باورم نمی‌شود دیگر مجیدی را سر تمرین نبینم/ بزودی به احترامش می‌ایستیم

آقا فرهاد خیلی کم حرف و دوست داشتنی بود. وقتی مصدوم می شدم یا مدتی که از استقلال دور بودم مدام با من تماس می گرفت و پیگیر وضعیتم می شد. همیشه می گفت آخه خسرو کجایی، چرا سر تمرین نمی‌آیی، یا کی به بازی می رسی؟ وقتی پشت سرش می آمدم تو زمین دلم قرص بود که آقا فرهاد هست. با اینکه کاپیتان بود و ستاره اما مودب، با شخصیت بود و خیلی مهربان و منظم. همیشه به بچه های ضعیفتر و جوانتر کمک می کرد و هواشونو داشت. برای من خیلی سخت است که بخواهم درباره آقا فرهاد بنویسم و خاطره هم زیاد دارم چون برای من هم کاپیتان بود، هم برادر. یقین دارم او همیشه همراه و کنار ماست. خیلی خوب می شناسمش. عاشق استقلال و هواداران است و با پشتکار. مطمئنم و می دانم که خداحافظی اش از دنیای حرفه ای، سلام دوباره وی به دنیای فوتبال است.

او دوباره می آید و دینش را به هواداران ادا می کند. آرزوی برگشت آقا فرهاد و قهرمانی آسیا، دور و دیر نیست، پس منتظرش می مانیم و بزودی به احترامش می ایستیم و برایش می خوانیم آن شعار معروف: تو دریایی اما ساحل نداری آهای فرهاد مجیدی ...

آقا فرهاد، کاپیتان و برادر عزیزم!

بی گمان تا ابد نام تو در تاریخ و دفتر خاطرات باشگاه استقلال همچون دو ستاره طلایی آن می درخشد و سالیان سال پیراهن شماره 7 و بازوبند کاپیتانی استقلال اسطوره ای محبوب، محجوب و با شخصیت همانند تو به خود نخواهد دید.

خداحافظی غریبانه ات از فوتبال، قلب میلیونها هوادار عاشق استقلال و 7 محبوب را جریحه دار کرد. بی صبرانه به همراه میلیونها هوادار چشم انتظار، منتظر بازگشت ستاره محبوبمان به فوتبال در سنگر دیگر مانده و امیدوارم در کنار خانواده و بچه های دوست داشتنی ات موفق و تندرست باشی. بدرود کاپیتان دوس داشتنی!

برادر کوچک تو – خسرو حیدری