خشم فرانسوی یا ضدحال اسرائیلی!

ابتدا، همه چیز طبق برنامه پیش می رفت. فرانسه اعلام کردکه اولاند در روز 17 نوامبر، برای یک دیدار رسمی به اسرائیل می رود و اسرائیل هم اعلام کرد که این کشور با کمال مسرت از وی استقبال خواهد کرد. اما پس از آن همه چیز به طرز شرم آوری تغییر کرد.

گروه بین الملل-دانیل بن سیمون: یک اتفاق، چیزی بین بی تفاوتی و جدیّت، به سفر رئیس جمهور فرانسه ، فرانسوا اولاند، درخشش رسانه ای خاصی که فاقد آن بود را بدان بخشید.

به گزارش بولتن نیوز، ابتدا، همه چیز طبق برنامه پیش می رفت. فرانسه اعلام کردکه اولاند در روز 17 نوامبر، برای یک دیدار رسمی به اسرائیل می رود و اسرائیل هم اعلام کرد که این کشور با کمال مسرت از وی استقبال خواهد کرد. اما پس از آن همه چیز به طرز شرم آوری تغییر کرد.

_{فرانسوا اولاند رئیس جمهور فرانسه و بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر
اسرائیل عازم شرکت در یک کنفرانس خبری مشترک در کاخ الیزه در پاریس}
_{31اکتبر 2012 عکس از رویترز: فیلیپ وژازر}

موضع گیری فرانسه در مذاکرات هسته ای ایران ، استقبال گرم اسرائیل از فرانسوا اولاند، رئیس جمهور فرانسه را تضمین کرد.

اولاند ، که قرار بود در کنست پذیرفته شود، سخنرانی برنامه ریزی شدۀ خود را لغو کرد. در واکنش به این اقدام، یولی ادلشتاین سخنگوی کنست (پارلمان اسرائیل) نیز برنامه ای برای یک بایکوت تلافی جویانه طراحی کرد و لغو مراسم استقبال رسمی از رئیس جمهور فرانسه را اعلام کرد . جو رسانه های فرانسه متلاطم شد. نمایندگان، در مجلس شورای ملی فرانسه ، از بحران در روابط بین دو کشور صحبت کردند و صاحب نظران در مورد گرفتاری رئیس جمهور بحث به میان آوردند و احساسات سران جامعه یهود به خاطر این حرکت دولت فرانسه و واکنش اسرائیل جریحه دار و تخریب شد.

هیچیک از مشاوران اولاند، شدت این بحران را پیش بینی نمی کردند، وقتی آنها اعلامیۀ لغو مراسم را برای ادلشتاین می فرستادند ،از مدل باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا تبعیت می کردند. آنها مطمئن بودند که حضور وی در دانشگاه تل آویو در مقابل صدها نفر از دانشجویان می تواند به ملاقات رئیس جمهور فرانسه ، قدر و منزلتی ببخشد که درخور اوست ، به خصوص با توجه به کاهش زمان سرپا ایستادن وی نسبت به حضور در کنست و کمتر بودن تعداد سیاستمداران در میان عموم مردمی که برای استقبال جمع می شدند.

دستیاران واکنش شدید ادلشتاین را پیش بینی نمی کردند . او کاری با اولاند کرد که جرأت نداشت با اوباما بکند. گوئی جلوگیری از اولاند برای دیدار از کنست کافی نبود ، زیرا ضربۀ دیگری هم وارد کرد: او اعلام کرد که کارکنان سفارت فرانسه و سایر نمایندگان رسمی فرانسه اجازه ندارند در مجلس قانونگذاری اسرائیل با وی ملاقات کنند و اینکه خود او هم با آنها دیداری نخواهد داشت.

سپس " مرد سربه زیر فرانسه " از راه رسید، اولاند ، مردی لاقید و سهل انگار، که در طول فعالیت های سیاسی خود همواره به دنبال اجماع بوده و خود را از رویارویی ها دور نگاه داشته و اکنون احساس می کرد که این حادثه، آسیب سیاسی بزرگی برایش به همراه خواهد داشت . او شوربختانه با اتخاذ یک تصمیم ، هم به این دیدار برنامه ریزی شده، و هم به روابط بین دو کشور ، به موقعیت کنست و به جامعه یهودیان کشور خود آسیبی جدی زده بود.

رئیس جمهور فرانسه تصمیم خود را برگردانده و اعلام کرد که در کنست سخنرانی می کند.ادلشتاین به دنبال هماهنگی ها رفت،و اطلاعیه ای درخشان صادر کرد ودر آن وی در استقبال از اولاند زیاده روی کرد و از خط خارج شد. او با اشتیاق اعلام کرد: مایۀ افتخار بزرگی برای کنست اسرائیل است که میزبان رئیس جمهور فرانسه باشد، کشور که از دوستان نزدیک اسرائیل است.''

علاوه بر رفع و رجوع این گاف تشریفاتی ، چیزی که فرانسه را نجات داد، موضع سخت این کشور در مذاکرات هسته ای اخیر در ژنو بود . مردم اسرائیل به شدت تحت تاثیر شیوۀ فرانسه در همراهی با تردیدهای اسرائیل در مورد نیات هسته ای ایران قرار داشتند. بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر بی اعتمادی مطلق خود را از توافق در حال شکل گیری در ژنو ابراز کرده بود ، و پس از آن ، لوران فابیوس ، وزیر امور خارجۀ فرانسه طوری عمل کرد که گویی نمایندۀ رسمی نتانیاهوست . بلافاصله پس از شکست این مذاکرات ، نتانیاهو اعلام کرد که اسرائیل " برای رئیس جمهور فرانسه فرش قرمز پهن می کند."

به دلیل اصلاح این گاف تشریفاتی و تحولات دیپلماتیک - آنچه که می توانست یک دیدار ناخوشایند باشد- تا آنجا که به دو طرف درگیر مربوط می شود- مبدل به ازدواجی دیپلماتیک شد. این چهارمین سفررئیس جمهور فرانسه به اسرائیل است.

مرحوم فرانسوا میتران ، رئیس جمهور فقید فرانسه، در سال 1982 استقبالی شاهانه را تجربه کرد، هرچند که وی در جایگاه مخصوص اشخاص برجسته در کنست اعلام کرده بود که اسرائیل نمی تواند از برچیدن شهرک ها و ایجاد یک دولت فلسطینی در تمامی سرزمین های اشغالی (از سال 1967)، از جمله پایتخت اعراب در اورشلیم سر باز زند.

از آن زمان تاکنون، هیچ تغییری در سیاست فرانسه در مورد مناقشه اسرائیل و فلسطین رخ نداده است. از رئیس جمهور ژاک شیراک و نیکلای سارکوزی جانشینان او نیز با مراسم بزرگ و پر شکوهی در اسرائیل استقبال شد. شیراک هم نظرات میتران را کلمه به کلمه تکرار کرد. البته سارکوزی از دیدن اسرائیل ابراز شگفتی کرد و این کشور را به شدت مورد ستایش قرار داد ، اما در مورد لزوم یافتن راه حلی برای مناقشۀ فلسطین همچنان مصمم باقی ماند.

انتظار می رود اولاند ، هم، در تاکید بر این که تقسیم اراضی، زیربنای حل و فصل درگیری های خشونت آمیز میان دو ملت است، پا جای پیشینیان خود بگذارد .کشورهای عربی و فلسطینی ها انتظار دارند که اولاند در سخنرانی خود درکنست و جلساتی که با نخست وزیر نتانیاهو خواهد داشت ، موضع سنتی فرانسه، که به دورۀ ژنرال شارل دوگل باز می گردد را تقویت کند . ضیافتی که در انتظار در رام الله منتظر اوست تا حد زیادی به سخنان او خطاب به اسرائیلی ها وابسته است .

در اسرائیل حدود 600 هزار فرانسوی زبان وجود دارد ، که دهها هزار نفر از آنها طی دهۀ گذشته از فرانسه به اینجا مهاجرت کرده اند. هنوز حدود 700 هزار یهودی هم در فرانسه زندگی می کنند و همۀ آنان از نزدیک به گفتۀ خودشان" سیاست عربی" کشورشان را دنبال می کنند، سیاستی که برای آنها به معنی تلاش برای دلجویی از اعراب به حساب اسرائیل است.

در گذشته، بسیاری از یهودیان فرانسه به دلیل آنچه که به عنوان "ارزش های برابری و همبستگی حزب سوسیالیست" استنباط می کردند به نامزدهای جناح چپ رای می دادند. در انتخابات سال 2007 و 2012 ، آنها به سمت جناح راست تغییر جهت دادند و با اکثریت آرا به نامزد جناح راست، یعنی سارکوزی رای دادند. مسائل داخلی کنارگذاشته شد تا راه برای تعیین چگونگی رویکرد فرانسه نسبت به اسرائیل باز شود . نامزدهای جناح راست را هوادارن اسرائیل قلمداد می کردند ، در حالیکه به عقیدۀ آنان، اولویت نامزد های جناح چپ ، حفظ منافع اعراب بود.

این معضل سیاسی همان چیزی است که رئیس جمهور اولاند در سفر خود به اسرائیل باید با آن روبرو شود. او باید تمام مهارت های خود را بکار گیرد تا رضایت یهودیان و فلسطینی ها را به طور یکسان جلب کند. اینکار در ظاهر بسیار سخت و غیر ممکن به نظر می رسد. یک مفسر ارشد فرانسه، این هفته به من گفت که حتی اگر اولاند موفق به چنین کاری شود ، بعید است بتواند به بازسازی جایگاه وی در کشورش کمک بکند.

به قول فرانسوا کلمانسو ، مفسر دیپلماتیک مجلۀ دو دیمانش فرانسه،" رئیس جمهور اولاند در پیچ و خم نوعی رکود سیاسی بسر می برد ، که هیچیک از همتایان قبلی او پیش از این تجربه نکرده اند. او در ته جدول قرار دارد و فرانسوی ها هیچ علاقه ای به سفرهای او نشان نمی دهند. شاید برای شما مهم باشد، اما برای فرانسوی ها اهمیت چندانی ندارد."

و شاید چیزی که از این سفر برایش به جا می ماند تقویت روابط اقتصادی دو جانبه باشد .انتظار می رود تجاری که اولاند را در این سفر همراهی می کنند فعالیت های اقتصادی بین دو کشور را گسترش دهند و آن را به سطح بالاتری برسانند. در این روزهای رکود و ریاضت اقتصاد جهانی ، در این مورد هم حرف برای گفتن بسیار است.

شایان ذکر است، در یک اتفاق کم سابقه مراسم رسمی پذیرایی از آقای فرانسوا اولاند رئیس جمهور فرانسه در ورود به اسرائیل به هم خورد و هیچگونه مراسم رسمی برای ورود او به اسرائیل انجام نشد و سخنرانی مهم او در کنست(مجلس اسرائیل) نیز لغو شد.

آقای یولی ادلنشیتن رئیس مجلس اسرائیل(کنست) گفته که مراسم پذیرایی رسمی و همچنین سخنرانی آقای اولاند در کنست لغو شده و در مقابل مجمع ملی (مجلس فرانسه) برخی از نمایندگان فرانسوی در ارتباط با بحران جاری بین دو کشور اسرائیل و فرانسه صحبت کرده اند و همچنین از حرکات حسن نیت فرانسه و اقدامات متقابل اسرائیل سخن گفته که این اتفاقات با همدیگر همخوانی ندارد. زیرا حرکت فرانسه در پرونده هسته ای ایران و مسائل دیگر مرتبط با اسرائیل به گونه ای دیگر بوده و نوع پذیرایی و استقبال از رئیس جمهور فرانسه برخلاف آن انجام شده است.

بعد از تحركات ديپلماتيك لوران فابیوس، وزیر خارجه فرانسه، در جلوگيري از امضاي تفاهمنامه بين ايران و گروه 1+5، اولاند، به عنوان رئيس جمهور فرانسه به اسرائیل مي رود تا قراردادهاي تجاری را كه در رابطه با آن با رژيم صهيونيستي توافق كرده بودند را مانند مورد عربستان سعودي به امضا رساند.

لینک کپی شد

گزارش خطا