نور، دوربین، اکشن: گام دیپلماتیک برای اوباما و رئیس جمهور جدید ایران

گروه بین الملل - رسانه های غربی تحلیل های خوش بینانه ای را در مورد روابط دیپلماتیک ایران و آمریکا واز سوی دیگر مخالفت های اسرائیل، روسیه، عربستان و... در مورد سوریه و ایران مطرح کرده اند و این موضوع را مطرح کرده اند که آیا اوباما و آمریکا نیز نرمش قهرمانانه ای را برای بهبود روابط 34 ساله با ایران خواهند داشت؟ ...




به گزارش بولتن نیوز،  واشنگتن پست در گزارشی در این زمینه نوشته است: صحنه آماده است. در حال حاضر ، آیت الله خامنه ای ، رهبر معظم ایران، اقتدار کامل را به دست دولت جدید حسن روحانی رئیس جمهور داده تا به طور مستقیم در مورد برنامه هسته ای ایران با واشنگتن گفتگو کند .
  این امر تنها چند روز پس از آن اتفاق افتاد، که باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا علنا اعلام کرد که بین او و روحانی مکاتباتی رد و بدل شده است.
 خبر اعطای اختیارات کامل به روحانی، اول از همه ، اواخر هفته گذشته توسط  سید حسین موسویان، مذاکره کنندۀ هسته ای سابق و بسیار معتبر ایران در مقاله ای که توسط وی در ژاپن به چاپ رسیده بود تایید شد. موسویان از سال 1997 تا 2005 معاون روحانی در شورای عالی امنیت ملی ایران ( SNSC ) بود. پس از انتشار این خبر، روز چهارشنبه روحانی خود در مصاحبه ای با NBC جزئیات این خبر را توضیح داد.
درک موضع دقیق و شفاف مقام معظم رهبری درحال حاضر بسیار حائز اهمیت است . سه شنبه گذشته ، او خطاب به نخبگان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ( IRGC ) در تهران گفت : "ما سلاح های هسته ای را نمی پذیریم ، نه به خاطر آمریکا یا دیگران ، بلکه به دلیل اعتقادات خودمان ، و وقتی می گوییم هیچ کس نباید سلاح هسته ای داشته باشد ، قطعا خودمان را نیز از این قاعده مستثنی نمی دانیم."
آیت الله خامنه ای به طور کامل برخورد دیپلماتیک روحانی را تایید کرده  -و آشکارا - بردو مفهوم تاکید می کند : " نرمش قهرمانانه " ، مانند کشتی گیری که گاه به دلایل تاکتیکی به حریف خود میدان می دهد اما به هیچ عنوان لحظه ای چشم از  رقیب برنمی دارد . و " مبارزۀ  پهلوانانه " - که در پا نویس کتابی به چشم می خورد که در مورد امام دوم شیعیان ، حسن بن علی (ع) است آیت الله خامنه ای خود این کتاب را از زبان عربی به فارسی ترجمه کرده است. در این پانویس اشاره شده که امام حسن (ع) با نشان دادن انعطاف و نرمش به دشمنانش از وقوع  جنگی جلوگیری کرده است.
با این حساب آیا جلسه تاریخی سه شنبۀ آینده بین اوباما و روحانی ، در حاشیه مجمع عمومی سالانۀ سازمان ملل متحد در نیویورک تقریبا قطعی است ؟ نه . پیش بینی است ، کاخ سفید از پیش ، تکذیب و انکار احتمالی خود را اعلام کرده – و گفته: " انتظار نمی رود اوباما با روحانی دیدار کند. "
با اینحال آنچه که  این روند نشان میدهد ، این است که واشنگتن و تهران - آنهم در سطح بالاترین مقامات دو کشور – دیر یا زود، باید با یکدیگر گفتگو کنند.
مهمتر اینکه ، خامنه ای به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی گفته :" ضرورتی ندارد که سپاه پاسداران در امور سیاسی دخالتی داشته باشد. " این گفته نشان می دهد آنها در مذاکرات جدید هسته ای دخالتی نخواهند کرد، و سپردن  پرونده هسته ای به دست وزارت خارجه خود تاییدی بر این مدعاست.    
محمد جواد ظریف ، وزیر امور خارجه ایران، مسئول مستقیم این پرونده است. او در سفر به نیویورک همراه روحانی خواهد بود. چهارچوب ذهنی او کاملا روشن است . علی اکبر صالحی ، وزیر سابق امور خارجه که در حال حاضر توسط روحانی به عنوان رئیس سازمان انرژی اتمی ایران منصوب شده ، به آژانس بین المللی انرژی اتمی در وین گفت که دیگر زمان " پایان دادن به پروندۀ موسوم به هسته ای " فرا رسیده است.
اکنون کل این فرآیند ، با سرعت سرسام آوری به سمت خروج از سال های رادیکال احمدی نژاد در حرکت است، زمانی که سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به شدت سیاسی بود . یک روز قبل از سخنرانی آیت الله خامنه ای ، روحانی خود از سپاه پاسداران انقلاب اسلامی خواست تا "خود را از جریان های سیاسی دور نگه دارد".
 
بنابراین، اکنون ایران در صفحه شطرنج پیش می رود . تاکنون هیچ پاسخ قابل توجهی از سوی آمریکا دیده نشده ، تا کنون . اما مفسده جویان در این بازی به شدت فعالند... تصادفی نیست که  اسرائیل تحرکات خود را مبنی بر تاکید جدی تر در مورد " تهدید وجودی ایران " علیه خود افزایش داده است. این همان " حربۀ استراتژیک همیشگی است که از تهران تا دمشق و بیروت گسترش یافته است. "
 
آنچه در حال حاضر روشن است اینکه تل آویو ترجیح می دهد، به جای یک جمهوری عرب سکولار و تحت رژیم بشار اسد، نیروهای جهادی جبهۀ نصرت با سبک و سیاق القاعده در دمشق ، قدرت را به دست بگیرند. این خود - در صورت نیاز - دلیلی دیگر برای اثبات برخورد منافع میان اسرائیل و الگوهای دموکراسی ، شورای همکاری پادشاهی نفتی خلیج فارس ( GCC ) است. جای تعجب نیست که همه این بازیکنان مورد تنفر شدید کشورهای عرب منطقه هستند.
تل آویو هیچ منع و محدودیتی برای بمباران سوریه  به خاطر پرونده سلاح های شیمیایی این کشور قائل نیست – پیوسته فشار می آورد و از " شرایطی " حرف می زند که ممکن است سلاح های خیالی ایران برای منطقه و خودش ایجاد کند و مدام فشار میاورد تا همگان را به این باور برساند که اسد - با همدستی حزب الله و ایران – با بازرسان سلاح های شیمیایی همکاری نخواهد کرد. ژنرال سلیم ادریس، رهبر نظامی "شورشی" سوریه ، - عروسک خیمه شب بازی اسرائیل و شورای همکاری خلیج فارس –  این کمپین را پیشاپیش آغاز کرده و مدام می گوید: سلاح های شیمیایی از دمشق به لبنان و عراق منتقل شده است.
 
پادشاهی آل سعود هم ، دیپلماسی روسیه را بدتر از زهر می داند . آنها حتی چیزی به نام کنفرانس ژنو 2 را نیز نمی پسندند- چنانکه شاهزاده بندر بن سلطان ، معروف به بندر بوش ، رئیس اداره اطلاعات عمومی عربستان سعودی ، خود شخصا به پوتین گفته : آنها خواهان تغییر رژیم هستند. آنها فقط همین را می خواهند ، و تا رسیدن به مطلوب خود، به ارسال سلاح و مهمات برای مرگبارترین گروه های شورشی فعال در این کشور ادامه خواهند داد.
دولت اوباما باید تاکنون پیام مسکو  را گرفته باشد که سوریه در واقع "خط قرمز " روسیه است و به همان اندازه برای روسیه اهمیت دارد که اسرائیل برای ایالات متحده مهم است؛  و کاخ سفید هم باید تاکنون پیام آیت اله خامنه ای را از طریق سلطان قابوس، پادشاه عمان دریافت کرده باشد ، که جان کلامش این بود : "هر کس قصد از بین بردن سوریه را داشته باشد نفت و گاز منطقه را از دست خواهد داد.  "
 
به هر حال بن بست سلاح های شیمیایی سوریه ، آنگونه که در سایت " آسیا تایمز آنلاین " گزارش شده ، توسط دمشق ، تهران و مسکو حل شد و بعدا توسط پکن نیز پشتیبانی شد و در واقع در این میان دولت اوباما جان سالم به در بُرد.
با این حال، اوباما در مصاحبه ای ، اواخر هفته گذشته ، هنگام اشاره به ایران به همان پیام ( گمراه کنندۀ ) قدیمی خود بازگشت که:   
فکر می کنم آنچه که ایران در این میانه به خوبی متوجه شد این بود که موضوع هسته ای برای ما بسیار بزرگتر از موضوع سلاح های شیمیایی در سوریه است ، چیزی که تهدیدی جدی علیه  اسرائیل است و اینکه یک ایران بدون بمب هسته ای به مراتب بیشتر از موضوعات دیگر به منافع اساسی ما نزدیک است و اینکه بروز مسابقه تسلیحاتی هسته ای در منطقه عاملی است که عمیقا به بی ثباتی منطقه می انجامد
" تهدیدی" علیه اسرائیل درکار نیست ، زیرا امکان بروز ایران هسته ای وجود ندارد- چرا که آیت الله خامنه ای، بار دیگر، به تازگی بر این امر تاکید کرده است . تنها قدرت هسته ای اعلام نشده اسرائیل است ، نه ایران !  و اینکه سلاح های شیمیایی به هیچ وجه موضوع مهمی برای آغاز بی پروایی  اوباما و" خط قرمز " کشیدن وی نبوده ، بلکه اوباما، از این حربه به عنوان وسیله ای استفاده کرد تا ، شاید بتواند برای خط قرمز پیشین خود ،یعنی " اسد باید برود " دستاویزی پیدا کند.
اینجا، یک شات نمای نزدیک هم دارم . هفته گذشته ، در حاشیه نشست سازمان همکاری شانگهای ( SCO ) در قرقیزستان ، روحانی با پوتین و زی جی پینگ، رئیس جمهور چین ملاقات کرد . آنها در حال حاضر بر روی یک استراتژی هماهنگ در مورد سوریه ، و البته در مورد پرونده هسته ای ایران همکاری می کنند.
روسیه و چین به شکلی پایدار و محکم از حق ایران برای برخورداری از برنامۀ هسته ای صلح آمیز پشتیبانی می کنند. و مهمتر از همه ، گروه BRICS ( برزیل، هند و آفریقای جنوبی و دیگر اعضای آن ) ، و همچنین قدرت منطقه ای در حال ظهور مانند اندونزی، آرژانتین و خود ایران ، تلاش بی وقفه ای را آغاز کرده اند تا به جای استیلای وحشیانۀ جاری و تحت سلطۀ ایالات متحدۀ ، به سمت ایجاد یک نظام چند قطبی بین المللی و تحت حاکمیت قانون حرکت کنند.
دیپلماسی در تلاش است تا تراژدی سوریه را حل وفصل کند . و همین دیپلماسی است که باید راه حلی هم برای برداشتن دیوار34 سالۀ بی اعتمادی میان واشنگتن و تهران داشته باشد. سوال این است که آیا اوباما هم " نرمش قهرمانانه " ای به خرج خواهد داد، تا مفسده جویان فعال در این بازی را سر جای خود بنشاند؟