درسی از داستان بلدرچین و برزگر! به جای آنکه انتظار کشیدن برای نتایج مذاکره با همت خود مشکلات اقتصادی را مدیریت کنید

گروه سیاسی – در تحلیل مسائل و مشکلات کشور، دو دیدگاه مختلف وجود دارد. عده ای معتقدند که باید با پیشرفت مذاکرات، زمینه کاهش تحریم ها و بهبود فضای کسب وکار را فراهم کنیم تا با استفاده از مزیت های نسبی تجارت و صنعت نفت وگاز و موقعیت جغرافیایی ایران، بتوانیم مشکلات ایجاد شده در سال های اخیر را کاهش دهیم.



به گزارش بولتن نیوز،  اما عده ای دیگر معتقدند آن چه در سال های اخیر اتفاق اقتاده، بیش از آن که محصول تحریم ها و فشارهای سیاسی خارجی باشد محصول سوء مدیریت و بی توجهی به توانایی های داخلی است که به بهانه تحریم ها در سال های گذشته تشدید شد و برخی مدیران، زمینه تضعیف بخش هایی از اقتصاد و فعالیت های اجتماعی را فراهم کردند و در پاسخ به انتقادها اعلام کردند که مملکت در شرایط تحریم و فشار کشورهای متخاصم است.
آیت اله خامنه ای مقام معظم رهبری نیز روز گذشته در تحلیل مسائل تحریم و مذاکرات خارجی در روز 13 آبان ، به این نکته اشاره کردند و افزودند: " همه حرف ما با مسئولان این است که برای پیشرفت و گشایش کارها، به ظرفیت های متنوع و گسترده انسانی، طبیعی و جغرافیایی ایران تکیه کنید ... تحرک دیپلماسی لازم است اما باید توجه داشت تحرک دیپلماسی تنها بخشی از کار است و محور اصلی، اتکا به توانایی داخلی است که می تواند پای میز مذاکره نیز اعتبار و اقتدار بیاورد"
داریوش سجادی روزنامه نگار و تحلیلگر سیاسی،  در  این زمینه در تحلیل سخنان دیروز مقام معظم رهبری به نکاتی جالبی اشاره کرده که در ادامه می خوانیم و بولتن نیوز در پایان به برخی شاخص ها در این زمینه اشاره کرده است:
حکایت کنند مومنی بود که «پنج قران» داشت و نشسته بود پنج قرانش بشود «ده قران» تا بتواند با آن بلیط اتوبوس بخرد و برود شاه عبدالعظیم زیارت!  
مدت ها و بی حاصل منتظر ماند و نهایتاً پنج قرانش را داد به گدا و پیاده عازم زیارت شد!  
رهبری ایران در نشست اخیرشان بمناسبت 13 آبان اظهار داشتند:  
«همه حرف ما با مسئولان این است که برای پیشرفت و گشایش کارها، به ظرفیت های متنوع و گسترده انسانی، طبیعی و جغرافیایی ایران تکیه کنید ... تحرک دیپلماسی لازم است اما باید توجه داشت تحرک دیپلماسی تنها بخشی از کار است و محور اصلی، اتکا به توانایی داخلی است که می تواند پای میز مذاکره نیز اعتبار و اقتدار بیاورد»  
این یادآور داستان «بلدرچین و برزگر» است که در گندم زاری بلدرچینی با جوجه هایش لانه کرده بود و وقتی جوجه ها با آغاز فصل درو دلنگرانه بابت تخریب لانه شان به مادر خبر دادند: امروز برزگر از پسرانش خواست تا بسراغ اقوام شان رفته تا برای دروی محصول به کمک شان بیآیند. بلدرچین نگرانی شان را مرتفع کرد که راحت باشید منزل مان در امان است و هر روز جوجه ها این خبر را برای مادر می آوردند و مادر ایشان را خاطر جمعی می داد. تا آنکه یک روز جوجه ها خبر آوردند امروز برزگر به پسرانش گفت:  
دیگر منتظر اقوام نمی مانیم و فردا خود و با همت و هم یاری یکدیگر محصول را درو می کنیم!  
آنجا بود که بلدرچین نگران شد و به جوجه ها گفت: فردا باید مرغزار را ترک کنیم. اینجا دیگر جای ماندن نیست!  
در ماجرای بحران اقتصاد و معیشت در ایران نیز مسئولین باید دست از بهانه «تحریم ها نمی گذارد» بردارند و آستین همت بالا زده و با حسن تدبیر و مدیریت و اتکای به سرمایه های درون زا مشکلات اقتصادی را مدیریت و مرتفع کنند. 




به گزارش بولتن نیوز،  افراد متخصص و صاحب نظر که نسبت به مسائل ساختاری و زیرساختی کشور در بخش های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی  آگاهی دارند مانند بلدرچین مادر به خوبی می دانند که فشارهاتا چه حد جدی است و مسائل داخلی تا کجا می تواند کشور را رشد و توسعه دهد و سا لهاست که هشدار می دهند و خواستار برنامه ریزی توسعه ای و توجه به اصول و قواعد توسعه کشور هستند. اما متاسفانه روزمرگی در اقتصاد و جامعه، موجب شد که تحت تاثیر درآمد نفت کالاها وارد شوند و به تولید و اشتغال جوانان بی توجه باشیم و تورم و رشد منفی اقتصادی را در شرایط بالاترین درآمد نفت کشور شاهد باشیم.
این صاحب نظران به خوبی می دانند که فشار تحریم ها، اگر چه فضای کسب وکار را تغییر داده اما اثر آن به اندازه وضعیت حاضر نیست و نباید ضعف مدیریت ها و سوء مدیریت و بی توجهی و کم کاری ها و سهل انگاری و قصورها را به پای تحریم ها نوشت.
تازمانی که کمر همت نبندیم و با اتکا به توانایی های داخلی و مزیت های کم نظیر کشور از منابع طبیعی، منابع انسانی و نیروهای متخصص گرفته تا مدیریت کلان و جوانان توانمند و کارگران و....  به دنبال تقویت مدیریت و فعالیت های اجتماعی و اقتصادی کشور نباشیم، نمی توانیم  انتظار داشته باشیم که فشار تحریم ها نیز کاهش یابد و بر روند فعالیت ها اثرگذار باشد.
وقتی رشد اقتصادی منفی 5 درصدی، بیکاران جوانان 40 درصدی، تورم 40 درصدی و... داریم به این معناست که خودمان همت نکرده ایم و این شاخص ها اگر چه تاحدودی می تواند متاثر از تحریم ها باشد اما در بخشی مانند بیکاری 40 درصدی جوانان و تحصیل کرده های کشور نتیجه 50 سال برنامه ریزی و مدیریت اقتصاد و جامعه است و ظرف دوسال نمی توان شاخص بیکاری جوانان را به 40 درصد رساند و این شاخص به مسائل فرهنگی و مدیریتی مختلفی مرتبط است.  از رشد جمعیت گرفته، تا مدرک گرایی در تحصیل و آموزش، آموزش رسمی غیرکارآمد بدون توجه به توانایی های فنی و حرفه ای و خواندن درس های تئوریک، مهاجرت از شهر به روستا و خالی کردن روستاها، کارمند محوری و حقوق بگیر شدن به جای کارآفرینی و خود اتکایی در خانواده و فامیل و دوستان، کار دفتری  و پشت میز نشینی به جای کار کردن در زمین و روستا و مزرعه و معدن و کارخانه و انواع خرده فرهنگ ها و... و نوع مدیریت دولت و بانک ها در ارائه اعتبارات بانکی، حاکمیت تفکر دلالی و واسطه گری به جای تولید محوری، فرهنگ کار آسان و سود یکباره به جای عرق جبین و تلاش و رشد و توسعه کشور، واردات کالا از چین به جای تولید واختراع و اکتشاف و زحمت در داخل کشور، بی توجهی به نظام تعرفه ای، مالیات  و عوارض و سایر سیاست های دولتی مشوق تولید و.... همگی در این شاخص موثرند و تنها نمی توان تغییرفضای کسب وکار در دوسال اخیر در نتیجه تحریم ها را حاصل این شاخص مهم اجتماعی کشور معرفی کرد.