چشم انداز احتمالی گفتگوی ایران و امریکا و نقش ایالات متحده و ایران در آسیای جنوب غربی

گروه بین الملل - بار دیگر صحنه ای آشنا ! سیاست خارجی ایالات متحده بار دیگر به تقاطع تاریخی حساسی وارد شده است . این کشور از یک سو با چشم انداز ادامۀ تشدید ثبات ژئوپولیتیک جنوب غرب آسیا با نام مستعار خاور میانه ، از طریق مداخلات نظامی پیشگیرانه و یکجانبه و حمایت بی دریغ از رژیم های دیکتاتور منفور در منطقه مواجه است، و از یک سو باید به سمت گفتگو های چند جانبه برود و ، در چارچوب آرمان های مردم منطقه و حاکمیت، دموکراسی ، آزادی ، برابری ، عدالت، و صلح،  امنیت استراتژیک و اهداف اقتصادی و سیاسی مردمش را تامین کند.

به گزارش بولتن نیوز، راشل الیاس کوهن با ذکر این مقدمه در opednews نوشت: درحالیکه گزینه اول در کوتاه مدت، می تواند به نوعی شبه ثبات و امتیازدهی اقتصادی و سیاسی از سوی رژیم های منطقه منجر شود، این پارادایم دوم است که در دراز مدت، متضمن پذیرش رهبری امریکا، برای توسعه پایدار متقابل اقتصادی و معاملاتی شود که به نفع تمامی طرف های درگیر خواهد بود.
 
پس از صرف بالغ بر چهار تریلیون دلار هزینه و از دست رفتن جان گرانبهای هزاران آمریکایی در افغانستان و عراق ظرف ده سال گذشته – صرفنظر از فلاکت فاجعه باری که بر مردم این مناطق وارد شد – این سوال همچنان بی پاسخ باقی مانده که آیا تحمل این خسارات و تلفات سنگین ، توسط طرف های درگیر ، کمکی به تقویت اهداف استراتژیک ما و یا توسعۀزندگی روزمرۀ مردم آن مناطق کرده است؟
 بهار موسوم به عربی ، که منجر به وقوع اصلاحات نسبی در تونس و مصر و بن بست فعلی در سوریه شده، گویی فروکش کرده است.
مبارزه اکثریت شیعه برای دموکراسی و برابری در بحرین ، کشوری که توسط قبیله سنی آل خلیفه و مرتبط با سعودی های عربستان اداره می شود، (با تایید آمریکا ) فروکش کرده است. چرا که ناوگان پنجم آمریکا توسط بازوی سنگین نیروی نظامی عربستان سعودی در بحرین مستقر شده و مجمع الجزایر "مروارید"  را عملا اشغال کرده است. بحرین نیز همانند تمامی شیخ نشین های دیگر خلیج فارس ، یک کشور جزیره ای جدید است که توسط انگلیسی ها در اوایل دهۀ 70 میلادی بنا شده، و در هزارۀ پیشین، استان جدایی ناپذیر امپراتوری پارسۀ کبیر آن زمان و ایران فعلی بوده است.
   
به نظر می رسد چشم انداز ایجاد روابط حسنه میان ایالات متحده -غرب و ایران پس از قطع کامل روابط دیپلماتیک از سال 1979 تاکنون ، از همه چیز امیدوار کننده تر است . رژیم جمهوری اسلامی ایران ، , IRI که 35 سال است  از جامعه بین المللی جدا افتاده ، هر روز با معضلات حیاتی جدی تری روبرو بوده است.
تحریم هایی که با پیشگامی ایالات متحده طراحی و علیه این کشور اعمال شده اکنون ، تک تک بخش های جامعۀ ایران از جمله بخش غذا و دارو را تحت تاثیر قرار داده است. ازدیاد جمعیت ، بیکاری، کم کاری یا نبود ثبات شغلی ، کاهش ارزش پول ملی ، فساد ،نقض سیستماتیک حقوق مدنی و حقوق بشر ، ملغمه ای از ارگان های دولتی سایه و موازی ، غارت و حیف و میل منابع طبیعی و مالی و سرکوب مخالفان و جامعه مدنی همه و همه به خاطر اعمال تحریم ها، شدیدتر شده است .
 
 دولت جمهوری اسلامی ایران ، که دیوانه وار برای اثبات حقانیت و مشروعیت خود تلاش می کند، باید بیش از هر چیز به خاطر این شکست های آشکار، مقصر شناخته شود و مورد سرزنش قرار گیرد.  لفاظی های سیاسی جمهوری اسلامی ایران در داخل و خارج از کشورکم کم به دست فراموشی سپرده شده و برنامه های اقتصادی و اجتماعی و سیاسی اش به نحو فاجعه باری شکست خورده است
 
بی اعتمادی جمهوری اسلامی ایران نسبت به غرب  و ایالات متحده ، به خصوص پس از آنکه سقوط مرگبار رژیم های سرکوبگر افغانستان ، عراق ، لیبی و مصر  را به چشم خود دیده، قابل درک است.
 
در همین راستا ، خصومت ایالات متحده نسبت به ایران تنها به خاطر حوادث گروگانگیری دیپلمات های آمریکایی در سال 1979 تقویت شده ، اما این امر به نوبۀ خود به تحریک و حمایت غرب از عراق در زد و خورد های دیرینه و بی پایان مرزی علیه ایران منجر شده است.
 
 این اختلافات، بیش از یک میلیون کشته ، استفادۀ گستردۀ عراق از سلاح های شیمیایی علیه شهروندان ایرانی ، و ضرر و زیانی بالغ بر نیم تریلیون دلار برای دو طرف به همراه داشته است.
 
 آمریکایی ها در نهایت باید از دست دادن سلطنت پهلوی در ایران ، یعنی نزدیکترین متحد استراتژیک خود در منطقه را پشت سر می گذاشتند. شاه کمربند سبز اسلامی را در امتداد مرزهای جنوبی شوروی کشیده بود و عنوان ژاندارم غرب در منطقه حکومت می کرد و از اشتیاق روسیه برای دست درازی به آب های گرم خلیج فارس جلوگیری می کرد. از قضا، سلسله پهلوی – تا حدی - به علت بازگشت به قدرت و روی برگرداندن از اصول دموکراتیک در سال 1953 سرنگون شد، زمانی که تنها نخست وزیرمنتخب ملی ، دکتر محمد مصدق ، توسط کودتایی با هماهنگی سازمان سیا سرنگون شد.

با انتخاب حسن روحانی به عنوان رئیس جمهور در ایران و سخنرانی اخیر وی در سازمان ملل متحد و گفتگو با رئیس جمهور اوباما ، این سوال مطرح می شود که آیا جمهوری اسلامی واقعا علاقه مند به پیوستن به جامعه بین المللی است در حالی که اجازه می دهد تا جامعه مدنی و حکومت قانون در داخل کشور پا بگیرد؟ اگر چنین است، نقش آیندۀ ایالات متحده در آسیای جنوب غربی ، که قرار است از طریق ایران نمود کند، چگونه خواهد بود ؟
 
ایران درچشم غیر خودی های غربی ، دولتی یکپارچه و مذهبی به نظر می رسد، با این حال ، و با بررسی کمی دقیق تر ، می توان طیف گسترده ای از نیروهای اجتماعی و سیاسی را در داخل این کشور شناسایی کرد ، نه تنها در میان مردم عادی ، بلکه در میان به اصطلاح الیگارشی یا طبقۀ حاکم ، که با یکدیگر در مبارزۀ قدرت اردو کشی می کنند.
 
روحانیون اقلیت های مذهبی : یک چهارم از یک میلیون ارمنی و آشوری مسیحی ، سی هزار یهودی ، پنجاه هزار زرتشتی ، و نزدیک به ده میلیون سنی در ایران هیچکدام سیاسی نیستند . با این حال، همانطور که در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران تصریح شده ، آنها نمایندگانی در مجلس شورای اسلامی ، پارلمان ایران دارند.
نیم میلیون نفر ، پیروان آیین بهایی - فرقه ای که توسط تاجر شیرازی محمد علی باب ( باب ، به معنای دروازۀ بهشت ​​) پایه گذاری شد و ادعا می کرد که وی امام 12 اُم است، و جانشین او ، در اواسط قرن 19 اُم، که از قضا یک روحانی شیعه ملقب به بهاء الله بود ، در ایران به رسمیت شناخته نمی شوند و در واقع از سوی حکومت مورد آزار و اذیت قرار می گیرند.
 
  بهائی گری ، همزمان با جنبش ملی مدرنیزۀ کردن ایران ، اصلاحات ، و حکومت قانون و جامعه مدنی در اواسط نیمه دوم قرن 19 اُم  پدید آمد . این قبیل جنبش های مترقی به استقرار سلطنت مشروطه در سال 1907 انجامید و در روندی رو به رشد رفته رفته، جایگزین سلطنت مطلقۀ 2،500 ساله شد. نقض حقوق بشر و حقوق مدنی ، زندان ، شکنجه ، و اعدام زندانیان سیاسی عقیدتی همچنان دغدغۀ جدی در ایران است . به ویژه پیروان بهائیت ، به شدت مورد آزار و اذیت ، تبعیض ، زندانی ، شکنجه ، تبعید ، قرار می گیرند و گاه اعدام می شوند.
 
صرفنظر از دولت هایی که نزدیک به سه هزار سال در ایران آمده و رفته اند ،75 درصد از جمعیت فعلی این کشور ، زیرسن 35 سال هستند و، بعد از انقلاب 1979 متولد شده اند. ایران پس از اسرائیل دارای تحصیل کرده ترین جمعیت در منطقه است که مردمش دانش تکنولوژیک بالایی دارند. دو سوم از تعداد نزدیک به سه میلیون نفر دانشجوی دانشگاه های ایران زن هستند. ایران امروز ، که تنها بخش کوچکی از امپراتوری قدرتمندچند هزار سالۀ پارس باستان است ، دستکم ظرف دویست سال گذشته، به هیچ کشور دیگری تجاوز نکرده است.
 
نفوذ فرهنگی ایران ، که در گذشته برای غربی ها با نام پرشیا شناخته می شد، همچنان از طریق درۀ ایندوس( هند) ، آسیای مرکزی ، قفقاز و آسیای صغیر طنین انداز است . سهم ایرانیان در پیشبرد بشریت از عهد عتیق تا به امروز به وضوح مستند شده است.
همانطور که ایالات متحده با احتیاط به سمت مذاکرۀ مستقیم با جمهوری اسلامی ایران پیش می رود ، ما نیز باید کم کم انتظاراتمان از نتیجۀ کار و از نقش جمهوری اسلامی ایران در منطقه و اصلاحات اساسی در سیاست های داخلی اش را بصورت اجمالی مطرح کنیم.
شرط لازم برای چنین مذاکره ای تأکید مکرر بر احترام متقابل به تمامیت ارضی و امنیت دو کشور است . ما نباید حکومت مطلقۀ خود را گسترش دهیم و از قوانین داخلی خود برای بهره برداری از منابع طبیعی و ارضی کشورهای دیگر استفاده کنیم.   
در حالی که ایالات متحده هنوز بابت از دست دادن متحد استراتژیک خود، خاندان پهلوی ، در نزدیکی حوزۀ نفتی خاور نزدیک قد راست نکرده بود ، جمهوری اسلامی ایران از موضوع هسته ای به عنوان تکخال در نزدیکی قلب امریکا استفاده می کند تا بتواند امنیت و بقای خود را تضمین کند از خطر سرنگونی مصون بماند. از این رو، حاکمیت و امنیت ایران و سرنوشت کشوری که توسط مردمش تعیین می شود باید تضمین شود.
در همین راستا ، حفاظت از حکومت قانون و جامعه مدنی ، آزادی های مدنی و حقوق بشر ، و عدالت و شفافیت در ایران ، باید در اولویت رسیدن به هر گونه پیشرفتی باقی می ماند . در دو نظرسنجی مستقلی که به تازگی در ایران انجام شده ، 90 ٪ خواستار عادی سازی روابط دیپلماتیک با غرب، به خصوص با ایالات متحده بوده اند و هیچ کشور دیگری در جنوب غربی آسیا ، نمی تواند به چنین عزم قاطعی نزدیک شود.
 
 ملت ایران باید در نهایت در مورد جهت گیری های آیندۀ کشورش تصمیم بگیرد ، این نزدیک به سه میلیون نفر ایرانی در تبعید،  تنها می تواند نقش تسهیل کننده و یا کمکی داشته باشد و نقش تعیین کننده ای نخواهد داشت. با وجود این، حکومت ایران تنها می تواند در بستر اصول سکولار و دموکراتیک ملی مهار شود، اصولی که به موجب آن همه ادیان و اقوام ، از جمله مذهب شیعه، مورد احترام هستند ، اما هیچ کدام به نیروی سیاسی انحصاری تبدیل نمی شوند.

حرف آخر
آخرین آمار مسلمانان در سراسر جهان که توسط تحقیقات پیو به دست آمده ، 1.65 میلیارد نفراست ، که نزدیک به 25 درصد از کل جمعیت جهان را تشکیل می دهد، و تنها به نسبت تعداد پیروان همۀ فرقه های مسیحیت ، در جایگاه دوم قرار می گیرد.
 
شیعیان، بیش از 15٪  از کل ،جمعیت 250 میلیون نفری مسلمانان را تشکیل می دهند . بیش از یک صد هزار روحانی شیعه وجود دارد که در زندگی روزمرۀ 90 درصد از 80 میلیون، جمعیت ایران سرک می کشند ، صد و پنجاه میلیون نفر دیگر از کل جمعیت شیعه، در بحرین ، آذربایجان، عراق ، کویت ، لبنان ، پاکستان، عربستان سعودی، افغانستان ، عمان ، تاجیکستان ، ترکیه ، و سوریه زندگی می کنند .
 
و هر کدام تفسیر خودشان را ازفقه اسلامی دارند و سطح مشارکتشان در فعالیت های سیاسی نیز از طریق مذهب آنها مشخص می شود.  روحانیت شیعه ، متشکل است از گروه عمامه سیاه ( از نسل پیامبراسلام (ص) از طریق فاطمه دخترش(س) " که بیشتر مورد احترام هستند " و گروه عمامه سفید ( عادی )، که بسته به اینکه پیرو کدام مدرسه مهم دینی ( نجف، قم ، مشهد ، دمشق، یا جبل عامل لبنان) باشند ، مجموعه احکام تقریبا متنوع و دقیقی را در مورد جامعه ، سیاست، اقتصاد ، و غیره صادر میکنند.
 
زمانی عمامه ها سیاه ها در گذشته شال سبز بر کمر خود می بستند تا وفاداری و انتساب خود را به شجرۀ خانوادگی پیامبر ،حضرت محمد (ص) نشان دهند. نوعی سلسله مراتب ساختاری دقیق در درون روحانیت شیعه وجود دارد که از بسیاری جهات شبیه ، و احتمالا  برگرفته ازجامعۀ روحانیت کاتولیک است( مثلا آیت الله العظمی مرتبه ای همردیف پاپ است). اکثر روحانیون شیعه ، با توسل به نوعی مسیر انحرافی در دین موسوم به تقیه ، می توانند از انجام هر فتوایی ( حکم فقهی ) امتناع کنند و با استناد به یک حدیث (روایت تاریخی از خاندان یا خود پیامبر) به عمل یا انفعال عمل خود درهر سطحی مشروعیت ببخشند.
دقیقا همین مفهوم کلامی است که موجب می شود که تشیع در هر شرایطی بتواند خود را جرح و تعدیل و اصلاح کند ، درحالیکه مذهب سنی اصلاحات را نوعی بدعت و یا دستکاری در احکام و معادل با حتک حرمت اساسی اسلام تلقی می کند. جنبش سلفی-وهابی در عربستان سعودی ، سنگ بنای القاعده ، دست زدن به هر عمل شنیعی ، برای حفظ اسلام اصیل اهل سنت را جایز می داند و توجیه می کند . خانواده سلطنتی عربستان سعودی که نزدیک به یک صد هزار نفر هستند و شبکه گسترده آنها همگی متعلق به این فرقه هستند.
گرچه روایات قرآن و بیشتر روایات مذهبی در باورهای شیعه و سنی مشترک است ،اما احتلاف نظر و انحراف در مورد مبدا اسلام و چگونگی سیره یا زندگی محمد(ص) و نحوۀ رفتار و اعمال او در میان سنی های متعصب تر به ندرت اتفاق می افتد. برعکس ، مؤمنان شیعه-  کسانی که به ظهور مهدی نجات دهنده ، امام 12اُم شیعیان و نوادۀ محمد (ص) اعتقاد دارند- به عنوان رادیکال ترین فرقۀ مسلمانان شناخته می شوند.
 
فدائیان اسلام و جنبش حجتیه از قرن 20 ام میلادی در ایران منتظران وفادار غیبت امام عصر (عج) بودند و بنا بر اعتقادات خود به هر اقدام تهدیدآمیزی متوسل می شدند با این تصور که با ازدیاد ظلم و فساد بر روی زمین ، ظهور مهدی موعود را تسریع کنند، کسی که قرار است بیاید و حکومت عدل الهی را در سرتاسر زمین بگستراند.
 
پیروان حجتیه در سیستم حکومتی ایران امروز ، نفوذ کرده اند و بخش های مختلف دولت و تجارت را به دست گرفته اند . مقام معظم رهبری ، علی خامنه ای ، به شدت تلاش می کند تا با رسیدن به فرمولی قابل اعتماد ، اخذ تضمین امنیتی غرب دال بر حفظ موجودیت رژیم و دریافت مشروعیت از سوی کشورهای غربی، بتواند فرقۀ حجتیه را از دور خارج کند.
 
 در واقع، با توجه به حضور روزافزون نیروهای آمریکائی متحد غرب، که تقریبا در تمامی کشور های اطراف ایران حضور دارند ، خامنه ای و رئیس جمهور منخبش روحانی ،سعی می کنند با سوء استفاده از مسئله هسته ای و پروکسی با نفوذ خود در سوریه به طور خاص- و البته در عراق، افغانستان ، و کشورهای حوزه خلیج فارس ، مشروعیت بین المللی و بقای خود را تقویت کند.
 
دراین راستا ، آنها امیدوارند تا با تامین آرامش نسبی برای مردم ایران ، روند سرنگونی جمهوری اسلامی را از داخل و خارج به تأخیر بیاندازند . سیاست های غلط خارجی و نظامی غرب در منطقه ، طی چند دهه گذشته ، ایران را به عنوان تنها کشور با ثبات منطقه تقویت  و به همگان معرفی کرده است.