چرا حماسه 4 آذر مردم اندیمشک تاکنون در تقویم کشور ثبت نشده است؟

آیا براستی اداره کل راه آهن یا برخی ادارت متمول اندیمشک توان برگزاری یک مراسم شکیل را ندارند که هر سال دبیری از مراسم به یک موسسه فرهنگی،هنری واگذار می شود؟

به گزارش بولتن نیوز، مردم ولایتمدار اندیمشک سالها در تلاش هستند تا 4 آذر،روزی که صدام در این شهر قصابی براه انداخت و با حملات ددمنشانه اش بیش از یک ساعت و 45 دقیقه این شهر بی دفاع را بمباران کرد و یکی از طولانی ترین حملات هوایی را پس از جنگ جهانی دوم رقم زد، در تقویم کشور ثبت کنند تا آیندگان فراموش نکنند بر سر این مردم و این شهر مظلوم چه آمده است.

اما چرا تاکنون این اتفاق نیفتاده است و این حماسه بزرگ جایی در تقویم رسمی کشور ندارد؟

دو احتمال در این رابطه وجود دارد:

اول اینکه احتمال دارد برای مسئولان سیاسی کشور که از دوره ریاست آیت الله هاشمی تاکنون شش،هفت دولت آمده اند و رفته اند این واقعه آنقدرهم اتفاق شگرفی نبوده است که در تقویم قابل ثبت باشد!

(این احتمال با توجه به نوع واقعه-که در جهان کمتر مشابه ای دارد-و نگاه دولتهای مختلف که اساسا به جنوب کشور و مناطق جنگ زده نگاهی حماسی و مقاومتی دارند،بعید است).

احتمال دوم اینکه مسئولان اندیمشک در نزدیک به 20 سال گذشته (70تا 90) نتوانسته اند این موضوع مهم را برای مسئولان ارشد کشور جای اندازند که چنین اتفاق مهمی در تاریخ جنگ های هوایی جهان رخ داده است و باید این رشادت مردی مردان مرد و شیر زنی،زنان نجیب اندیمشک در تاریخ ثبت شود.

بنظر احتمال دوم بسیار قوی تر است.

چرا که در این سالها جز نامه نگاری از هزاران کیلومتر دورتر از پایتخت و برگزاری مراسمی تکراری(تجمع و سخنرانی هر ساله در میدان راه آهن) چاپ کتاب،برنامه های روتین مانند نصب بنر و راه اندازی سایت و... کار خاص دیگری صورت نگرفته و این موارد در کنار مجموعه اتفاقات دیگر زمینه ای برای عدم درج واقعه ی مهم شهرستان یکهزار شهید اندیمشک در تقویم رسمی کشورشده است.

سوال اینجاست:

آیا نباید این روش تکراری و کم فایده -که هر ساله ادارات شهر در فرمانداری دور هم جمع شوند و مبلغی را بابت هزینه های این مراسم به حساب برگزار کنندگان واریز کنند و طبق یک روش تکراری!دبیری مراسم را به مسئول یک موسئسه کوچک واگذار کنند و بعد هم خداحافظ تا سال آینده و یادبودی دیگر- در نقطه ای متوقف و طرحی نو برای بزرگداشت یاد و خاطره این حماسه در انداخته شود؟

بنظر سوء مدیریت و عدم همکاری خجالت آور،برخی وزارتخانه های مهم مانند راه و شهرسازی در برگزاری این مراسم-که توسط نماینده محترم اندیمشک در مجلس هم بدرستی در مراسم 4 آذر امسال به آن اشاره شد-عدم توان برگزارکنندگان این مراسم و عدم درست انعکاس این واقعه در کنار کم لطفی رسانه ملی و مسئولان سیاسی از مهمترین دلایل عدم نام درج اندیمشک در تقویم رسمی کشور باشد.

در آخرین ثبت وقایع مهمی همچون 4 آذر اندیمشک در تقویم کشور باید به ثبت 4 خرداد بنام "روز مقاومت و پایداری مردم دزفول" اشاره کرد.

در یکی از سایت های خبری دزفول نوشته شده بود: "دزفول نامهربانی های زیاد از سوی مسئولان کشوری و استانی دیده است،لذا این روز(4 خرداد) باید فرصتی برای بیان مطالبات به حق مردم ولایتمدار این دیار باشد. دزفول در سالهای پس از جنگ توانسته است با حضور مسئولانی دلسوز و تلاشگر گامهای زیاد در پیشرفت و آبادانی خود نسبت به دیگر شهرهای استان بردارد اما هنوز حق دزفول آنطور که شایسته مردم صبورش است،اداء نشده است.امیدواریم مراسماتی در شان دزفول در شهرستان و در رسانه ملی اجرایی گردد.اقدام تحسین برانگیز ثبت روز دزفول در تقویم باید از سوی خود مردم ومسئولان شهر بزرگ شمارده شود و از طریق این روز بتوانیم مطالبات مردم را به گوش مسئولان کشوری برسانیم".

آری حق با این همسایه رنج دیده و عزیز اندیمشک-که اتفاقا سمبه ی پر زوری در بین مسئولان ارشد کشور نیز دارند- است. "برای بزرگ شدن باید ابتدا خود را بزرگ دانست تا بزرگی کرد".

شاید انعکاس درست بزرگی این واقعه همان حلقه ی مفقوده ای باشد که هنوز در اندیمشک نیفتاده است تا حق این مردم اداء نشود.مردمی که هنوز نه گام مهمی برایشان برداشته شده است، نه اقدام موثری برای آبادانی و توسعه شهرشان شده است.

براستی جای تعجب دارد،چرا باید دو شهری که در بین شهرهای ایران کمترین فاصله را دارند (شاید به اندازه چند سانتی متر فاصله دو شهر است) اینقدر بین مسئولان فرق در ارتباطات باشد.

(البته ناگفته نماند به هیچ وجه منکر فداکاری های مردم دزفول در دوران پر افتخار دفاع مقدس نیستیم)بلکه بحث ما،وحدت مسئولان رده بالای اندیمشک در کشور است که تاکنون نتوانسته اند با هم اندیشی و حتی لابی گری (به معنای مثبت کلمه) این واقعه مهم را برای اعضاء شورای فرهنگ عمومی کشور (4 وزیر و چند رئیس کل) جای بیندازند، ولی در شهر مجاور این وحدت رخ می دهد و 4 خرداد بنام دزفول سند زده می شود.

در هر صورت امیدواریم روزی این مراسم با شکوهی مثال زدنی و با اجرای برنامه های بزرگ و تاثیر گذار و با تدابیر بهتری همچون: برگزاری مراسم توسط ادارات و به مسئولیت روسای پر توان،صاحب نام و مقبول شهر، برنامه ریزی و پیگیری دیدار مردم عاشق اندیمشک با مقام معظم رهبری،برگزاری مسابقات فرهنگی،ورزشی مانند:مسابقات بین المللی کشتی(اندیمشک قطب کشتی فرنگی کشوراست) جهت انعکاس بین المللی این موضوع یا برگزاری نمادین مراسم (با حضور اندیمشکی ها و خوزستانی های مقیم تهران و مسئولان کشور) در یکی از مراکز مهم تهران (مانند برج آزادی یا برج میلاد) و دهها مراسم متعدد دیگر،گرامی داشته شود تا این رخداد عظیم انعکاس عظیمی هم در رسانه ها داشته باشد.

همچنین باید یاد آور شد: گرچه بی براری(بدون برادری و پشتیبانی) اندیمشکی ها را کشته است ولی باید اقرار کرد: از ماست که بر ماست. چرا که با این سبک و شیوه ای که برای برگزاری این مراسم در پیش گرفته ایم ره به جایی نخواهیم برد.

سخن آخر:

نگارنده ایمان دارد با درایت و اعتماد مسئولان به جوانان و دانشگاهیان در برگزاری این مراسم، در دولت تدبیر و امید این حق مسلم مردم اندیمشک به آنها اعطا خواهد شد و در سالهای نه چندان دور -در همین دولت یازدهم - 4 آذر بنام روز حماسه ی مردم اندیمشک در تقویم کشور ثبت می گردد و مردم این شهر مظلوم در این زمینه به حق خود خواهند رسید.انشاا...

لینک کپی شد

گزارش خطا

پسندیدم 0

شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.

bultannews@gmail.com

نظرات بینندگان

انتشار یافته: ۲۸

در انتظار بررسی: ۰

غیر قابل انتشار: ۳

ناشناس

۱۷:۰۰ - ۱۳۹۲/۱۱/۱۸