قلب همه آذری های جهان به عشق ایران می تپد

عشق و علاقه آذری های جهان به میهن مادری شان ایران، چیزی نیست که با تحریف تاریخ، برگزاری کنفرانس های تفرقه افکنانه، جعل نقشه های تاریخی و سرقت فرهنگ و تاریخ ایرانی، از واژه آذربایجان گرفته تا شاعر بلند آوازه ایرانی(نظامی) و ورزش سنتی ایران (چوگان) و ساز و... کاسته شود.
توطئه دول استعماری برای ایجاد تفرقه در بین ملت ایران و تجزیه بخش های مختلف آن سابقه دیرینه دارد.
وقتی تاریخ صدساله اخیر را مطالعه می کنیم می بینیم اولین بار واژه آذربایجان توسط محمدامین رسول زاده و اطرافیانش در سال 1918 به سرقت رفته است. پیش از آن در طول تاریخ به مناطق شمال ارس آران می گفتند و آذربایجان به مناطق جنوبی ارس اطلاق می شد. اما محمدامین رسول زاده در باکو برای نخستین بار حرف از جمهوری دموکراتیک آذربایجان به میان آورد. موضوعی که مورد استقبال روس ها و سایر دول استعماری قرار گرفت.
روسیه که طی معاهدات ننگین گلستان و ترکمنچای این اراضی را از ایران جدا کرده بود، از عشق و علاقه مردم این سرزمین به میهن مادری شان- ایران- واهمه داشت، روس ها به درستی می دانستند که مردم مناطق اشغالی شمال ارس، اگر مجالی به دست آورند بر حکام دست نشانده روس شوریده و به آغوش ایران بازخواهند گشت. برای همین بود که از همان روزهای نخست اشغال این مناطق، سیاست اسلام ستیزی و ایران ستیزی را در دستور کار خود قرار دادند و در این راستا از طرح ها و افرادی که به نحوی ایشان را برای رسیدن به هدف خود یاری می نمودند، حمایت کردند.
آری، پیش بینی حکام شوروی درست بود، با وجود اعمال سیاست های ضد اسلامی و ضد ایرانی توسط حکام روس در این مناطق، در اواخر عمر نظام کمونیستی شوروی، در دهم دی ماه سال 1368 مصادف با 31 دسامبر سال 1989 مردم شمال ارس (که طی معاهدات ننگین گلستان و ترکمنچای از میهن مادریشان-ایران، جدا شده بودند) به طور گروهی برای ابراز علاقه و عشق به سرزمین ایران، پس از نزدیک به دو قرن جدایی، از موانع مرزی ایجاد شده توسط شوروی عبور کرده و در هوای سرد زمستان خود را به رود ارس زده، به خاک ایران قدم گذاشتند. مردم ایران هم که همواره شمال ارس را جزوی از سرزمین خود می دانستند، ایشان را در آغوش گرفته، به میمنت آزادی هموطنان خود به جشن و سرور پرداختند. خبر این اتفاق بزرگ، در همان روزها در روزنامه ها و خبرگزاری ها انعکاس یافت.
اقدام بزرگ مردم نخجوان در 10 دی ماه 1368 برای همیشه در تاریخ ثبت شد. البته این نخستین اقدام مردم نخجوان برای پیوستن به میهن مادری خودشان نبود. در زمان جنگ جهانی اول نیز مقامات و چهره های شاخص و معتمدین نخجوان با امضای رسمی طومار و ارسال آن به دولت ایران، خواستار پیوستن دوباره به خاک وطن شده بودند
پس از فروپاشی شوروی، و اعلام استقلال جمهوری های نوپیدا همچون جمهوری آذربایجان، ترکمنستان و... دومین سرقت بزرگ از فرهنگ و تاریخ ایران اسلامی صورت گرفت. این بار عنوان آذربایجان را که در طول تاریخ به مناطق جنوبی ارس ( تبریز، اردبیل، خوی، مرند، ارومیه و...) اطلاق می شد، دزدیدند و نام جمهوری نوپیدای خود را جمهوری آذربایجان گذاشتند.
در اوایل استقلال جمهوری آذربایجان(آران)، حکام این کشور، همواره به حق جمهوری اسلامی ایران در مالکیت بر 17 شهر قفقاز که طی معاهدات ننگین گلستان و ترکمنچای از ایران جدا شده بودند اذعان داشتند اما چند سالی طول نکشید که حکام این جمهوری، حرف های خود را پس گرفته شروع به توطئه چینی کردند.
حیدر علی اف که بارها و بارها در دیدار با مسئولین جمهوری اسلامی ایران، خواستار الحاق مناطق قفقازی به ایران بود و به حقایق تاریخی مانند تعلق هفده شهر قفقاز به ایران، آشکارا و در حضور خبرنگاران اعتراف می کرد، بعد از پیوند با امریکا و صهیونیسم و در اختیار قرار دادن منابع انرژی کشور در اختیار شرکتهای غربی تحت عنوان « قرارداد قرن »، تمامی حقایق را منکر شد.
از آن پس، حاکمیت باکو با گسترش روابط خود با دول استعماری و بویژه رژیم منحوس صهیونیستی، روز به روز بر دشمنی خود با اسلام و ایران افزود و دقیقا سیاست هایی را در پیش گرفت که جزو برنامه های نظام کمونیستی شوروی برای اسلام ستیزی و ایران هراسی در این منطقه بود.
دولت باکو برای تحریف قیام ده دی 1368 ، اعلام کرد که مردم نخجوان خواستار اتحاد با آذربایجان ایران بودند! بعد از گذشت مدتی دولت نوپیدای باکو با استفاده از سکوت مقامات دولت وقت ایران، روز 10 دی ماه را به عنوان « روز آذری های جهان » اعلام کرد! تا به طور کلی ماهیت قیام مردم مسلمان نخجوان را از اساس تحریف کنند...
رژیم باکو، با خط گیری از رژیم اشغالگر قدس طرح های مختلفی را برای پیشبرد اهداف اسلام ستیزانه و ایران ستیزانه خود در دستور کار، قرار داد. تحریف تاریخ، چاپ نقشه های جعلی، تخریب مساجد، گسترش فحشا، دستگیری رهبران اسلامی، تصویب قوانینی همچون قانون منع حجاب و... همه و همه با منظور از بین بردن ریشه های اسلامی و ایرانی در این منطقه صورت پذیرفت.
الهام علی اف نیز پا فراتر گذاشته در اظهاراتی طنز گونه، خود را رهبر آذری های جهان اعلام کرده است که برای گردهم آوردن تمام آذری های جهان (بویژه 30 میلیون آذری جدامانده از کشور بزرگ؟؟ آذربایجان در ایران) تلاش خواهد کرد. اظهاراتی که خنده همگان را برانگیخت چرا که الهام علی اف بهتر از هر کسی می داند مردم جمهوری آذربایجان، علی رغم تبلیغات گسترده عمال صهیونیستی هنوز هم که هنوز است قلبشان برای ایران می تپد. و اگر پای الحاق در میان باشد این جمعیت 9 میلیونی آران است که باید به آغوش ایران اسلامی بازگردند.
چیزی که مبرهن است تلاش دول استعماری، رژیم صهیونیستی و عمال این رژیم در جمهوری آذربایجان برای انحراف افکار عمومی، جعل تاریخ و القای هویتی جدید برای شهروندان جمهوری آذربایجان است که در آن هیچ نشانی از دین و ایمان، مذهب تشیع، و عشق و علاقه به ایران راه ندارد. اما به حول و قوه الهی علی رغم آن همه دسیسه چینی و تبلیغات رسانه ای تاکنون موفق به این کار نشده اند.
حاکمیت آذربایجان برای پیشبرد اهداف خود سعی دارد رابطه مردم شمال ارس را با ایران و بویژه مناطق آذری نشین جمهوری اسلامی به حداقل برساند که مبادا با مسافرت اتباع آذری به ایران (یا برعکس) و اطلاع از تاریخ و هویت اصلی خویش، توطئه های ایشان نقش بر آب شود. برای همین است که بصورت یکطرفه قانون منع اخذ روادید برای مرزنشینان را لغو کرد تا اتباع ایرانی برای مسافرت به جمهوری آذربایجان مجبور به دریافت روادید و ویزا از کنسولگری و سفارت این کشور باشند.
مقامات این کشور که از روشن شدن حقایق تاریخی اشغال قره باغ هراسناک بودند با برگزاری همایش بین المللی قره باغ که قرار بود 15 آبان به همت جمعی از دانشگاهیان در تبریز برگزار شود به مخالفت پرداختند.
چند روز پیش هم یکی از نمایندگان پارلمان آذربایجان که از عشق و علاقه جوانان جمهوری آذربایجان به ایران و مقام معظم رهبری به شدت ناراحت بود از مقامات این کشور خواست جلوی گسترش فرهنگ اسلامی ایرانی در این کشور را بگیرند، این نماینده وابسته صهیونیستی با انتقاد از پخش کلیپ مربوط به همخوانی چند جوان آذری در مدح مقام معظم رهبری گفت: چه معنا دارد که جوانان این کشور عکس رهبر جمهوری اسلامی ایران را در صفحه اول گوشی های خود قرار داده در مدح وی شعر و سرود بسرایند؟
اما اینکه چه چیزی مقامات باکو را از روشن شدن تمامی ابعاد تاریخی مناقشه قره باغ و نزدیکی مردم جمهوری آذربایجان و عشق و علاقه ایشان به جمهوری اسلامی ایران و گسترش فرهنگ اسلامی در این کشور هراسان می کند. جای سوال است.