فریاد «وا اسلاما» به قلم صادق زيباكلام براي فرار قانون از محكمه

به گزارش بولتن نيوز، اول دي ماه بود كه نماینده تهران در مجلس در گفت وگو با خبرنگار بولتن نیوز با اشاره مطلب توهین آمیز روزنامه قانون، تحت عنوان «بي‌اعتباري شهادت زنان مصداق تبعيض جنسي است» گفت: مطلب روزنامه قانون مطلب خوبی نبود و اصل طرح این مساله غلط است و کسی که به مسایل اسلامی تسلط ندارد، نباید آنرا زیر سوال ببرد.

مطهری با بیان اینکه هیئت نظارت بر مطبوعات دوشنبه هر هفته جلسه دارد، گفته بود در جلسه هفته جاري ( 9 دي ماه) هیئت این موضوع مطرح و در باره آن تصمیم گیری می شود. در جلسه امروز هیئت نظارت بر مطبوعات به موضوع روزنامه قانون رسیدگی شد اما هنوز درباره اینکه این هیئت چه تصمیمی در این زمینه اتخاذ کرده، خبری منتشر نشده است.

در حالي كه هنوز حگم هيات نظارت بر مطبوعات مبني بر موضوع نوشتار روزنامه قانون مشخص نيست اين روزنامه به اشكلال مختلف نه تنها از قبول اشتباهي كه در تفسير به راي خود دست بر نمي دارد بلكه سعي بر اين دارد تا با مطرح كردن بسته شدن روزنامه هايي مانند بهار مسئولين را تحت فشار قرار دهد تا از برخورد انضباطي با آن خود داري كنند و يا سطح برخورد را به حد اقل ممكن تقليل دهند.

گويا قانونيها از هم اكنون تكليف را بر ثابت قدم بودن خود در گفتار قبلي روشن كرده اند و از اين جمله مي توان به يادداشت امروز دو شنبه 9 دی 1392  در صفحه دو اين روزنامه با تيتر "تاکتیکی به نام فریاد «وا اسلاما»" به قلم صادق زيبا كلام اشاره كرد.

در يادداشت صادق زيبا كلام در روزنامه قانون آمده است:

"یکی از تاکتیک هایی که جناح راست علیه مطبوعات دولت آقای خاتمی در دوران اصلاحات به کار بسته بودند «فریاد وا اسلاما» بود. اگر روزنامه یا هفته نامه‌ای مطلبی می‌نوشت که به مذاق جناح راست خوش نمی‌آمد یا در نتیجه مقداری بی‌توجهی غیر عمدی بدون آنکه قصد و غرض يا نیت شوم و هدف ضد دینی در آن بود، بلافاصله جناح راست و مخالفان اصلاحات به حرکت در می‌آمدند.  کفن پوشان به راه می‌افتادند براي مخالفت با نشریه‌ای که حداقل چندصد یا چند هزار نفر مطلب آن را نخوانده بودند، به علاوه‌‌ همان طور هم که گفتیم در بسیاری از موارد واقعا قصد و غرضی هم در بین نبود، اما همان می‌شد مستمسکي برای یورش به آزادی مطبوعات.

 از فردایش سیلی از هجوم به راه می‌افتاد «ما اجازه نخواهیم داد خون شهدا پایمال شود»، «جوانان متدین و حزب اللهی اجازه نخواهند داد تا عوامل آمریکا و صهیونیست به مقدسات این مردم توهین کنند» و... در طی دوران هشت ساله آقای احمدی‌نژاد، این داستان به آن صورت که در دوران اصلاحات اتفاق افتاده بود کمتر رخ داد. البته در دوران دولت دهم بعد از اردیبهشت ۹۰ ماجرای قهر و خانه نشینی چند روزه رئيس جمهور به‌وجود آمد و اتحاد میان دولت احمدی‌نژاد با عقبه اصولگرایی‌اش شکاف برداشت و مشابه این اتفاق رخ داد. اما در مجموع چون در آن مقطع دولت و وزارت ارشاد «خودی» بودند نیازی به کفن پوشان نبود تا منحرفان و عبور کنندگان از «خط قرمز‌ها» را سر جایشان بنشانند.  اما به نظر می‌رسد بعد از پیروزی اصلاح طلبان در ۲۴ خرداد و تشکیل دولت آقای روحانی مجددا اصولگرایان به زرادخانه‌هایشان رفته و در حال روغن کاری و سرویس  كردن توپخانه «وا اسلاما» هستند تا توپخانه خود را بیرون بياورند و بر سر رسانه‌ها و مطبوعات طرفدار دولت شلیک را آغاز کنند.  مشکل اینجاست که اگر بنا بر فرصت طلبی و استفاده سیاسی و ابزاری از دین باشد، را مي توان به هر مطلبی انگی چسباند و با به راه انداختن غوغای (وااسلاما) درب آن روزنامه را بست یا آن سایت را تعطیل كرده. جالب است که آقایان اصولگرا زمانی که در اپوزيسیون هستند و دارند سربالایی را بالا می‌روند تا به قدرت برسند، سخنان دلنشین و آزادی خواهانه‌ای سر می‌دهند. می‌گویند که ما به حسب آموزش قرآن کریم معتقد هستیم که همه اقوال باید گفته شود تا مسلمین بهترین را انتخاب کنند. یا می‌گویند امام جعفر صادق (ع) پنج هزار شاگرد داشتند و درمیان آنان منکرین، طبیعیون، باطنیه و... هم حضور داشتند و در محضر آن امام همام عقایدشان را بدون ترس و واهمه بیان می‌کردند و سپس شاگردان حضرت با آن‌ها وارد بحث و مناظره می‌شدند. یا اظهار مي دارند مرحوم استاد شهید مرتضی مطهری اصرار داشتند که در دانشکده الهیات و معارف اسلامی مارکسیست‌ها هم حاضر شوند و مطالب علیه دین و اسلام را هم بیان کنند تا به آن‌ها پاسخ داده شود.اما همه این حرف‌ها وقتی که اصولگرایان به قدرت می‌رسند فراموش می‌شود.  تنها حرف و سخنی که می‌ماند رعایت «خط قرمز‌ها»، اجازه «توهین» ندادن‌ها،  جلوگیری از «گمراه  شدن جوانان» و در یک کلام بستن دهان هر کسی است که آن‌ها او را دوست ندارند و در خط و جبهه خودشان او را نمی‌پندارند.  البته خداوند سبحان است که از باطن انسان‌ها آگاهی دارد.  اما اگر روزی روزگاری می‌شد باطن برخی از منادیان (وااسلاما) و باطن تهیه کنندگان برخی از مطالب صدا و سیما علیه مطبوعاتی که به زعم آنان وارد (خط قرمز‌ها) شده‌اند، آشکار می‌شد، همه ما شگفت زده و متحیر مي شدیم که چقدر انگیزه منادیان (وااسلاما) و مسئولان صدا و سیما مذهب و شریعت   آنان سیاسی و بستن دهان مخالفان است."

مطالب فوق از سوي زيبا كلام و در روزنامه قانون در حالي بيان مي شود و به قولي سفسطه در حالي رخ داده است كه نيازي به اين همه پيچ و خم دادن به موضوعي كاملا روشن نيست و موضوع روزنامه قانون خيلي ساده تر از اينها است.

آیت‌الله محمدعلى گرامی در گفت‌‌وگو با ایکنا در اين رابطه به موضوع شبهه تبعیض جنسی در مورد شهادت زنان با توجه به آیه 282 سوره بقره پرداخته است.

در آیه 282 سوره بقره آمده است: «وَاسْتَشْهِدُوا شَهِیدَیْنِ مِنْ رِجَالِکُمْ فَإِنْ لَمْ یَکُونَا رَجُلَیْنِ فَرَجُلٌ وَامْرَأَتَانِ مِمَّنْ تَرْضَوْنَ مِنَ الشُّهَدَاءِ أَنْ تَضِلَّ إِحْدَاهُمَا فَتُذَکِّرَ إِحْدَاهُمَا الْأُخْرَى» باید علاوه بر نوشتنِ سند از میان مردانتان دو تن را گواه بگیرید، و اگر دو مرد نبودند، یک مرد و دو زن از گواهانى که مى‌پسندید (شهادت آنها پذیرفته است) گواه باشند. تعیین دو زن به جاى یک مرد براى این است که بیم آن مى‌رود که یکى از آن دو زن فراموش کند که در این صورت باید یکى از آن دو که به خاطر دارد دیگرى را یادآورى کند.

آیت الله گرامی درباره این آیه می گوید: «در این آیه خداوند تبارک و تعالی به صراحت نحوه شهادت زن را بیان می‌کند و بعد از بیان آن دلیلی را برای این تفاوت ذکر کرده است. خدواند دلیل اینکه دو زن را به حساب یک مرد گذاشته است بیان می‌کند که اگر یکی از این دو زن اشتباه رفت دیگری او را متوجه سازد.

بنابراین بر اساس این آیه می‌توان گفت خداوند احتمال اشتباه و خطای زن و انحراف از حقیقت در مقام شهادت و گواه را بیشتر از مردان می‌داند. واقعیت نیز همین است؛ چرا که زن‌ها از مردها احساسی‌تر هستند، وجود این احساس باعث می‌شود که احتمال خطا و اشتباه بیشتر شود چون در مقام قضاوت و شهادت مسئله اساسی و مهم کشف حقیقت است، خداوند دو زن را برای اینکه اگر یکی از زنان اشتباه رفت دیگری او را هدایت و راهنمایی کند در مقابل یک مرد قرار داده است نه اینکه به خاطر احتمالی که در انحراف حقیقت در آنها وجود دارد بخواهد شهادت زن را به طور کلی نادیده بگیرد.»

وی در ادامه عنوان می کند: «نکته دیگری که در این آیه وجود دارد خطاب اولیه این آیه به مومنان است « َیا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا» در واقع این خطاب پاسخ به کسانی است که این حکم را ارشادی و مختص زمان پیامبر(ص) می‌دانند. وقتی خداوند از این خطاب استفاده می‌کند نشان دهنده فرا زمانی و فرا مکانی بودن خطاب و دستور است و این در واقع مانند خطاباتی است که برای نماز و دیگر احکام تشریعی در قرآن بیان شده است. آیا مسائلی همچون ایمان و مومن مربوط به به صدر اسلام است؟ در حالی که تا اسلام است ایمان و مومنین نیز هستند پس هر مومنی در هر زمان و مکانی مخاطب این آیه است.»

به هر حال از آنجايي كه اصل بیست و چهارم قانون اساسی تأکید می‌کند: «نشریات و مطبوعات در بیان مطالب آزادند مگر آنکه مخل به مبانی اسلام یا مبانی حقوقی باشد» بر این اساس هم رسانه ها درخواست كرده اند تا هيات نظارت بر مطبوعات تكليف را مشخص كنند و اين موضوع ارتباطي با سخنان زيباكلام و تحليل ايشان پيدا نمي كند. البته زيبا كلام و روزنامه قانون اختيار دارند كه موضوع را هر طوري كه مي خواهند بپيچانند و فكر كنند كه با فرار به جلو موضوع را حل كرده اند!.