حافظ عروس طبع مرا جلوه آرزوست/ آیینه ای ندارم از آن آه می کشم

گروه فرهنگ و هنر، چندسالی است که حدود یک ماه پیش از آغاز جشنوارۀ فیلم فجر در دهۀ مبارک فجر، جشنوارۀ سینمایی دیگری نیز با رویکردی خاص به میزبانی هنرمندان هنر هفتم می رود و با شیوۀ ابداعی و خاصی که در برگزاری و نمایش فیلم ها اتخاذ نموده، پیشوند "مردمی" را به همراه خود یدک می کشد.
به گزارش بولتن نیوز، اساس کار جشنوارۀ مردمی فیلم عمار این است که درکنار برگزاری و نمایش آثار در سینمایی متمرکز در تهران، از مخاطبان و علاقمندان دعوت می کند که درصورتی که مکانی مناسب(از سالن های اجتماعات ساختمان ها گرفته تا مدارس و مساجدکوچک در شهرستان ها و روستاها و حسینیه ها و ...) برای نمایش فیلم در اختیار دارند و نیز درصورت تمایل به اکران عمومی آثار جشنواره، پا پیش گذاشته و به نمایندگی از دبیرخانۀ جشنواره، فیلم ها را اکران کنند.


درحقیقت آن چه برگزارکنندگان "عمار" را بر آن داشته که نام"مردم" و "مردمی بودن" را بر روی جشنواره شان بگذارند، نه لزوماً استقبال عموم مردم از این جشنواره، که همین شیوۀ برگزاری و اکران آثار جشنواره است که به روشنی از سازوکار فرهنگی دهۀ 60 و سال های جنگ ملهم گردیده است.

به هر تفسیر در پی سوءبرداشتی که ازسوی آن دسته از منتقدان سینمایی کشورمان که دورادور و به واسطۀ رسانه های جمعی درجریان جشنوارۀ عمّار بودند، درخصوص این پیشوند"مردمی" عمّار، صورت گرفته بود، عده ای به اشتباه، اقدام به مقایسه میان این جشنواره با جشنوارۀ فیلم فجر نمودند و به طرق مختلف و از منظرهای گوناگون موضوع را بررسی کردند.

اخیراً یکی از این این موارد را که ناشی ازبرخوردی صرفاً ژورنالیستی با مقولۀ فرهنگ است و به روشنی حکایت از ناآگاهی و سطحی نگری مولفان و ترتیب دهندگان این قبیل مقایسه ها دارد را می توان در مقالۀ "مقایسۀ تطبیقی جشنوارۀ فیلم فجر و عمّار" که در پایگاه خبری راز57 به طبع رسید مشاهده کرد و نمونۀ دیگری از این دست را در مقالۀ "نقدی بر شعارها و عملکرد سینمای عمّار" نوشتۀ محسن مهدیان در پایگاه اینترنتی "مجلۀ مهر" که ساعاتی پیش به طبع رسید و بلافاصله با واکنش تعدادی از مخاطبان روبرو شد.

در این میان صالح کاهانی، که خود را صرفاً "یک اکران کنندۀ شهرستانی" معرفی کرده، در یادداشتی کوتاه به برخی مسائل اشاره شده در مقالۀ "نقدی بر شعارها و عملکرد سینمای عمّار" پاسخ داده که در ادامه متن کامل این یادداشت را می خوانیم:

سلام من یک اکران کننده شهرستانی هستم

امروز طبق معمول در حین مرور سرویس های فرهنگی  به یک یادداشت جالب برخوردم! "در نقد شعار و عملکرد فیلم عمار / جمهوری اسلامی در جمهوری اسلامی" !

البته منتظر بودم که پیشتر در کافه سینما و امثالهم به چنین قلم هایی بر بخورم... که بعد از نقدهای اخیر دیگر چیزی دور از انتظار نبود!

آقای جلیلی در اختتامیۀ ققنوس: "اگر ما سوال نکنیم که در روایت فتح، حوزه هنری و سازمان سینمایی چه می‌گذرد بی‌تقوایی است."

اینکه عمار چیست و فجر کجاست و شعاع تاثیر و مردم چه کسانی هستند را شاید یک دهاتی و شهرستانی بیشتر از آقای  برادر محسن مهدیان درک کند. بلاخره از عوارض روزمرگی در این وهم مخیل غیر حقیقی بی عدالت بنام رسانه، شاید کم عمقی حقایق در آیینه جادوی رسانه های جناحی و باندی کشورمان باشد! بی توجهی به هزاران سوژه و مضمون و جغرافیا و ... در سکوی پرش مجاز. روزی در الف، روزی در یالثارات و روزی خبرگزاری مهر...* ( انتخابات یادمان هست!)

زمانی که در مدرسه، پارک، هیئت، سالن اجتماعات و مسجد شهرت به اکران آثار جشنواره فیلم عمار می پردازی! به چرایی موفقیت عمار در طول چند سال و با حمایت غیر سازمانی و میلیاردی پی خواهی برد! (به سوال ذهن بسیاری از سیاست زده های جناحی عرض میکنم) به شوق  هزاران رزمنده و ایثارگر و مادر شهید که روزی منتظر حضور سینمایی بودند از جنس خودشان! به دانش آموزانی و دانشجویانی که حالا فهمیدند که آن جنگ نرمی که یقه سفیدهای سازمانی تنها بر زبان می آوردند، چه بود! این مردمی که  قبل از  فیلم و سینما عمار می آید. که بارها در وبلاگم بر این بی تعادلی فضای رسانه ای ملی نوشته بودم! -خب دیگر ما همچون ایشان کارمند فلان خبرگزاری سازمانی در تهران نیستیم!

وقتی از احوالات حزب اللهی های حقیقی عرصه هنر انقلاب همچون آوینی کمی مطلع باشی و فحش خوردن از 2جناح یقه سفیدهای سازمان های باندی و روشنفکران لیبرال غرب زده، دیگر چند سطر جلوه نمایی های یک جوان فرهنگ دوست مسلمان آنچنان عجب نیست!!!
"حزب اللهی ها مظلوم خط شکن!"
عجیب نیست نگرانی های این برادر عزیز تهرانی بر جدایی سینمای عمار ازمردم، سینمای فجر (بقول آقای حاتمی کیا بهتر است بگوییم، سینمای ایران) و سازمان های یقه سفید باندی!

روشن است که دغدغه مردمی شدن گفتمان انقلاب و خط امام کار را بر سازمان های متولی سنگین می کند، بخصوص با گستره تأثیرعمار، وقتی ندانی که این مردم اند یا کارمندان نداشته جشنواره عمّار در فلان شهر و روستای دورافتاده ایران! البته عمّار سوال من و بسیاری از مردم به دستگاه های مسئول مدیریت فرهنگی کشور است! دستگاه هایی با برخورداری از دفاتر و کارمندان حقوق بگیر در دور افتاده ترین شهرهای ایران! سوال از آقایان مومن و خاموش بر خرج بیت المال بر حمایت از سینمای علیه جمهوریت!  سوالی که البته  با حضور عملی عمار خود جواب را بر ما روشن کرد!.... جوابش را بچه های ایذه و گنبد و روستاهای دورافتاده گرفتند! مستضعفینی که شما برایشان کار جهادی می کنید! (ای کاش بر اولویت فقر فرهنگی بر آن مناطق نیز بیشتر تأمل می فرمودید) و عجیب هم نیست که عمار و مضامین و سوژه های عمار و مخاطبان عمار برای شما و مدیران حوزه سازمانی شبهه فرهنگی خاص و جدای از کل باشد!...بلاخره این کل را با این عدالت رسانه ای اینطور ساخته اند!...

آقای برادر محسن مهدیان ماهم برخی نکاتی که در لایه جلوه نمایی های درشتتان آمده بود، قبل تر ها دریافت کرده ایم... و خوب میدانیم که انقلاب اسلامی نیز از ابتدا پکیج آماده حضرت روح الله نبود! در مسیر تکمیل شد... و تمدن اسلامی نیز چنین!.. اصلاً بگذار عمّار جشنواره ای باشد با خاصیّت در کنار حقیقت و رویش!... مگر آن جشنواره ها برای انقلاب و اسلام مسلمین نیستند!/ می شوند چندین قطب سینمایی که نگرانی شما بر قطب هم حل می شود :)

احتمال می دهم در آن دوقطبی"حزب اللهی-حزب اللهی" که خود ترسیم کرده اید، خود را قطب حزب اللهی جدای از مردم فرض کرده باشید، شاید... از فضای جناحی و باندی جز قطب و باند در نمی آید. / آرام می گویم؛ عمّار جریان روشنگری که ناکارآمدی ها را محسوس می کند!

دفاع شما را از فرصت سوزی های بسیار سازمان های مسئول را می گذارم روی حساب دیگری....که حساب های میلیاردی بیت المال با مردم و خدای مردم است...که پیش تر نیز علیه مردم و آرمان مردم ساختند و....! (مثلاً مروری کنیم بر شرکت پویامهر و طبقه حساس و عصبانی نیستم و...*)

ما نمی خواهیم مثل آوینی لباس بپوشیم، ریش بگذاریم و صدا قشنگ داشته باشیم!... فقظ میخواهیم مثل آوینی با تقوا باشیم... بپرسیم کارنامه حوزه هنری و سازمان با بودجه های میلیاردی برای فتنه 88 و انقلاب چیست!

که امروز عملکرد عمار نسبت ها و قیاس ها رو در ترازوی عدالت سخت تر کرده!

تصویر بچه های عمار در منزل سازمانی خودشان را نیز ملاحظه بفرمایید. صاحبان حقیقی عمار!