیم لب کلام و مخلص این انتقاد یا دلیل اصلی نوشتن و امضای این نامه ازسوی این 401خبرنگار را بیان کنیم، باید بگوییم اجرای طرح «پروانۀ خبرنگاری» که به عنوان یکی از برنامه های مدیریتی معاونت مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد دولت«تدبیر و امید» در فضای رسانه ای مطرح شده، خط اصلی مشکل این 401خبرنگار معترض است.

«پروانۀ خبرنگاری» چیست؟

پس از این که رسانه ها، نام حسین انتظامی را به عنوان معاومت مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اعلام کردند، عده ای از جوان ترهای عرصۀ خبر مستقیماً به یاد پایگاه پربینندۀ خبر "خبرآنلاین" افتادند که توانست با مدیریت مدبرانۀ انتظامی درمدت زمانی نسبتاً کوتاه با رعایت اصول حرفه ای خبرنگاری و مطبوعات، جای خود را به عنوان یکی از رسانه های مجازی تعیین کننده و معتبر در فضای رسانه ای کشور باز کند و عده ای از خبرنگاران و روزنامه نگاران باتجربه تر به یاد روزهای خوب روزنامۀ "جام جم" و "همشهری" افتادند و دورانی که حسین انتظامی در آن روزنامه ها مسئولیت داشت.

با این حال، حسین انتظامی چندی پس از پذیرش این مسئولیت جدید و خطیر در وزارت فرهنگ و ارشاد دولت روحانی، یادداشتی در بزرگداشت دکتر کاظم معتمدنژاد نوشت و یاد دکترمعتمدنژاد، استاد برجسته و آزاداندیش ارتباطات را زنده کرد. اگرچه ایشان در یادداشت خود اشارۀ مستقیمی به ایدۀ «پروانۀ خبرنگاری» که سال ها پیش توسط دکترمعتمدنژاد نیز مطرح شده بود، نکردند اما اهل فن بلافاصله ارتباط میان این یادداشت و خبر آغاز به کار کمیته‌ای در وزارت ارشاد برای صدور «پروانه خبرنگاری» که درهمان روزها در مطبوعات منتشر شده بود، را بازشناخته و منتظر شنیدن اخبار تکمیلی درخصوص فعالیت حرفه ای خبرنگاران نشستند. انتظاری که البته زیاد هم به درازا نکشید و زمزمه های اولیۀ صدور «پروانۀ خبرنگاری» به راه افتاد.

به بیان دیگر می توان «پروانۀ خبرنگاری» را یکی از قدم های موثر در ساماندهی خبرنگاران و روزنامه نگاران حرفه ای دانست که در ادامۀ راه می تواند منشاء خیر و برکاتی برای اهالی این صنف زحمت کش باشد. همچنین وجود چنین نظامی می تواند راه ورود افراد غیرخبرنگار که برای استفاده از منافع خبرنگاری خود را خبرنگار جا زده و یک روز با سهیمۀ طرح ترافیک خبرنگاران خود را به مقصد می رسانند و فردای روز از هدایای و عیدی های نوروزی آن ها، خود و خانوداه شان را نونوار می کنند، مسدود کند.

نکتۀ حائز اهمیت اینجاست که خود این 401 خبرنگار معترض نیز نتوانسته اند، خوشحالی شان از این اقدام دولت برای نظام مند شدن فعالیت حرفه ای شان را پنهان کنند و در متن نامۀ اعتراضی(!)شان آورده اند، "ما به عنوان شماری از روزنامه‌نگاران مستقل ايرانی... برخی از فعالیت‌های مناسب وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی درحوزه مطبوعات مانند، اعلام یارانه‌های دریافتی را انكار نمی‌كنيم."

ناگفته پیداست که درصورت تحقق طرحی همچون«پروانۀ خبرنگاری» این قبیل مسائل که نیازمند ساماندهی و نظامی سراسری است، بهتر و موثرتر به وقوع خواهدپیوست و بی شک به نفع خبرنگاران خواهدبود. اما آن چه که این عزیزان را وادار با واکنش نسبت به این مسئله نموده، همان وابستگی های سیاسی و انگیزه های شاذی است که اینان کم ندارند.

چگونگی اجرای طرح صدور «پروانۀ خبرنگاری»

شاید عده ای بگویند شما تنها به رویۀ بیرونی مسائل می نگرید و متوجه نیستید، دولت چه خواب شومی برای خبرنگاران دیده و چه انگیزه هایی پلیدی پشت این رویۀ منطقی که تماماً به نفع این صنف زحمت کش است، پنهان شده! در پاسخ به این مسئله نیز کافی است توجه شما را به همان اولین مصاحبه های مطبوعاتی حسین انتظامی درخصوص آغاز به کار کمیتۀ پیگیری طرح «پراونۀ خبرنگاری» جلب کنم.

معاون مطبوعاتی وزارت ارشاد پس از این اعلام تشکیل یک هیئت 5 نفره با هدف رسیدگی به درخواست صدور پروانۀ حرفه‌ای برای خبرنگاران، تاکید کرده بود که "خبرنگاران باید پروانۀحرفه‌ای داشته باشند، اما مرجع تشخیص و صدورش سازمانی حرفه‌ای است نه دولت!" وی ادامه داده بود، "اصولاً دولت نه صلاحیت دارد و نه مصلحت است که بخواهد پروانۀ فعالیت کارحرفه‌ای را صادر یا ابطال کند."

با این حساب دیگر به هیچ وجه مشخص نیست که به راستی این دوستان چرا و به پشتوانۀ کدام دلیل، اجرای این طرح را برای خبرنگاران خطرناک دانسته و می گویند"جهت‌گیری کلی برخی از اقدام‌های درازمدت جناب آقای حسین انتظامی، معاون محترم امور مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را نه تنها درچارچوب برنامه‌های اعلام شده جناب‌عالی نمی‌دانیم، بلکه آن‌ها را کوششی برای ایجاد مانع برای این برنامه‌ها ارزیابی می‌کنیم و اصرار ايشان بر اجرای طرح «پروانه خبرنگاری» که در دوره‌های مختلف ـ از پیش از وقوع انقلاب اسلامی تا کنون ـ توسط مخالفان آزادی بیان به راه‌های گوناگون پیگیری شده است را یکی از این برنامه‌ها می‌دانيم." ؟

به نظر می رسد، "بهانه جویی و نفس اعتراض کردن" تنها دلیل این 401 خبرنگار برای نوشتن و امضا کردن نامه هایی از این دست است و این عزیزان فکر می کنند، خبرنگار خوب یعنی خبرنگاری که به همه چیز معترض است و برای امضاکردن نامه های اعتراضی صف می کشد؛ حتی اگر نداند دقیقاً به چه چیز و کجای آن چیز اعتراض دارد و حتی اگر این اعتراض علیه رفاه و ساماندهی شرایط صنفی خودش باشد.

گویا این عزیزان پس از این که در پروژۀ مصادرۀ دولت با قاطعیّت دولت مواجه شده و طعم شکست را چشیدند، سعی دارند با حاشیه پراکنی و جریان سازی، مسیر پیشرفت دولت را ناهموار ساخته و از دل این ناآرامی ها درجهت منافع شخصی و حزبی شان برداشت کنند.