اختلاف افکنی در بین مسئولین، ایجاد شبهه در افکار عمومی در منافع ملی ایران در پشتیبانی از سوریه

گروه سیاسی- این گونه مهندسی اخبار که پیش از این هم از سوی BBC و VOA و دیگر خبرگزاری های تحت امر رژیم صهیونیستی و آمریکادیها و انگلیسی ها مورد استفاده قرار گرفته و به عنوان یک امر روتین در اکثر مواقع برای به انحراف کشیدن افکار عمومی در کشورهای مختلف و مهندسی افکار به خصوص در ایران مورد توجه بوده است

به گزارش بولتن نیوز، گویا اینبار قرار است از سوی سایتهای اپوزسیونی که به عناد علنی علیه نظام مشهورند این گونه تهیه خوراک قورباغه پخته را در دستور کار قرار داده و بار فشارهای افکار عمومی بر شبکه های خبر ساز BBC, VOA، رویترز، جورسلیم را کاهش دهند. 

در این رابطه علی افشاری در رادیو زمانه با مطرح کردن موضوعی با عنوان " جنگ داخلی سوریه و منافع ملی ایران" نتیجه می گیرد: " رعایت منافع ملی ایران مستلزم مخالفت با حکومت بشار اسد و همراهی با خواست مردم سوریه است. این رویکرد، یوتوپیایی، انتزاعی و اخلاقی نیست بلکه ارتباط ملموس و عینی با منافع ملی ایران دارد. داوری یاد شده بر این پیش فرض استوار است که پشتیبانی از بشار اسد تنها در قالب تلقی ایدئولوژیک و راهبرد ستیزه‌جو در سیاست خارجی توجیه و معنا دارد.".

همانگونه که در این نتیجه گیری به طور ملموسی مشخص است هدف رادیوزمانه چیزی نیست جز القای این مطلب که رعایت منافع ملی اقتضا می کند که ایران در خصوص مسائل سوریه تنها تا مرز قالبهای ایدئولوپیک و راهبردی پیش خواهد رفت و کشورهایی که به دنبال حمله به سوریه و تغییر رژیم در این کشور هستند آگاه باشند که منافع ملی ایران ایجاب نمی کند که وارد حوزه جنگ فیریکی با غرب شود و از این رو آنها از این بابت نگرانی نداشته باشند.

چنان که در این بخش از گفتار مشخص است رادیوزمانه و علی افشاری به نوعی همان سیاستهای رژیم صهیونیستی را در موضوع سوریه و ایران دنبال می کند و سعی دارد تا با باز نشان دادن راه حمله به سوریه, آمریکا ئیها و اروپاییها را به توافق جمعی در حمله به سوریه و عدم نگرانی از ورود ایران به غائله جنگ مطمئن کند.

در این رابطه رادیو زمانه ادامه می دهد: "بالا رفتن احتمال حمله نظامی محدود امریکا به سوریه، فضای سیاسی ایران را نیز متاثر کرده و واکنش‌های متفاوتی را برانگیخته است. در میان موضع‌گیری‌های متفاوت دیدگاهی وجود دارد که بقای اسد در سوریه را دارای نتیجه‌ای مثبت برای منافع ملی ایران می‌داند. این دیدگاه، از این رو چشم بر روی فاجعه انسانی سوریه می‌بندد یا منازعه کنونی را به رویارویی دو جریان خشونت‌طلب تقلیل می‌دهد".

در عین حال, علی افشاری در بخش دیگری از مطلب هدف دار خود که گویا به وی دیکته شده است در نظری متناقض می گوید: " اما علاقه جمهوری اسلامی در رویکرد ایدئولوژیک و ستیزه‌جویانه در برابر غرب این رابطه نزدیک را تاکنون حفظ کرده؛ اما رابطه حالت متعارف و عادی ندارد.

سوریه به شکل طبیعی بهترین متحد ایران در منطقه نیست. اگر منافع ملی ایران در نظر گرفته شود و متغیر‌های ایدئولوژیک جمهوری اسلامی از آن حذف گردد، سوریه مانند دیگر کشور‌های خاورمیانه و آسیای میانه است و اهمیت خاصی برای ایران ندارد".

وی در ادامه مهندسی روابط استراتژیک ایران به موضوع رابطه ایران با حزب الله لبنان و کم رنگ کردن اهمیت آن و تختلاف افکنی در این رابطه  می پردازد و می گوید: "  رابطه کنونی با حزب‌الله لبنان و ارتباط نیابتی از طریق آنان با شیعیان لبنان، محصول غرب‌ستیزی جمهوری اسلامی و تلاش برای تقویت بنیادگرایی اسلامی است. وگرنه در غیر این صورت ایران به رابطه ۴۰۰ ساله خود با شیعیان لبنان بر می‌گردد و نیازی به استفاده ابزاری از حزب‌الله برای ایجاد موازنه مورد نظر و خنثی‌سازی تهدید‌ها نیست.

در چارچوب سیاست خارجی مطلوب و متعهد به منافع ملی، رابطه خوب با شیعیان در چارچوب رابطه منطقی و نرمال با دولت لبنان حاصل می‌شود و شیعیان لبنان نیز تشویق می‌شوند تا در چارچوب دمکراسی در نظم سیاسی لبنان مشارکت کنند و حقوق خود را مطالبه نمایند".

افشاری در ادامه و به طور غیر مستقیم اینگونه القا می کند که:"در نظر گرفتن منافع ملی و دست رد زدن به رویکرد غرب‌ستیز و حامی نابودی اسرائیل، نیازمند در نظر گرفتن ملت و کشور سوریه به عنوان طرف مقابل ایران است نه اینکه رابطه با سوریه را به شخص اسد و حاکمیت علوی‌ها گره زد.

در مناسبات سیاسی بسیار متغیر و پیچیده خاورمیانه، صلاح نیست که روابط خارجی با یک کشور و از جمله سوریه را با حاکمان آن محدود کرد".

رادیو زمانه در ادامه به اختلاف افکنی بین حاکمیت و مردم ایران در رابطه با سوریه می پردازد و سعی می کند تا در این بین با ایجاد انشقاق به هدف نهایی خود که غیر مردمی نشان دادن حکومت در ایران است برسد و می نویسد: " در حال حاضر جو ضدایرانی در سوریه بالا گرفته است و دامنه آن به مردم کشور‌های عربی نیز سرایت کرده است. طبیعتا چنین وضعیتی تاثیرات منفی بر منافع ملی ایران دارد، بخصوص که منافع خاصی هم از ناحیه ارتباط با حاکمان کنونی سوریه نصیب کشور و مردم ایران نمی‌شود.

در این میان تفکیک بین حکومت و مردم ایران ضرورتی استراتژیک است و چهره‌های شاخص اپوزیسیون دمکراسی‌خواه و مدافعان حقوق بشری باید مخالفت خود را با اعمال بشار اسد و نامشروع بودن حکومت وی اعلام کنند. به موازات، گروه‌های افراطی و اسلام‌گرایان جهادی نیز باید محکوم شوند".

همچنین در بخش دیگری از نوشته علی افشاری موضوع نیروهای اپوزسیون و لزوم جهت دهی فکری و مبارزاتی به آنها مطرح می شود و دستور اینگونه صادر می شود که: " کارکرد موثر نیرو‌های اپوزیسیون ایران اعمال فشار بر حکومت برای متوقف کردن مداخله منفی در سوریه و استفاده از نفوذ خود برای اقناع اسد به کناره‌گیری و برگزاری انتخابات آزاد است."

از تمامی آنچه گفته شد می توان نتیجه گرفت، علی افشاری و رادیو زمانه از سوی برخی محافل سیاسی داخلی و خارجی موافق با حمله آمریکا به سوریه هدایت می شوند و با دستورات خاص به دنبال اهداف خاص هستند که از این جمله می توان انتشار اخبار به شکلی خاص و با چینش منظم برای اختلاف افکنی در بین مسئولین نظام، ایجاد تضاد در افکار عمومی جامعه و همچنین ایجاد شک و تردید در منافع ملی ایران در پشتیبانی از سوریه است.