اربعین، هنگامه‌ی لبیک به ندای خاتون خیمه ها

به گزارش وبلاگستان بولتن نیوز، شبکه وبلاگی استان کردستان نوشت:

کربلا ... اربعين .... چهلمين روز عزاي امامي از جنس حرير و فولاد، بالغ بر 20 ميليون نفر جمعيت در بين الحرمين، آشيان کرده‌اند، روي زمين، کنار پياده‌رو، در حاشيه‌ي خيابان ... گُله به گُله، گل کاشتند اين مشتاقان غم بي‌پايان آن نيمروز خونين که سرشت و سرنوشت بندگي و آزادگي را در دست دارد. محتشم کجاست که قناري غمزده‌ي شعر خود را با بند‌هاي بريده اين حماسه‌ي حسيني، ترکيب کند؟

اين است حق الزحمه‌ي امامي که کعبه را با خود به کربلا برد، با قرباني فرزند، بالاتر از مقام ابراهيم (ع) ايستاد و خيمه‌هاي پريشان صبر، آهنگ طواف نساء او شد...

به چله‏نشینی آن اتفاق بزرگ، برگشته است، خاتون؛ به چله‏نشینی نیزه‏ های شکسته و علم‏های افتاده.به چله‏نشینی هجوم دردها و داغ‏ها. چکاچک شمشیرهایی که در نیام، آرام نمی‏ گرفتند.به چله‏ نشینی آمده است خاتون؛ با کاروانی از همسفران جا مانده. آمده است با اشک‏هایی از دردِ عزیزان روان. با کاروانی که نای برگشتن ندارد؛ کاروانی که رقیه را همراه ندارد.

آمده است تا از گم‏شدگانش، شاید خبری بگیرد! تا شانه در شانه دشت، سر بر سنگ‏های داغ بگذارد و بگرید. تا خبری از لاله‏ هایش بگیرد از باد. تا گونه‏ های خاک گرفته‏اش را روی گونه‏ های ترک‏خورده دشت بگذارد و های‏ های گریه کند. تا در خاک‏های متبرک کربلا تیمم کند و نماز شکسته غربت بخواند! تا چشم در چشم فرات بدوزد و حرفی نزند.

آمده است تا خاک‏ها را بغل بغل در آغوش بگیرد و ببوید و ببوسد. دلش می‏گیرد؛ وقتی که نماز ظهرش را با اذان علی اکبر آغاز نمی‏کند! دلش می‏گیرد وقتی که سر بر خاک‏ها می‏گذارد و بوی برادرش را احساس می‏کند.

خاتون کربلا، با کوله ‏باری از غم‏های عالم، به چله‏نشینی داغ بزرگ آمده است. دشت در سکوت خویش آرام گرفته است.گویا نه اینکه در این دشت، شیهه اسبان وحشی، گوش تاریخ را کر می‏کرد! در این بادیه، صدای «هل من ناصر ینصرنی» انعکاسی نداشت! در این برهوت، گودال‏ها از خون لبریز بود و از زیر سنگ‏ها، چشمه خون جاری بود!

و دشت چقدر ساکت و آرام، سر بر زانوی غم گذاشته است؛ که چهل طلوع خون را به آغوش کشیده است،این دشت که چهل ظهر بی‏اذان را جان کنده است، چهل غروب سرخ را نفس کشیده است.نه از صدای العطش کودکانی که از لب‏های ترک‏خورده‏شان، خون می‏چکید خبری است و نه از صدای گریه‏ های رقیه که به دنبال آب، برای اصغر می‏گشت.و از آن زمان است که فرات، در خودش شرمنده می‏جوشد و یارای تموج ندارد.زینب علیهاالسلام ، به چله ‏نشینی داغی بزرگ آمده است؛با حنجره‏ای از ناگفته‏ ها پر، با قامتی از اتفاقات، خمیده، با چهره ‏ای به اندازه غم‏های عالم، شکسته.

با گذشت ایام و فرا رسیدن اربعین، دوباره شور حسینی همه جا را فرا می گیرد و خون حسینی در رگهای شیعیان دوباره به جوش می آید تا محبت او هیچ گاه در دلهایشان به سردی نگراید و لمعان نور او به افول نگراید و این وعده حق خدا و رسول و جانشین بر حق اوست كه فرمودند:« یریدون لیطفئوا نور الله بأفواههم و الله متم نوره و لو كره الكافرون » (1)

« إن لقتل الحسین حرارة فی قلوب المۆمنین لا تبرد أبدا» (2)

« لیعطفن علینا الدنیا عطف الضروس علی ولدها » (3)

هر آینه دنیا به ما اقبال خواهد نمود مانند اقبال شتر چموش به فرزندش علی رغم سواری ندادن و شیر ندادن به صاحبش !

و اربعین باز بهانه ایست تا به زیارتنامه مأثور آن حضرت در این روز نگاهی دوباره بیافكنیم چرا كه زیارتنامه های مأثور از اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام صحیفه های امام شناسی و به نوعی تلقین معارف و حقائق به قلب مرده زائر می باشند تا از رهگذر این كلمات و جملات پی به مرام و راه ایشان ببرند.

یكی از نكاتی كه در این زیارتنامه و در سائر نصوص دینی روی آن تأكید شده است مسأله مظلومیت ابا عبد الله علیه السلام می باشد و می توان به جرأت ادعا نمود كه مقام والای آن حضرت در نزد خداوند متأثر از این مظلومیت و غربت آن حضرت می باشد تا جایی كه در این زیارتنامه باید از باب عرض ادب بیان كنیم: «السلام علی الحسین المظلوم الشهید»

و همچنین شهادت به مظلومیت ایشان نیز بدهیم: «أشهد أنك ... مت فقیدا مظلوما شهیدا»

شهادت می دهم كه تو با مظلومیت و شهادت از این دنیا خارج شدی. « ولعن الله من ظلمك »

و در زیارت وارث: « ولعن الله أمة ظلمتك »

اساسا در روایات ما وقتی كلمه مظلوم به تنهایی و بدون هیچ قیدی به كار می رود منظور سید الشهدا علیه السلام می باشد كه این مسأله تأثر هر انسانی را بر می انگیزد: ابا بصیر می گوید شنیدم كه امام صادق علیه السلام می فرمود: هر كس كه دوست دارد بهشت مسكن و مأوای او باشد، پس زیارت « مظلوم » را رها نكند!

گفتم: « مظلوم » كیست ؟!

فرمود: « حسین بن علی صاحب كربلا »، هر كس كه به سمت او رود از روی شوقی كه به او دارد و محبتی كه به رسول خدا و فاطمه و امیر المۆمنین علیهم السلام دارد، خداوند او را بر سفره های بهشتی كنار آن حضرات می نشاند و به همراه آنان از آن سفره ها تناول می نماید و حال آنكه سائر مردم مشغول حساب پس دادن می باشند (4).

مسأله ظلم در شرایع الهی از اهمیت بالایی برخوردار است به گونه ای كه اگر كسی مورد ظلم واقع شود و خود او اهل ظلم نبوده باشد دعای مستجابی دارد كه رد خور ندارد فلذا از امام حسین علیه السلام نقل شده است كه در وصیتشان به علی بن الحسین علیهما السلام فرموده اند: « یا بنی إیاك و ظلم من لا یجد علیك ناصرا إلا الله » (5)

ای فرزندم بپرهیز از ظلم نمودن به كسی كه جز خدا یاوری ندارد!

 [چرا كه وقتی خدا یاور كسی شد دیگر دعای او مستجاب است و همین امر باعث هلاكت می شود ]

و همچنین: آنچه مظلوم از دین ظالم می گیرد بسیار بیشتر است از آنچه كه ظالم از مال مظلوم می گیرد (6) و خداوند نیز در قرآن می فرماید: « لا یحب الله الجهر بالسوء من القول إلا من ظلم » (7)

خداوند صدا را به بدی بلند كردن دوست نمی دارد، مگر صدای كسی كه مورد ظلم واقع شده است.شاید به همین دلیل باشد كه تحت قبه آن حضرت دعا مستجاب است چرا كه آن حضرت آن قدر مورد ظلم واقع شد كه نه تنها دعای او بلكه دعای هر كس كه تحت سایه عنایت او نیز قرار بگیرد مستجاب است!

و به خاطر همین مظلومیت بود كه وارد شده است خداوند در عوض قتل و شهادت امام حسین علیه السلام به او چهار چیز را عنایت فرمود:« جعل الشفاء فی تربته و الإجابة تحت قبته و الأئمة من ذریته و أن لا یعد ایام زائریه من اعمارهم » (8)

خداوند در عوض قتل امام حسین علیه السلام به او چهار چیز عنایت نمود: شفا از امراض را در تربت او قرار داد و دعا را در تحت گنبد و بارگاه او مستجاب نمود و ائمه را از ذریه او قرار داد و برای زائرانش این گونه رقم زد كه ایام زیارتشان از عمر آنها محسوب نشود!

خوشا به حال آنان كه در این اربعین توفیق زیارت مظلوم را می یابند و یكی از پنج علامت مۆمنین را  واجد شده و فرصت دعای مستجاب در بارگاه آن حضرت را غنیمت می شمرند!

« یا لیتنا كنا معهم فأفوز معهم »

پی نوشت ها:

1-سوره صف / 8 .

2- مستدرك الوسائل به نقل از مجموعه شهید ج10 ص318 .

3- شواهد التنزیل ج1ص556 .

4- كامل الزیارات ص 261 .

5- كافی ج2ص331 .

6- همان ص334 .

7- نساء / 148 .

8- عدة الداعی ص48 .