نقدي بر جام زهر رسايي در 9 دي و قرارداد ژنو

گروه سياسي-مذاكرات ژنو تمام شد و ايران و گروه 1+5 با هم توافقنامه اي امضا كردند. برخي مانند رسايي، در 9 دي اين توافقنامه را جام زهر عنوان كردند.

به گزارش بولتن نيوز، بسياري هم هستند كه اين حركت ديپلماتيك دولت روحاني را حركت رو به جلو و در جهت حفظ منافع ملي و برداشتن تحريم هايي مي دانند كه سالها است گلوي اقتصاد ايران را گرفته و وضعيت نابساماني را از نظر معيشتي براي كشور فراهم كرده است. البته در اين بين از افرادي مانند رسائي ها نبايد خرده گرفت چرا كه او هم اجازه بيان دارد و آزاد است در نقد و گفتار خود. اين موضوعي است كه حاكميت و اقتدار را در جمهوري اسلامي ايران و آزادي را به معناي واقعي كلام متجلي مي كند و نشان مي دهد كه هم مخالف و هم موافق با سياستهاي دولت و مجلس به يك اندازه اجازه ابراز عقيده دارند.

نگاهي به نوشته رسائي در 9 دي نشان مي دهد كه او حتي به موافقت و تاييد رهبر معظم انقلاب به مقوله توافق صورت گرفته در ژنو نيز مشكوك است و به شكلي پر پيچ و خم سعي دارد كه بگويد رهبر انقلاب هم از آنچه اتفاق افتاد ناخوش نود است. اما به نظر بيشتر آحاد جامعه و اكثريت قريب به اتفاق مردم ايران و جهان، آنطور كه رسائي فكر مي كند و مي نويسد نيست. چرا كه رهبر معظم انقلاب در بالاترين سطح حكومت جمهوري اسلامي همواره نشان داده اند كه نه تنها در برابر حقوق مردم و حكومت جمهوري اسلامي كوتاه نمي آيند بلكه همواره حقوق ايران اسلامي را مد نظر قرار داده و هرگز از حق ملت كوتاه نيامده اند. در مقابل جهان استكبار همواره با قدرتمند ترين كلام سخن رانده اند و در مقابل زياده خواهي هاي داخلي و خارجي همواره با اقتدار مقابله كرده اند.

به هر حال رهبر معظم انقلاب اين بار تصميم گرفتند تا در زماني كه در اوج قدرت و اقتدار در مقابل زياده خواهان جهان و به خصوص رژيم صهيونيستي هستيم با نرمشي قهرمانانه به آنهايي كه نيازمند كمك مردم ايران هستند كمك كنند و همانطور كه ايشان فرمودند اگر مردم دنيا نياز دارند كه به آنها كمك كنيم خوب كمك مي كنيم.

براي توجه بيشتر جناب رسايي بايد گفت كه اين حركت دولت انقلابي و رهبر معظم انقلاب در تاييد عملكرد مذاكره كنندگان هسته اي تنها نشانگر اقتدار و نرمش در زمان اوج قدرت است. ما در سالهاي پاياني جنگ تحميلي نيستيم. ما در دوراني هستيم كه تصميم گرفته اين تا با شفافيت تمام به جهانيان نشان دهيم كه دروغهاي اسرائيلي ها تنها براي سوء استفاده از آنها است و به قولي، به گروه 1+5 قول داديم كه چيزي را توليد نكنيم كه از ابتدا هم رهبر معظم انقلاب فتواي حرام دادن آن را داده بودند.

آقاي رسايي ايران در توافقنامه ژنو اعلام كرده است كه ما هيچ فعاليت مشكوكي نداريم و بي خود نگرانيد و بياييد هر چه مي خواهيد بازديد كنيد و ما هم به همان مقدار كه نياز داريم غني سازي مي كنيم نه بيشتر و نه كمتر. آيا به نظر شما غير از اين مي خواستيم بكنيم!. بايد به آقاي رسايي بگوييم كه اگر ايراني ها مي خواستند بمب هسته اي بسازند و هم اكنون جهان غرب از ساخت اين بمب ممانعت كرده است و ما را مجبور كرد تا بمب نسازيم.

خوب حرف شما درست است و اين توافقنامه جام زهر است. اما آيا به جز شما كس ديگري در ايران اينگونه فكر مي كند. اينجا سوء تفاهمي وجود داشته كه به دليل بيش از 8 سال ديپلماسي غير فعال و غير متعامل با جهان به وجود آمده است و در نهايت منجر شد به قطعنامه هايي كه يكي پس از ديگري اقتصاد ايران و معيشت جامعه را زير هدف گرفت و بمباران كرد. آيا اينكه ديپلماسي كشور مجدد به مسير درست آن در حال بازگشت است را بايد جام زهر بناميم و شكست تلقي كنيم.

آيا اينكه شركتهاي نفتي و گازي و صنعتي و خودرو سازي جهان، بعد از توافقنامه ژنو به دنبال بازگشت هر چه سريعتر به ايران هستند و آيا اينكه حتی ما در سطح سازمان ملل و نیز در سطح عالیترین کمیته سازمان ملل تحركاتي را براي برداشتن تحريمها و بهتر شدن اوضاع می بینیم دليلي بر پيروزي تيم هسته اي 100 روزه روحاني نيست. به عنوان مثال اینکه در هفته های آینده قرار است نشست ویژه ای در مورد ایران، تحریم ها و اعلامیه 1929 برگزار شود و صحبت ها مربوط است به برداشتن گام به گام تحریم ها و انجام این کار به شکلی عملی. آقاي رسايي به نظر شما اينها شكست است و خوردن جام زهر.

این گام بسیار بزرگی است... اگر این حرکت در شورای امنیت آغاز بشود در حقیقت ما چراغ سبز را برای باز شدن روابط تجاری- بانکی و مالی با ایران در مدتی کمتر از سه ماه خواهیم دید.

به نظر مي رسد که وقتی شما همه اینها را کنار هم می گذارید، یک نتیجه اش اشتیاق شرکت های غربی اعم از شرکت های اروپایی و آمریکایی و به همراه آنها بانک های ژاپنی برای بازگشت به ایران است.

چنانچه همه این تحولات برای فراهم شدن تسهیلات مورد نیاز جهت رفع تحریم ها، بازگشت سرمایه گذاران یا شرکت های خارجی، گسترش روابط بازرگانی با ایران و افزایش میزان فروش نفت ایران باشد، بطور کلی اگر بخواهیم از اینها بر آیندی داشته باشیم، نظر شما چيست؟ آيا اينها شعبده بازي است و ممالك جهان بيكارند و نشسته اند تا با ما منچ و مارژله بازي كنند!.

صنعت نفت و گاز ایران در واقع بینانه ترین حالت، سالانه چیزی نزدیک به 30 تا 40 میلیارد دلار نیاز به سرمایه گذاری دارند و بیشتر این میزان هم باید از خارج وارد شود.

در اين رابطه ما بیشترین تمایل را از سوی شرکت های انگلیسی،آمریکایی و نروژی می بینیم. البته گفتنی است که ما در بخش های دیگر از خودروسازی گرفته تا حمل ونقل، راه آهن و حمل و نقل هوایی هم همین وضعیت را داریم.

به نظر مي رسد این نتايج زیاد دور از انتظار نیست که اگر تا شش ماه یا یک سال دیگر این تحریم ها برداشته شوند، در کشور یک چیزی بین 35 و شاید 65 میلیارد دلار سرمایه گذاری خارجی شاهد باشیم و به نظر می رسد که در مراحل بعد شاهد همین وضع در سایر بخش ها خواهیم بود.

در بخش نيروي انساني هم نيازمند ايجاد 3 تا 8 ميليون شغل جديد هستيم كه با ورود سرمايه گذاري هاي جديد و عادي شدن روابط با كشورهاي جهان و برداشته شدن تحريمها مي توان به آن اميد بست. در بخش سلامت و آلودگي هوا و بهداشت و درمان و استانداردهاي زيست محيطي و آلاينده ها و مرگ و مير و ازدواج و طلاق و بسياري ديگر موارد هم حد اقل 8 سالي از سالهاي 1384 عقب تر رفته ايم و با ازاد شدن سرمايه هاي كشور مي توانيم اميدوار باشيم كه حداقل تا 8 سال ديگر تخريبهاي اين هشت سال گذشته را رفع و رجوع كنيم.