روياي كی‌روش براي فدراسيون سنگين است

اين يك وعده يا نقشه فوق‌العاده است، در لفافه حرف‌هاي كارلوس كی‌روش. بايد به او تبريك گفت، تبريك بابت اين جاه‌طلبي و شهامت. كی‌روش از صعود حرف مي‌زند و براي او راه صعود از 9 آپريل آغاز مي‌شود، نه از 14 می. كی‌روش اين‌بار سعي كرد به همه بفهماند كه اگر بازيكنان ملي تيم‌هاي حاضر در ليگ قهرمانان آسيا را مي‌خواهد، اگر پيشنهادش اين بود كه جام حذفي برگزار نشود، چه خيالي در سرش است، خيال صعود، آنچه در فوتبال ايران كمتر كسي به آن اميدوار بوده و فدراسيون فوتبال پس از قرعه‌كشي جام جهاني حتي يك كلمه درباره‌اش حرف نزده. 

اين اما وعده كارلوس كی‌روش است، وعده‌اي كه حتي انگار خبرگزاري‌هايي كه گزارش - مصاحبه كنفرانس را نوشته‌اند، در انتخاب تيتر به آن توجه نكرده‌اند. انگار هيچ‌كس حتي وعده كی‌روش را باور نكرده است. كی‌روش 2 برنامه دارد، برنامه نرمال و برنامه ويژه. برنامه نرمال همان چيزي است كه باشگاه‌ها را با چالش مواجه نمي‌كند اما برنامه ويژه همان برنامه‌اي است كه كی‌روش را به اميدواري براي صعود نزديك كرده است، يك برنامه ويژه كه او نوشته و مي‌خواهد به جنگ برنامه‌هاي 40-30 ساله برود: «اسپانيا 70 تا 80 سال طول كشيد تا به قهرماني رسيد اما من فقط 3 هفته وقت دارم كه تيم را آماده حضور در جام جهاني كنم. كشورهاي ديگر 40-30 سال زمان داشته‌اند تا آماده شده‌اند. پس نظرم اين است كه چاره‌اي نداريم جز اينكه برنامه‌هاي ويژه را انتخاب كنيم.» 

 

براي كی‌روش انتخاب بهترين راه براي صعود آنچنان كليدي است كه مي‌تواند به بازي تداركاتي با روسيه پاسخ منفي بدهد چون اميدوار است به برگزاري بازي‌هاي تداركاتي هدفمند كه به بازي‌هاي تيم ملي ايران در جام جهاني شباهت‌هاي فني داشته باشد. علي كفاشيان اما مي‌تواند شما را شگفت‌زده كند: «بيشتر اردوهاي تيم ملي در ايران يا اروپا خواهد بود و ممكن است تيم ملي به آفريقا نيز برود و اردويي برگزار كند اما هنوز هيچ‌كدام از اين اردوها قطعي نشده است.» 

 

سرمربي تيم ملي از اميدهاي پررنگ خود براي صعود حرف مي‌زند و رييس فدراسيون هنوز برنامه هيچ اردويي را قطعي نكرده است. اينجاست كه كی‌روش صاحب اين حق مي‌شود كه اينچنين كنايه بزند:‌«به تمامي نظرات احترام مي‌گذارم. اگر برخي‌ها مي‌گويند كه موافق نيستيم به آنها احترام مي‌گذارم. تنها وقتي كه احترام نمي‌گذارم، زماني است كه بگويند چرا اين مسائل در كشورهاي ديگر رخ نمي‌دهد.»

 

كی‌روش از اين حرف دلگير است، اينكه بگوييم چرا در كشور ديگري سرمربي تيم ملي پيشنهاد تعطيلي جام حذفي يا شركت تيم‌ها بدون بازيكنان ملي در ليگ قهرمانان را نمي‌دهد. دليل احترام نگذاشتن به اين بحث را بايد در جاي ديگري از حرف‌هاي ديروز كارلوس كی‌روش پيدا كنيم: «در سايت فدراسيون افغانستان يا سومالي هم برنامه كامل ليگ منتشر شده ...» كی‌روش حرفش را زده، با همين يك عبارت. او شايد چاره‌اي ندارد كه در اين فوتبال، برنامه ويژه‌اي بنويسد، برنامه‌اي كه در آن تقاضاهاي سرمربي از باشگاه‌ها غيرحرفه‌اي است اما او در فوتبال ايران فقط با همين تقاضاهاي خارج از عرف حرفه‌اي مي‌تواند وعده صعود بدهد و نقشه صعود را بكشد. 

 

وقتي علي كفاشيان در مصاحبه ديروزش مي‌گويد كی‌روش از ما گلايه دارد كه چرا زودتر از اينها با باشگاه‌ها جلسه‌اي برگزار نكرده‌ايم، ديگر بايد به كی‌روش حق داد كه اين فوتبال را با برنامه‌اي خارج از عرف حرفه‌اي براي صعود در جام جهاني اميدوار كند. اين جمله‌اي از رييس فدراسيون فوتبال ايران است، بخوانيد و حظش را ببريد: «به خاطر محدوديت زماني امكان برگزاري اين جلسه فراهم نشد...»

 

همان جلسه‌اي كه بايد با باشگاه‌ها برگزار مي‌شد و فدراسيون را به اين نتيجه مي‌رساند كه مي‌خواهد برنامه نرمال كروش را اجرا كند يا برنامه ويژه را، اينكه اردوي تيم ملي مي‌تواند از 20 فروردين برگزار شود يا از 24 ارديبهشت. فدراسيون اما دچار محدوديت زماني بوده. اين خنده‌دار نيست؟ 

 

فدراسيون فوتبال اغلب مشغول كارهايي است كه مي‌داند انجام شدني نيست، نه آن كارهايي كه انجام شدني است. فدراسيون در همين روزهايي كه فرصت برگزاري يك جلسه با باشگاه‌ها را نداشته، مشغول مذاكره با AFC است براي اينكه بتواند دو بازي از ليگ قهرمانان آسيا را به جاي ارديبهشت در شهريور برگزار كند. جالب اينكه كفاشيان در اين‌باره مي‌گويد: «بعيد است كه آنها با پيشنهاد ما موافقت كنند.» 

 

اين فدراسيون فوتبال ايران است، فدراسيوني كه در جلساتش كارلوس كی‌روش را خسته كرده اما براي كليدي‌ترين جلسه‌اي كه مد نظر سرمربي تيم ملي است، وقت ندارد! 

 

كی‌روش اولين مربي است كه از صعود حرف مي‌زند، از صعود به دور دوم جام جهاني، يك اتفاق تاريخي براي فوتبال ايران، فوتبالي كه وقتي فيفا كارنامه‌اش را در مراسم قرعه‌كشي دست كروش مي‌دهد، انگار يك يادآوري است براي كی‌روش كه بداند كجا كار مي‌كند: «زماني كه براي قرعه‌كشي به برزيل رفته بودم فيفا برنامه‌هايي از اطلاعات 32 كشور را به ما داد كه اجازه دهيد اشاره‌اي به آن داشته باشم. در برگه مخصوص ايران نوشته شده بود كه تيم ملي فوتبال چهارمين حضور خود در جام جهاني را تجربه مي‌كند و يك برد، 2 تساوي، 6 باخت، 6 گل زده و 18 گل خورده را در مرحله گروهي سه جام جهاني كه در آن حضور داشته، به دست آورده است. زماني كه اين آمار را از فيفا مطالعه كردم درك من ساده بود و اين يعني 30 سال بود در يك خط ثابت بوده و هيچ پيشرفتي نداشتيم. اين چيزي نيست كه من بگويم بلكه فيفا آن را مي‌گويد. سه بار به اين مسابقات رفته و در همان مرحله گروهي حذف شده و به خانه برگشتيم كه باز اينجا هم يك سوال پيش مي‌آيد كه آيا نياز به ارتقا داريم يا مي‌خواهيم در همان سطح باقي بمانيم.» 

 

كی‌روش اما با اين كارنامه در جام‌هاي جهاني و با اين شرايط پيچيده آماده‌سازي، از صعود به دور دوم حرف مي‌زند. نداي اميدواركننده مي‌دهد و فدراسيون فوتبال انگار خودش را به نشنيدن مي‌زند. براي اين فدراسيون فقط تقاضاهاي خارج از عرف كارلوس كی‌روش از باشگاه‌ها و از سازمان ليگ، سنگين نيست بلكه روياهاي كی‌روش نيز سنگين است.