اعتراف به ایران به عنوان یک قدرت منطقه ای

گروه سیاسی - توافق اخیر ایران و 5+1 را می توان از زوایای مختلف دید و ارزیابی کرد. بسیاری کوشیده اند امروز از زاویه مسائل هسته ایی به این توافق بنگرند و طبیعی است که شق اصلی و مهم این توافق مسائل هسته ایی است ولی شکی هم نیست که در راس این توافق یک نکته بسیار مهم وجود دارد که اعتراف به ایران قدرتمند در منطقه است و تمام مشکلات غرب در این مدت نیز این بود که نمی توانست بپذیرد در سطح منطقه ایی قدرتی شکل گرفته است که پایه های این قدرت دانش و توانمندی داخلی است.

به گزارش بولتن نیوز؛ چه بسا اگر دوره رژیم پهلوی بود آنها هیچ مشکلی نداشتند چرا که ایران وقت با خرید تسلیحات غربی تبدیل به یکی از قدرتهای منطقه شده بود اما در دوره انقلاب اسلامی آنچه که اتفاق افتاد این بود که ایران با تکیه بر توانمندی داخلی و دانش داخلی به سمتی می رود که یکی از مهمترین قدرتهای منطقه باشد.البته در راس این موضوعات بحث هسته ایی قرار دارد .

در حوزه بین الملل ایران اسلامی در طول انقلاب اسلامی توانست با تکیه بر پتانسیل خود در جذب مردم و گروههای انقلابی تبدیل به انقلابی شود که با نفوذ به اعماق مردمان کشورهای منطقه یکی از پایه های ثبات در منطقه باشد.

از زمانی که آمریکاییها تصمیم به حضور و تغییر نقشه منطقه گرفتند در افغانستان و عراق به عینه دیدند که اگر نقش ایران در سازماندهی گروههای سیاسی و مردم منطقه نبود اکنون این دو کشور تبدیل به مراکز تروریستی در جهان شده بودند .ایران در شرایطی که آمریکاییها تمام ساختارهای دولتی را در عراق از بین برده بودند توانست با جمع و جور کردن گروههای سیاسی مختلف پایه های دولت جدید را در عراق پی بریزد.

مذاکراتی که ایران با آمریکاییها در مورد عراق داشتند نشان داد که آمریکاییها باید درک بکنند که بدون در نظر گرفتن ایران نمی توانند به نوعی ثبات و تعادل در منطقه برسند.و این را آنها به عینه درک کردند اما آنها هیچ وقت نتوانستند بپذیرند که ایران یک کشور با پتانسیل قوی در منطقه است و این را نه در زور و توان ایران بلکه می بایستی د رپتانسیل انقلابی ایران می دیدند اما آنها هرگز ندیدند .

در عراق علیرغم مذاکراتی که با ایران داشتند اما هیچ وقت حاضر نشدند به این واقعیت اعتراف بکنند و نتیجه آن این شد که آمریکاییها کوشیدند جبهه ضد ایرانی را با کمک کشورهای عربی در عراق درست بکنند اما در پایان این جبهه با همه حمایتهای مادی و معنوی اش نتوانست در مقابل جبهه ای که از سوی ایران حمایت می شد کاری از پیش ببرد .

بعد از تحولات کشورهای منطقه در جریان حرکتهای مرتبط با بیداری اسلامی وقتی نوبت سوریه رسید آمریکاییها و غرب و همراهانشان در منطقه به این نتیجه رسیدند که دولت سوریه بزودی سقوط خواهد کرد و بعد از آن ایران را هدف قرار خواهند داد اما این بار نیز معادلات به نحوه دیگری رقم خورد و ایران توانست با حفظ جبهه معروف به مقاومت غربیها را وادار به این بکند که هر نوع تصمیمی باید با حضور همه قدرتهای منطقه صورت بگیرد و زمان پیچیدن نسخه خاص از سوی برخی کشورها به پایان رسیده است .

غربی ها این را در حالی آزمایش کردند که در عراق نیز همین را آزمایش کرده بودند اما راه به جایی نبرده بودند.آنچه که رهبر معظم انقلاب قبل از سفر هیات مذاکره کننده به ژنو 3 تاکید کردند این بود که از حقوق هسته ایی ایران عقب نشینی نکنید و این باز همان معنا را داشت که بالاخره غرب می بایستی به ایران و توانمندی اش اعتراف بکند و نمی تواند با کنار گذاشتن ایران از همه معادلات سیاسی منطقه نسخه خاصی را برای همه و از جمله ایران بپیچند، والبته در راس این اعتراف بحث هسته ایی قرار داشت.

شاید شاه کلید این توافق همین نکته باشد که به نظر می رسد غرب به این نتیجه رسیده است نه تنها در عرصه هسته ایی بلکه در عرصه سیاسی نیز نمی تواند ایران را نادیده بگیرد و ایران دیگر یک قدرت منطقه ایی است که نمی توان آن را نادیده گرفت.

واین یکی از پیامدهای این توافقنامه اخیر است که قطعا نتیجه مقاومت و مبارزه مردم ایران در همه عرصه ها است .کشورهای منطقه نیز چه بخواهند و چه نخواهند باید بپذیرند که بازیهایی که تنها با هدف برد آنها صورت می گیرد دیگر رنگ باخته است و این را بارها در عراق ، افغانستان ، لبنان ، فلسطین ،سوریه و.....آزمایش کرده اند .چشمها را باید شست و به همین دلیل است که همه جز رژیم صهیونیستی و برخی کشورهای عربی و ضد انقلاب از این توافق استقبال کردند.