گروه بين الملل - هفته آینده با ورود حسن روحانی ، رئیس جمهور ایران، به نیویورک، بزرگترین فرصت سیاست خارجی و البته بزرگترین خطر برای ریاست جمهوری پرزیدنت اوبامای تضعیف شده اما همچنان بلند پرواز ، از راه می رسد.
به گزارش بولتن نيوز به نقل از واشنگتن پست 20 سپتامبر 2013 مصادف با پنجشنبه 4 مهر ماه 92 – ایرانیان از راه های مختلف نشان داده اند که آماده اند تا درمورد چارچوب امنیتی گسترده ای به بحث و گفتگو بنشینند- حیطه ای که می تواند شامل ارائۀ امتیازاتی برای دور نگاه داشتن برنامه هسته ای ایران از روند تولید سلاح هسته ای باشد ، اما در همین چهارچوب ، باید منافع این کشور در سوریه و دیگر نقاط خاور میانه به رسمیت شناخته شود.
چارچوب امنیتی جامعی از این دست، برای استراتژیست های برجسته ایالات متحده بسیار جالب و جذاب است. اما در عین حال می تواند نگرانی عمیق سایر بازیگران منطقه ای در اسرائیل ، عربستان سعودی و امارات متحده عربی ، را نیز به همراه داشته باشد. آنها از این موضوع وحشت دارند که مبادا منافع آنها فدای طراحی بزرگ حاکمیت مشترک ایران و آمریکا در منطقه شود. در این بحبوحه، معیار تعیین کننده و اصلی ، پاسخ به این سوال خواهد بود که اگر ایران در مذاکرات گذار سیاسی سوریه، که تحت حمایت آمریکا و روسیه در ژنو برگزار می گردد، حضور داشته باشد، آماده هست تا نقش سازنده ای برعهده بگیرد.
آنچه در پی می آید روشی است که کاخ سفید مانورهای دیپلماتیکی را ارزیابی می کند که از روز سه شنبه با سخنرانی روحانی در سازمان ملل متحد آغاز خواهد شد :
- مقامات ایالات متحده روحانی را به عنوان رهبری قوی تر از سلف آتشین خود ، محمود احمدی نژاد ، و همچنین به عنوان فذری معتدل تر می بینند . او به خواست مردم ایران انتخاب شد تا سیاست خارجی معتدل تری را در پیش بگیرد و به تحریم های سختی پایان دهد که اقتصاد ایران را دچار خفقان کرده است. روحانی اگرچه در ابتدا مورد پسند آیت الله علی خامنه ای ، رهبر ایران نبود ، اما در حال حاضر به نظر می رسد حمایت او را جلب کرده ، چنانکه که رهبری درسخنرانی هفته گذشتۀ خود ، خواستار آن شد تا در مذاکرات " نرمش قهرمانانه" در پیش بگیرند.
- روحانی ، نشان داده که به معامله هسته ای علاقه مند است . او به نامه خصوصی اوباما که خواستار مذاکرات دوجانبه ایران و آمریکا شده بود پاسخی مساعد و مطلوب داد و در مصاحبه ای روز چهارشنبه گذشته خود با اخبار ان بی سی ، آن را پیام " مثبت و سازنده ای " خواند.
مقامات ایالات متحده منتظرند تا ببینند روحانی کار را چگونه و تا کجا پیش خواهد برد: آنها خواستار انعطاف پذیری بیشتر در مورد مسائلی مانند پادمان و بازرسی ، تمایل بیشتر برای محدود کردن ذخایر اورانیوم 20 درصدی ایران و شاید تبدیل تولیدات جدید هسته ای این کشوربه اورانیوم 5 درصدی هستند.
آنها همچنین خواستار مشاهدۀ انعطاف پذیری بیشتر ایران در بستن تاسیسات بزرگ زیرزمینی فردو ، واقع در خارج شهر قم هستند. در عوض ، ایران نیز به وضوح گفته که خواستار پذیرش حق خود برای غنی سازی اورانیوم است - چیزی که اسرائیل شدیدا با آن مخالف است .
-کاخ سفید، همچنین طرح روحانی برای انتصاب جواد ظریف ، وزیر امور خارجه ایران به عنوان مذاکره کننده ارشد در موضوع هسته ای را یک فرصت تلقی می کند .گویا قرار است ظریف، سفیر سابق ایران در سازمان ملل ، پس از سفر روحانی به نیویورک، یک هفته بیشتر در پایتخت ایالات متحده بماند.
مقامات ایالات متحده ممکن است تماس های بی سر و صدای اولیه خود را را با ظریف در طول سفرش آغاز کنند. اما همین مقامات هشدار می دهند که هر گونه توافق هسته ای باید به تصویب و تایید گروه به اصطلاح " 1+5 " برسد که دو کشور روسیه و چین را نیز در بر می گیرد، زیرا این قبیل توافقات مستلزم نظارت بین المللی خواهد بود.
- ضروری ترین مسئله در حال حاضر سوریه - و نقش احتمالی ایران درکنفرانس ژنو برای مذاکره برسر گذار سیاسی از بشار اسد، رئیس جمهور فعلی این کشور است. مقامات ایالات متحده از بیانیۀ روحانی خوشنود هستند که گفته ایران هر کسی را که مردم سوریه به عنوان رئیس جمهور انتخاب کنند ، می پذیرد ، اما این گفته با فرمولی که احمدی نژاد ، سال گذشته ارائه داده همخوانی دارد . مقامات ایالات متحده منتظر شواهدی هستند که نشان دهد ایران بواقع برای پشت کردن به اسد حرکتی جدی را آغاز کرده است ، و قصد دارد نقش نظامی آتی حزب الله را در سوریه و لبنان محدود کند.
اوباما درماه جاری به این نتیجه رسید که برای حل مشکل سوریه به کمک روسیه نیازمند است، و شاید در مورد ایران هم به نتیجه گیری مشابهی برسد . اما مقامات ایالات متحده می خواهند بدانند آیا روحانی می تواند سیاستی مستقل از نیروی قدس سپاه پاسداران در پیش بگیرد.
فرصت دستیابی به موفقیت عینی با ایران، پس از 34 سال انزوا ، برای اوباما و تیم سیاست خارجی وی ، وسوسه انگیز است . این فرصت، خود گام بزرگی است که چشم انداز نظم منطقه ای جدیدی را می طلبد که در آن، افزایش قدرت انقلابی را با قدرت وضعیت موجود آشتی می دهد، چیزی بیشتر از آنچه که در سال 1815 توسط کنگره وین در اروپا رخ داد . یکی از مزایای بزرگ این کار، پدید آمدن نوعی چارچوب امنیتی جدید در منطقه خواهد بود که می تواند نظارت دقیق تری بر جنگ های فرقه ای سنی و شیعه داشته باشد ، جنگ های بی امان و خونباری که سوریه و عراق را پاره پاره کرده و لبنان و بحرین را به شدت تحت فشار گذاشته است.
اما برای اوبامای زخمی که فاقد یک سیاست خارجی محکم ، و جامع و فرا حزبی است ، برداشتن گام های اینچنینی، بسیار عظیم و سنگین است. به نظر می رسد اسرائیل تمایل دارد تا زمان بیشتری برای دیپلماسی اختصاص دهد . اما آیا عربستان سعودی و کشورهای حوزۀ خلیج فارس دست از زیاده گویی های پر طمطراق خود در مورد "خطر جدی ایران" بر می دارند؟ تهدیداتی که مدتهای مدید در شکل گیری یک معامله یا مصالحۀ مثبت با ایران نقش مخربی داشته است؟ اما برای کاخ سفید سرخورده ، زمان آن فرا رسیده تا بزرگ فکر کند اما حواسش به جزئیات کوچک آزار دهنده هم باشد.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
به همین خاطر با حفظ اقتدار باید با آمریکا مصالحه کرد و بینی این کشورها رو به خاک مالید...
البته نباید از این نکته غافل موند که آمریکا هم منافع زیادی در برقراری رابطه با ایران میتونه داشته باشه...
گرچه خود ِ آمریکاییها هم به این نتیجه رسیدن که ایران کشوری با ثبات تر از دیگر کشورهای منطقه میتونه باشه که بعضاً در پاره ای موارد میتونه به ایران تکیه کنه...
به امید سربلندیه ایران عزیز...
.......
ولی ما خسته بودیم و یاران همدل به نانی فروختن شمشیر مارا
ولی ما خسته بودیم و می برد توفان تمام شکوه اساتیر مارا