برگزاری کنگره ملی کردها به نفع مصالح اقلیم کردستان عراق و کشورهای منطقه نیست

گروه بین الملل - این روزها اگرچه کردستان عراق در تب و تاب انتخابات پارلمانی است اما در کنار این موضوع موضوعات مهم دیگری چون کنگره ملی کردها که قرار بود در 24 شهریور در اربیل برگزار شود قرار دارند که برگزاری و تاخیر آن علیرغم اعلام رسمی مبنی بر اینکه بخاطر برگزاری انتخابات بوده است اما سوالهای بزرگی در اذهان کردها و کشورهای منطقه ایجاد کرده است .

به گزارش بولتن نیوز، عرفان قانعی فردیکی از تاریخ نگاران کرد در خصوص برگزاری این کنگره در وبلاگ شخصی خودش نوشته است :

برای هر کسی پرسش هایی به ذهن متبادر می شود : اصولا چه پلاتفروم و یا دورنمای استراتژیکی دارد ؟ مکانیسم پاسخگوئی و نظارت آن به چه شیوه ای است ؟ ؛ کمیته آماده سازی آن چه مشروعیتی دارد؟ و بنا به کدام اصل دمکراتیک و قانون و شیوه حرکت می کند؟ و چه کمکی به شناخت مشکلات و بررسی مطالبات دارد ؟ و در صورت برگزاری چه نهادی سیاسی شکل می گیرد؟ و …
اینکه کردهایی همفکر و دلسوز و آگاه و بدور از هیجان و ادعا؛ از سنندج تا دیاربکر و یا از سلیمانیه تا قامیشلو زیر یک سقف جمع شوند امری نشانه بلوغ سیاسی است اما هدف این نبود و جمع شدن کردها همم بدور از تنش و رقابت اصولا ممکن نبوده و نیست ؛
سخنان رهبران گروههای سیاسی در خصوص نحوه تقسیم کرسی های کنگره نشان می دهد که این موضوع هم یکی از موارد مهم اختلافی گروههای سیاسی کرد شده است. در خصوص این اختلاف هم عرفان قانعی فرد اضافه می کند که :

اختلاف نظر و نزاع و رقابت بر سر تقسیم ۶۰۰ کرسی این کنگره تنها حکایت از ” بر کرسی نشاندن حرف خود” بود زیرا مثلا پ ک ک چیزی در حدود ۳۰۰ کرسی را برای خود و احزاب اقماری اش در نظر گرفته بود و می خواست با کمک مالی حزب دمکرات کردستان عراق  برگزار شود اما خود همه کاره ماجرا شود. کرسی ها بین افرادی تقسیم می شوند که یک تاریخ پر از ناکامی و عدم تعامل و فریب و جنگ برادرکشی دارند و آنقدر عمق شکاف و منازعه و ناهنجاری در این کنگره مشهود است که قابل وصف نیست مثلا برای کردها ایرانی هم ۲ شاخه دمکرات و 3 شاخه کومله دعوت شده اند که کسی ، دیگری را قبول ندارد و هر کدام خود را نماینده کل کرد و کردستان می نامند! ؛ ناگفته هم پیداست که حزب اتحادیه میهنی کردستان عراق چندان رغبتی به برگزاری این کنگره ندارد. بلین صالح –برادربرهم صالح –هم نوشته بود که ” نهادهای متضادی در کمیته برگزاری هستند که نمایندگان راستین کردها نیستند و چهره ی مستقل و معتبر و معتمد و برجسته هم دراین کمیته نیست و هیچ پروژه و برنامه روشنی هم ندارد !”


در خصوص واکنش کشورهای منطقه هم تاریخ نگار کرد عرفان قانعی فرد می نویسد:

نه عراق تهدید کرد و نه ایران هم به رسمیت نشناخت و حتی ایران هم بی تفاوت از قضیه گذشت و انگار نشنید زیرا برای کشورهای دارای جمعیت کردنشین این نشست ها را جدی نمی گیرند تا نظارتی داشته باشند. صرفا مقامات ترکیه رضایتی به برگزاری نداشتند. از نظر مطالعات امنیتی هم می توان پرسید که برگزاری آن چه سودی برای کشورهای پیرامون دارد ؟
در ادامه این مطلب آمده است که : البته جمهوری اسلامی ایران که احساس تردیدی نکرد و اصولا نه سر و صدای آنها را شنید و نه مخالفتی ابراز کرد زیرا جمهوری اسلامی ایران پیرو تفکر ابراهیم احمد است که کردها هرکجا باشند ایرانی اند ! ؛ چه ۵ میلیون کرد در ایران باشند و یا ۲۰ میلیون کرد در ترکیه و ۵ میلیون در عراق و ۲ میلیون در سوریه ؛ اما ترکیه اول موافق مشروط بود که باید بارزانی(رئیس اقلیم کردستان عراق ) رئیس کنگره باشد و اظهارات داود اغلو و اردوغان در روزنامه ها هست اما بعدا ترکیه ساز مخالفت زد و با بارزانی همراه شد که مبادا پ ک ک مطرح شود!

علیرغم این سخنان هنوز کسانی در ایران هستند که قصد مشارکت در این کنگره را دارند و این نویسنده کرد در خصوص ماهیت این افراد می نویسد:
چند نفر از کردهای ایران –نماینده سابق مجلس طرفدار بارزانی یا نماینده های بارزانی در ایران و دوستان محمد رضا رحیمی–شال وکلاه کردندکه دراین کنگره خیالی شرکت کنند اما این کنگره به اصطلاح ملی از سازمان هایی اسما ایرانی دعوت کرد که دستشان به خود سرباز ایرانی و مردم ایران آلوده است؛ افرادی تجزیه طلب و ضد ایران و ایرانی که هنوز در اوهام اسقاط نظام و تشکیل خودمختاری و تفکر منحط دهه های قبل سیر می کنند و نماینده مشروع و واقعی جامعه کردنشین ایران نبوده و نیستند. ۲-۳ سازمان مسلح که نه ارتباطی یا نفوذی در جامعه کردستان دارند و نه صاحب وزن و اعتباری در معادلات سیاسی اند و البته در رسانه های خارج از کشور؛ به زبان کردی دم از استقلال و تجزیه و فعالیت مسلحانه می زنند اما به زبان فارسی –زبانملال–آزادیخواه و دمکرات و اپوزیسیون شده اند و کسی هم نیست بپرسد که سازمان باورمند به گلوله و اسلحه ؛ چگونه دم از دمکراتیزه کردن و استقرار دمکراسی و آزادی می زند ؟ و یا پژاک، یک فرقه تروریستی قاچاقچی مواد مخدر! و یا پاک ( فرزند قاضی محمد که تا ۱۳۵۷ بورسیه و همکار ساواک بود و امروزه هم مداح بارزانی) و…. گروههایی که جامعه و نسل جوان امروز آنها رانمیشناسدونمیخواهد؛ مثلا وقتی دعوت به تحریم انتخابات کردند ؛ بیش از ۷۰ % مردم کردستان پای صندوق رای رفتند.