کریسمس عید مسیحی‌هاست، نه باکلاس‌ها!

معلوم نیست نه‌نه بابای طرف مسیحی‌ست یا اینکه خودش به تازگی مسیحی شده که این همه کریسمس برایش مهم شده؟ شاید هم ما مسیحی شده‌ایم و این را روی پیشانی‌مان داغ کرده‌اند و خودمان خبر نداریم. تصورش را بکنید، با همان شوق و ذوقی که همه‌ی ما در اواخر اسفند می‌رویم و ماهی قرمز با سبزه می‌خریم، طرف بلند شده و رفته درخت کاج خریده که کریسمس را جشن بگیرد.

جالب این است که وقتی از ایشان می‌پرسی کریسمس برای چی عید مسیحیان است؟ یا اکثراً نمی‌دانند یا این که وقتی جواب سوال اولت را می‌دهند و می‌گویند: خوب به خاطر میلاد مسیح دیگر، در پاسخ به سوال دومت می‌ماند وقتی می‌پرسی: از مسیح دو جمله برایم می‌گویی؟ دیگر خیلی بلد باشد یا می‌گوید: به قول حضرت مسیح "اگر کسی به طرف راست صورتت سیلی زد، طرف چپ را هم جلویش بگیر تا دومی را بزند"، و یا این که می‌گوید: "پندار نیک، گفتار نیک و کردار نیک" که بعد از شنیدن این جمله از طرف شما که این جملات برای زرتشت پیامبر است نه عیسی مسیح، خیط می‌شود و به پرنده‌های خشمگین آیپدش پناه می‌برد.

افسوس مضاعف برای این دسته وقتی از دل انسان بلندمی‌شود که طرف حداقل مسلمان شناسنامه‌ایست و حتی عاشورا برای دیدن دسته‌های عزاداری به خیابان می‌آید، و به جای این که در روز سالگرد شهادت امام رئوف، امام رضا(ع) در ظاهر هم که شده اندوهگین باشد و برای فرندلیستش، یک پیام تسلیت سند تو آل کند، عین این دستگاه خمیرگیری نان لواش، برای این و آن از خودش پیام تبریک کریسمس بیرون می‌دهد. و چه دل بزرگی داشتند آن مسیحیانی که در ایران و بین ما زندگی کرده و وقتی دیدند ما در سه داغ، عزاداریم، از شادی‌شان به خاطر غم ما دست برداشتند.

آخر یکی نیست به این بنده‌های خدا بگوید: عزیز من! کریسمس عید مسیحی‌هاست نه باکلاس‌ها! ما که کلا با این باکلاسی شما مشکل داریم و اصلاً نمی‌فهمیم چرا باید به کسی که مثلاً آیفون 5 اس دارد، بیشتر از پدر خودمان که هنوز به نوکیا 1100 وفادار مانده احترام بیشتری بگذاریم؟!! حالا اگر هم بپذیریم که این‌ها باکلاسی‌ست و به معنی آدم بهتر بودن است، دیگر با این یکی نمی‌توانیم کنار بیایم که یک نفر بیاید و به خاطر چیزهایی که نه با ریشه‌ی تاریخی او سازگاری دارد و نه با دین و ایمان او، جشن بگیرد و شادی‌اش را با دیگران به اشتراک بگذارد.

باز اگر به خاطر میلاد پیامبر دوستی، حضرت مسیح(ع) ابراز شادمانی می‌کردند که خیلی عالی بود. می‌گفتیم خوب، طرف به خاطر اعتقادات دینی‌اش خوشحال است و چه آدم عمیقی که این همه درتاریخ بشریت فرو رفته که به خاطر ولادت پیامبر پیش ازپیامبرِ اسلام، شادمان است و ان‌قریب است که به خاطر تولد سایر پیامبران هم جشن بگیرد و مثلاً پیامک بدهد که تولد حضرت نوح مبارک! اما جالب اینجاست که در آن ایام که چند روز پیش از کریسمس است، انگار نه انگار. آن روزها در تدارک عیدند نه در عیش عید.

و یا اگر خودشان مسیحی بوده یا مخاطب پیام‌ها و توئیت‌های‌شان، می‌گفتیم قضیه‌ی فک و فامیلی در کار است، که این هم نیست! پس ادله‌‌ی دینی که برای این همه شور و شعف وجود ندارد، ادله‌‌ی ملی میهنی هم که کلاً روی هواست. علل قوم و خویشی هم که مالیده! در نتیجه می‌ماند یک چیز که سابق بر این هم وجود داشته و تا دل‌تان بخواهد در تاریخ این مملکت نمونه دارد و آن دلیل چیزی نیست جز همانی که آل‌احمد خدا بیامرز می‌گفت: غرب‌زدگی!!!

یک عده از آن جا که بزرگی را در دامن کوتاه و کراوات بلند غربی دیده‌اند و خیلی هم دنبال بزرگ شدن هستند، خواسته یا ناخواسته در شطرنج غرب‌زدگی بازی می‌کنند و با هر حرکتی که انجام می‌دهند، مهره‌های شخصیتی‌شان را می‌سوزانند. حالا قرار است دیگر چه حرکتی از خود نشان بدهند که کیش و مات شوند، الله اعلم! امیدواریم آن روز را نبینیم.

هرچند دیر شده که دلیلش عزای پیامبر اسلام(ص)، امام حسن مجتبی(ع) و امام رضا(ع) بود، اما ما به سهم خودمان، هم میلاد حضرت مسیح(ع) را و هم آغاز سال جدید میلادی را به همه‌ی موحدین، مسیحیان و آن هایی که در بلاد غربی زندگی می‌کنند و بلد هستند که اسم ماه بعد از ژانویه چیست و حقوق‌شان را اول هر ماه میلادی دریافت می‌کنند، تبریک می‌گوییم.
و یک توصیه به برادران غرب‌زده! برای نمایش باکلاسی‌تان کمی خلاقیت نشان دهید، خواهشاً!