آلمان نشان می دهد که اتحادیه اروپا عزم راسخی در مورد ایران ندارد

گروه بین الملل- شاید ترکیه بزرگترین حفرۀ تحریم های غرب علیه ایران باشد، اما آلمان ، که متاسفانه همواره در یادداشت های روزانه ام، مکرر موضوع ذهنی من بوده ، بزرگترین نمونۀ پَستی اروپا و نماد فقدان عزمی راسخ نسبت به برنامه هسته ای ایران است. افسوس!!  به نظر می رسد، با وجود لفاظی های بلند پروازانه اوباما و وعده او مبنی بر رویکرد مجدد به دیپلماسی ، این روند همچنان ادامه دارد.

به گزارش بولتن نیوز، با توجه به کمپین "Stop the Bomb”  " توقف بمب " در آلمان : موسسه مطالعات مذهبی پوتسدام و دانشگاه اديان و مذاهب URD)) در قم آغاز همکاری خود را در سال 2011 اعلام کردند. در ماه سپتامبر، هیأتی از دانشگاه پوتسدام و دانشگاه گوته فرانکفورت / ماین به ایران سفر خواهند کرد ....... این همکاری با حمایت سرویس تبادلات آکادمیک آلمان (DAAD) انجام می شود، که سال گذشته یادداشت تفاهمی به منظور تقویت روابط علمی با ایران امضا کردند. و این واقعیت را نادیده گرفتند که کامران دانشجو ، وزیر علوم ، تحقیقات ، و فناوری وقت ، به اتهام دست داشتن در طراحی کلاهک هسته ای ایران و همکاری با برنامۀ هسته ای ایران ، در فهرست تحریم های اتحادیه اروپا قرارد اشت.

همیشه در افسانه های اسطوره ای گفته می شود که گفت و گوی رو در روی مردم با یکدیگر همیشه نتیجۀ مثبت می دهد . شاید این حرف درست باشد البته اگر شما هوادار پرو پا قرص مکتب دیپلماسی دنیس رودمن باشید، اما این ادعا با شواهد متقن اثبات نشده است . رژیم های سرکش به ندرت با چنین دیالوگ هایی مجاب می شوند و کمر به خدمت مردم کوچه و بازار می بندند ، بلکه بیشتر ، فعالان خارجی خوش نیت و دانشگاهیان را به احمقانی  به درد بخورتبدیل می کنند. دانشگاه پوتسدام و DAAD با ایرانیان آزاد کاری ندارند و با آنها تمایل همکاری نشان نمی دهند، بلکه بیشتر با مراکز تبلیغاتی مذهبی و یک مقام تحریم شده همکاری می کنند که ، نشان می دهد چقدر عزم و ارادۀ آلمان در این راستا می تواند تو پوچ و خالی باشد.

وقتی حرف از دیپلماسی در میان باشد کشورهای اتحادیه اروپا به خصوص آلمان ممکن است بازی گفتگوی خوبی به راه بیاندازند ، اما بارها و بارها ، آنها نشان داده اند که دیپلماسی شان ظاهری و موقتی است و لفاظی هایشان پوچ و بی معناست. مقامات و بازرگانان آلمانی در محراب وضع موجود عبادت می کنند و به طور کامل از آرمان های حقوق بشری و مسئولیت های امنیتی که مدعی پاس داشت آن هستند برائت می جویند. بیایید امیدوار باشیم که ایالات متحده هیچگاه دست از رهبری جهان بر ندارد، زیرا  بزرگترین کشور اتحادیه اروپا از عهدۀ این وظیفۀ خطیر بر نمی آید.