من توی عید خوشحال‌ترم٬ چون پولدارترم!

گروه اجتماعی - دوباره دارد عید می‌شود. و یکی از دلمشغولی‌های مردم در این روزها٬ خریدهای سال نو است. هرچند عده‌ای توانایی خرید حداقل‌ها را ندارند٬ اما بی‌انصافی‌ست اگر سیاه‌نمایی کنیم و بگوییم خیلی‌ها نمی‌توانند هیچ چیز تازه‌ای بخرند. بله٬ توانایی‌ها مختلف است اما هر کسی به وسع خودش سعی می‌کند تا به بهانه‌ی سال نو٬ خود٬ خانواده و خانه‌اش را تازه کند.

به گزارش بولتن نیوز، نفس این کار خیلی هم پسندیده است. به این دلیل که انسان‌ها سعی می‌کنند به بهانه‌ی سال جدید و با تغییر محیط پیرامونی خود٬ به دیگران و خودشان القا کنند که خداوند فرصت دوباره‌ای به آنها داده و می‌توانند سرنوشت تازه‌ای را رقم بزنند. و یا اینکه انسان‌ها بخاطر سال نو٬ آنچه در وجودشان نهفته را با شکلی تازه بروز می‌دهند. و دلایل و فلسفه‌چینی‌های دیگر که در این رابطه وجود دارد و همگی قابل تأمل‌ند‌.

اما ای‌کاش خیلی‌ها واقعا بخاطر چنین دلایلی دست به نوآوری در عید می‌زدند. یعنی نیت‌شان برای تغییر بعضی کالاها در نوروز٬ بر مبنای نیت‌های انسانی و اخلاقی بود. که اگر بود٬ اولا تا این اندازه شاهد اصراف بعضی از مردم در خرید و مصارف مختلف نبودیم و ثانیا٬ هیچ‌وقت نمی‌دیدیم که خانواده‌ای لنگ کرایه خانه‌ی اندکش باشد و عده‌ای متمول به راحتی از کنارش رد شوند تا بروند فلان کت و شلوار میلیونی را بخرند.

متأسفانه مشکلی که برخی از مردم ما با آن درگیرند این است که تمایل درونی٬ ناخداگاه و افراطی به نمایش ثروت دارند. یعنی تمایل دارند که به دیگران به هر طریقی که شده ثابت کنند ″من خیلی ثروتمندم″. در نتیجه٬ همه‌ی مناسبت‌ها برای این افراد تبدیل می‌شود به بهانه‌ای که در آن٬ نمایش ثروت‌شان را تحقق ببخشند. و مگر نوروز٬ چه چیزی کمتر از بقیه‌ی مناسبت‌ها دارد که بازیچه‌ی دنیانمایی این افراد نشود؟

به همین دلیل است که می‌بینیم سال نو می‌شود و طرف با لباس تازه‌٬ رفته که لباس تازه بخرد. هنوز یک سال از خرید مبلمان‌شان نگذشته٬ طرف از بهمن ماه خودش را درگیر این کرده که برای سال نو چه مبلی بخرد. هنوز فرش خانه٬ وسایل دیگر خانه و ده‌ها اقلام ریز و درشت دیگر که نه نتها هیچ مشکلی در کارکردشان وجود ندارد که هنوز بوی تازگی می‌دهند٬ عوض می‌شوند در حالی که در همسایگی ما هستند کسانی که در تهیه‌ی جهیزیه‌ی دخترشان گیر کرده‌اند.

اما ای کاش قضیه به همین‌جا ختم می‌شد. پدیده‌ی دیگری که این روزها شاهد آنیم٬ تمایل بعضی‌ها به نمایش ثروت نداشته است. یعنی فلانی که به زور دخل و خرجش با هم جور در می‌آید٬ یکهو هوس می‌کند مبلمان خانه‌اش را عوض کند. مبلمانی که مثل دسته‌ی گل کار می‌کند و بابت تغییرش باید زیر میلیون‌ها تومان غرض برود. و یا لباس و ابزارهایی را مطالبه می‌کنند که هیچ نسبتی با درآمدش ندارد. خیلی خودمانی اینکه بعضی‌ها هستند٬ پای‌شان را بیشتر از گلیم‌شان دراز می‌کنند. و آرامش زندگی‌شان را فدای آسایش زندگی می‌کنند.

نمی‌دانیم عطش نمایش ثروت بعضی‌ها کی تمام می‌شود و نمی‌دانیم تا کجا قرار است عده‌ای٬ نظم زندگی‌شان را بخاطر آرزوهای دور و دراز بهم بزنند. اما این را می‌دانیم که این عطش روزی پایان می‌یابد و آن رویاها٬ رنگ می‌بازند. فقط امیدواریم که آن روز٬ دیگر دیر نشده باشد.