دولت وظیفه دارد که سازوکار اقتصاد و کسب وکار را مشخص و شفاف کند و نباید انتظار داشته باشیم که مسوول تهیه و عرضه و قیمت گذاری گوجه فرنگی باشد. باید دولت در جای خود بنشیند و مردم و بازرگانان و خانوارها در جای خود باشند و انتظارات خود را در حد ضرورت ها مثال نان و سوخت و گاز و نفت مطرح کنند نه در حال کالاهای لوکس مثل گوجه فرنگی در فصل زمستان آن هم با قیمت ارزان...
گروه اقتصادی - در خبرهای امروز آمده است که گوجه فرنگی به کیلویی 4 هزار تومان رسیده و قیمت برخی دیگر از اقلام میوه گران شده است.
به گزارش
بولتن نیوز، این خبر هرساله و در فصل پاییز و زمستان و حتی اوایل بهار تکرار می شود و در رسانه ها و روزنامه ها و کوچه و بازار مردم از گران شدن نرخ گوجه فرنگی می گویند.
ماجرا تنها در چند خبر و اعلام نرخ بالا برای گوجه فرنگی خلاصه نمی شود و مردمی که از گذشته و مثلا سی چهل سال پیش خاطراتی در این زمینه دارند بدون پاسخ به این پرسش که چرا قیمت گوجه فرنگی گران است، حتی از رئیس جمهور در مصاحبه های مطبوعاتی و تلویزیونی این سوال را مطرح میکنند که چرا گوجه فرنگی گران است
و جالب این است که رئیس جمهور نیز جواب می دهد و مثلا محمود احمدی نژاد رئیس جمهور سابق در یکی از مصاحبه ها گفته بود که در منطقه نارمک گوجه فرنگی از محله های دیگر ارزان تر است.
این در حالیست که اولا در گذشته های نه چندان دور، مردم ایران و مادران خانواده ها در فصل تابستان و مرداد و شهریور اقدام به پختن رب گوجه می کردند واصطلاحا در پاییزه روز از گوجه فرنگی تا نخود و لوبیا، زغال، نفت سفید، سیب زمینی و پیاز، ترشی و انواع خشکبار را ذخیره می کردند تادر زمستان استفاده کنند.
خشکبارهایی مانند سنجد، کشمش، مویز، گردو، بادام، انجیر، آلو، زردآلو، آجیل و بسیاری از کالاهای دیگر از این دست آماده می شد تا در زمستان و زیربرف وسرما، یخبندان و در قید کرسی و کنار آتش، شب های طولانی زمستان را با این خشکبار و با داستان های هزار ویک شب و شاهنامه و داستان های دیگر به سر کنند....
مادران به جای گوجه فرنگی از رب گوجه، زعفران، آلو خشکه، قیسی و... استفاده می کردند تا غذا را طعم دار کنندو انواع ترشی را در سفره قرار می دادند تا به نوعی نبود میوه و سبزی تازه را جبران کنند.
براین اساس، مشخص نیست که چرا فراموش کرده ایم برخی میوه ها مانندگوجه فرنگی فصلی هستند و در نتیجه در فصل زمستان و برف و یخ طبیعی است که گوجه فرنگی نایاب شود و گران باشد.
اگر هم به لطف گرمایش زمین، برف و یخ نداریم و بارندگی هم کم شده و در بسیاری از سال ها خشکسالی داریم و به لطف فناوری و شاسی های تولید میوه و صیفی جات، حالا در وسط زمستان گوجه فرنگی داریم، نباید تصور کنیم که این اتفاق طبیعی است و باید قیمت گوجه فرنگی پایین باشد و نباید انتظار داشته باشیم که دولت گوجه فرنگی وارد کند و قیمت گوجه فرنگی را با واردات و... کاهش دهد!
زیرا پذیرفتنی است که گوجه فرنگی مربوط به فصل بهار و تابستان است و به خصوص اوج عرضه آن در مرداد و شهریور است.
در گذشته هر میوه ای به خصوص در سرزمین ایران، طعم و مزه خاص خود را داشت و در فصل مشخصی به بازار عرضه می شد اما حالا به خاطر واردات از چین و هند و پاکستان، میوه ها در هر ماه و فصلی وارد می شود و البته از طعم و مزه سابق خبری نیست و قیمت ها نیزدائم در نوسان است.
براین اساس این نکته مطرح می شود که ملتی که می خواهد روی پای خود باشد و از توان تولید داخلی خود استفاده کند ومنابع ارزی حاصل از فروش نفت و... را درست استفاده کند و برای واردات گوجه فرنگی ومیوه هزینه نکند، باید توجه داشته باشد که هر میوه ای قیمت و فصل عرضه و قاعده خود را دارد.
مردم ایران در گذشته درهر خانه ای بوی پختن رب گوجه و رب انار و... را حس می کردند و در هر خانه ای بوی ترشی و سرکه و انواع کوزه های ترشی مشاهده می شد، و گونی ها و ظرف های زغال و نخود و لوبیا و سیب زمینی و پیاز و برنج و... در انبار و زیرزمین ها ذخیره می شدند.
لذا مردم و رسانه ها باید توجه داشته باشند که موضوع گوجه فرنگی کیلویی 4 هزارتومان نه به عنوان یک انتظار و مطالبه اجتماعی از دولت و نه به عنوان یک تقاضای ضروری نباید مطرح شود.
هر چه این گونه انتظارات به صورت غیر واقعی مطرح شود مثل این است که انتظار داشته باشیم دولت به جای همه مردم مسوول تهیه آذوقه خانوار باشد و به کسب وکار و تجارت بپردازد در حالی که وظیفه دولت وظایفه حاکمیتی مانند امنیت و محیط کسب وکار مناسب و کنترل تورم و حمایت از تولید و.. است نه خرید گوجه فرنگی وکاهش قیمت آن.
دولت وظیفه دارد که سازوکار اقتصاد و کسب وکار را مشخص و شفاف کند و نباید انتظار داشته باشیم که مسوول تهیه و عرضه و قیمت گذاری گوجه فرنگی باشد. باید دولت در جای خود بنشیند و مردم و بازرگانان و خانوارها در جای خود باشند و انتظارات خود را در حد ضرورت ها مثال نان و سوخت و گاز و نفت مطرح کنند نه در حال کالاهای لوکس مثل گوجه فرنگی در فصل زمستان آن هم با قیمت ارزان...
شاید عجیب باشد که گوجه فرنگی را کالای لوکس بدانیم اما وقتی قیمت 4 هزار تومان است و زمستان و فصل سرما داریم پس گوجه فرنگی و هندوانه و خیلی از میوه ها در این فصل لوکس محسوب می شود و نمی توانیم امروز انتظار داشته باشیم که مثلا انگور شیرازی در فصل زمستان داشته باشیم....
مردم آلمان درخلال دو جنگ خانمانسوز اول ودوم جهانی و بعد از آن تا مدتها با سیب زمینی و پیازوکلم وتره فرنگی ونان بدون دوریزی بیشترخود را سیر کرده و میجنگیدند.واین عادت را هنوز دارند که به محض گرانی یک چیز ،از خریدن آن خودداری مینمایند بدون جنجال دررسانه ها.تابستان امسال گوجه کیلویی نیم یورو وپیاز چهار یا پنج کیلو یک یورو وسیب درختی دو کیلو یک ونیم یورو....والان گوجه کیلویی سه یورو یا بیشتر وپیاز یک کیلو نیم تا یک یورو وسیب یک کیلو سه یورو.... واکثر مردم سعی میکنند دوسه ماهه زمستان را یکطوری سر کنند تا قیمتها تصحیح شود. لازم به ذکر استکه در اروپا مخارج ومعیشت زندگی به شدت گران شده ولیکن حقوق و در آمد رشد کمی داشته است.