دم‌تان گرم که نقدهای حسابی می‌کنید اما تزریق امید یادتان نرود

گروه سیاسی - دست گذاشتن بر موضوعاتی که دیگران به آنها روی نمی‌آورند، نوشتن از مسائلی که خیلی‌ها فکر می‌کنند سراغ آنها رفتن هزینه دارد، برجسته کردن دردهایی که بعضی‌ها دوست دارند مخفی بماند، انتقاد کردن به آنهایی که شعار شنیدن صدای مخالف را سر می‌دهند اما زمان نقد شدن، سرهنگ می‌شوند و سایر رویکردهای جسورانه و انقلابی که برای هرکدام‌شان چندین سند و مکتوب وجود دارد.

به گزارش بولتن نیوز، همه‌ی این‌ها باعث می‌شود تا دست‌مریزادی بگوییم به هیئت تحریریه‌ی روزنامه‌ی وطن امروز که در دور جدید فعالیتش، مثل مرد وسط میدان آمده و تا حد بالایی توانسته در مسیری گام بردارد که طبق ارزش‌های انقلاب اسلامی، از یک روزنامه‌ی وطنی توقع می‌رود. اما در کنار این همه خوبی، مسئله‌ای وجود دارد که لازم دیدیم تا به دوستان خوب‌مان در هیئت تحریریه‌ی روزنامه‌ی وطن امروز تذکر دهیم و آن:
«كارى كه دشمن مى‌خواهد بكند، اين است كه يأس را بر دل‌ها حاكم كند و هر كس به گونه‌اى مأيوس باشد: دانشجو يك‌طور، دانش‌آموز يك‌طور، كارگر يك‌طور، روحانى يك‌طور، كاسب يك‌طور، ادارى يك‌طور، مسؤول دولتى يك‌طور، مسؤول بلندپايه يك‌طور. هركدام روش‌هايى دارند؛ ما از نزديك مى‌بينيم. روش‌هايى دارند كه حتّى برخى از مسؤولان بلندپايه را هم در يك كشور مأيوس كنند. ما مسؤولانى را از كشورهاى ديگر مى‌بينيم كه گاهى با ما صحبت مى‌كنند، دلشان پر از يأس است. واقعاً آدم مأيوس چه‌كار مى‌تواند بكند؟ ما سعى كرديم يأس را از دل‌هاى آنها بيرون بكشيم و به جايش اميد تزريق كنيم. بحمداللَّه ملت ما، ملت اميدوار و بانشاطى است. در مردم اميد را تزريق كنيد.» (3/10/76 بیانات رهبر انقلاب در دیدار جمعی از روحانیون)

"امید" دوستان عزیزی که در وطن امروز قلم می‌زنید، با همه‌ی برجستگی‌هایی که نشریه‌ی شما دارد، اما در یک موضوع که از قضا خیلی هم مهم است، لنگ می‌زند و آن تزریق امید به جامعه است. راستش را بخواهید، این شماره‌های آخر شما را که می‌خوانیم از یک طرف کیف می‌کنیم چون دست بر روی مسائلی می‌گذارید که سکوت دیگران در قبال آنها خسته‌ی‌مان کرده است، اما از طرف دیگر دل‌مان می‌گیرد از این همه یأسی که در مطالب‌تان وجود دارد. در حالی که رهبر انقلاب در این خصوص فرموده‌اند:
«مطبوعات هم سعی نکنند فضا را تیره و تار نشان دهند. یک وقت تذکر به دولت و تذکر به مسئولان و نصیحت کردن است، این‌ها خوب است. اما یک وقت تیره و تار جلوه دادن افق و فضاست، این بد و خطاست. اگر عمدا صورت گیرد، خیانت است. فضا و افق آینده‌ی کشور، تیره و تار نیست.روشن است. ملت ما زنده و بیدار و عازم و مصمم است و مسئولان ما علاقه‌مند و وظیفه‌شناس خودی‌اند. اگر چندصباحی در گوشه‌ای در رده‌های دوم یا سوم، آدم‌های نامطمئن و غریبه‌ای هم باشند، باید با آنها برخورد شود. باید خود مسئولان و دستگاه‌های مختلفی که مسئولند، با آنها برخورد کند.» (11/2/81 بیانات رهبر انقلاب در روز کارگر و هفته‌ی معلم)
خودمانیم، بالاخره باید فرقی بین بچه‌ حزب‌اللهی منتقد با روشنفکرمآبان سیاه‌نما باشد. و این فرق خودش را دو جای مهم نشان می‌دهد. یکجا در بدیلی‌ست که قرار است بجای اشتباه در حال اجرا ارائه کنیم و جای دیگر، در انگیزه‌ای‌ست که قرار است با آن، شرایط تغییر کند.
ماهایی که ادعای بچه حزب‌اللهی بودن داریم، در آنجایی که قرار است بدیلی برای شرایط نامطلوب ارائه کنیم باید آنرا در چهارچوب ارزش‌های دینی و ملی و اقتضائات کشورمان قرار دهیم. کاری که معمولا توسط روشنفکرمآبان سیاه‌نما دقیقا برعکس انجام می‌شود و بدیل‌های‌شان عموما کمترین تناسب را با ما دارد.
و از آن مهمتر اینکه این گروه دوم، دائما در حال آیه‌ی یأس خواندن هستند و مثل ایگر در کارتون گالیور مدام می‌گویند: من می‌دونم که نمیشه. اما من و شمای بچه حزب‌اللهی باید واقع‌بین باشیم. باید یادمان باشد که پدران و مادرن‌مان با دست‌های خالی انقلاب کردند و جلوی تهاجم همه‌ی دنیا ایستادند. پس این مشکلات موجود، که حتما از آنچه که پشت سر گذاشته‌ایم حقیرترند، قابل حل‌ند. در نتیجه، کاری نکنیم که امید لازم برای جامعه، شهید نقدهای‌مان شود.