71 روزنامه نگار در هنگام انجام وظيفه جان باختند
به گزارش بولتن نیوز، در سال
٢٠١٣ميلادی، در جهان ٧١ روزنامه‌نگار به هنگام انجام وظيفه خود جان باخته‌اند. مناطقی
که در آن‌ها بيشترين کشته‌ها ثبت شده‌اند به ترتيب آسيا (٢٤تن)، خاورميانه و آفريقای
شمالی ( ٢٣ تن) است. همچنين دست‌کم ١٧٨ روزنامه‌نگار تا امروز در زندان به‌سر می‌برند.
روزنامه نگاران کشته شده: ٢٧ ٪ در مناطق جنگی کشته شده‌اند، ٨ ٪ روزنامه‌نگار مستقل بوده‌اند، ٤ ٪ زن بوده اند، ٣٧ ٪ روزنامه‌نگار مطبوعات،٣٠ ٪ خبرنگار راديو و ٣٠ ٪ تلويزيون و ٣٪ همکار رسانه‌های اينترنتی بوده‌اند.
کشته شدن روزنامه‌نگاران در آفريقای، با ده کشته نسبت به ٢١ روزنامه‌نگار کشته شده در سال ٢٠١٢ ، کاهشی چشم‌گير داشته است. اين کاهش به دليل کمتر کشته شدن روزنامه‌نگاران (٧ تن) درسومالی است، سال گذشته در اين کشور ١٨ روزنامه‌نگار کشته شده بودند.
در قاره آمريکا شاهد کاهشی نامحسوس هستيم، تعداد روزنامه‌نگاران کشته شده به هنگام انجام وظيفه خود، از ١٥تن در سال ٢٠١٢ به ١٢ نفر در سال ٢٠١٣ رسيده است. سوريه، سومالی و پاکستان در ميان پنج کشور پر مرگ برای روزنامه‌نگاران شانه به شانه‌ی هم ايستاده‌اند.
دو کشور هند و فليپين فهرست پنج کشور قتل‌گاه روزنامه‌نگاران را تکميل می‌کند. کشورهای برزيل و مکزيک می‌توانند به عنوان اعضای علی‌البدل اين گروه به شمار روند. با آنکه در برزيل تعداد کشته شدگان به همان ميزان سال، پيش ٥ تن است. در مکزيک ٢ روزنامه‌نگار به قتل رسيده‌اند.
کمتر از يک سوم از کشته شدگان در مناطق جنگی جان باخته‌اند. از اين ميان می‌توان به روزنامه‌نگاران سوری و داغستانی(منظقه داغستان -روسيه) اشاره کرد. ديگر کشته شدگان يا به هنگام اطلاع رسانی از عمليات انتحاری (در ايالت چتيسگر در هند، بلوچستان در پاکستان)، باندهای حنايات سازمان يافته و يا توسط شبه نظاميان به قتل رسيده‌اند.
در سال ٢٠١٣ روزنامه‌نگاران به شکل نظام‌مند از سوی نيروهای انتظامی در ترکيه به هنگام اعتراضات ميدان تقسيم، مورد حمله قرار گرفتند، اين امر با کمی تعديل در روزهای آخر سال در اوکراين تکرار شد. «بهار برزيل» همراه با ١٠٠ مورد خشونت عليه روزنامه‌نگاران همراه شد که بيشترين موارد از سوی پليس نظامی ضد شورش انجام گرفت. در کلمبيا و مکزيک نيز امواج اعتراضی با فضای سرکوبی مشابه روبرو شدند. فعالان رسانهای در خط نخست تکان های سياسی و يا جنگ ميان مذاهب بودند که نا امنی آفريدند و مصر و ليبی و عراق را لرزاندند.
يکی از شاخص‌های سال ٢٠١٣ ، افزايش تعداد روزنامه‌نگاران ربوده شده است. (٧٨ مورد نسبت به ٣٨ مورد در ٢٠١٢). اکثريت اين موارد در خاورميانه و افريقای شمالی (٧١ مورد) روی داده‌اند و سپس در افريقای سياه ( ١١ مورد).
هند با ٨ روزنامه‌نگار کشته شده، يکی از بی سابقه‌ترين موج‌های خشونت عليه روزنامه‌نگاران را به ثبت رساند. باند های مافيايی ، گروه‌های سياسی مخالف و پليس عاملان اصلی قتل‌ها هستند.
فليپين، نيز با ٨ روزنامه‌نگار کشته شده به شکل واحد و از سوی افراد «ناشناس» سوار بر موتور رکوردی ديگر از قتل روزنامه‌نگار در اين کشور بدست آورد. کشتار عامدانه روزنامه‌نگاران جو رعب و وحشت،خفقان اوری را در ميان جامعه رسانهای به وجود آورده است. در پاکستان ٧ روزنامه‌نگار کشته شده جان خود را برای اطلاع رسانی به شهروندان کشورشان از دست دادند. با آنکه بيشترين خشونت‌ها عليه روزنامه‌نگاران در مناطق قبائلی و بلوچستان انجام می‌گيرد، اما کشتار روزنامه‌نگاران تنها در انحصار افراط‌گرايان اين دو منطقه نيست. دو روزنامه‌نگار کشته شده در کراچی اين شهر را به يکی از خطرناک‌ترين شهرهای پاکستان بدل کرده است.
چين به شکل رسمی صد فعال رسانهای را در بند کرده است. ٣٠ روزنامه‌نگار و ٧٠ وب‌نگار زندانی و اين به جز ربوده‌شدگان و يا بازداشتی‌های بی نام و نشان است.
در اريتره ٢٨ روزنامه‌نگار در زندان به سر مي برند. در ترکيه دست کم ٢٧ روزنامه‌نگار و ٢ همکار رسانهای زندانی هستند.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
