"مهندسی ابلیس"، روز قدس از شبکه انگلیسی "من‌و‌تو"

گروه مانیتورینگ ـ شبکه انگلیسی "من و تو" که در ایام فعالیت خود، تلاش وافری برای ابراز جان نثاری و خاکساری در برابر اربابان انگلیسی و صهیونیست خود داشته است، در آخرین اقدام مذبوحانه خود، پخش مستند "مهندسی ابلیس" را که به بزرگنمایی و راستی نمایی دروغ بزرگ هلوکاست می پردازد، در فهرست برنامه های جمعه یازدهم مرداد خود که مصادف با روز جهانی قدس می باشد، قرار داده است.

به گزارش بولتن نیوز، مستند مهندسی ابلیس، آنگونه که از تبلیغات پخش آن برمی آید، قرار است تصاویری تاسف آور از زندانیان مفلوک اردوگاه های مرگ و از جمله کودکان و زنانی را که مدعی است، یهودی اند، نشان دهد که به اتاق های گاز سپرده می شوند.
این اقدام شبکه من و تو چند پیامد دارد؛ اولا اینکه انتخاب روز جهانی قدس برای پخش این مستند، گواه عصبانیت اربابان رسانه هایی مثل من و تو از این تدبیر حکیمانه و بلندنظرانه حضرت روح الله (ره) و جهانی شدن آن است.
امروز روز قدس تقریبا در همه جهان گرامی داشته شده و راهپیمایی های اعتراضی و مردمی در این روز در عموم جهان برگزار می شود و به اعتبار این آیین و این روز، آرمان آزادی فلسطین و قدس به مطالبه ای عمومی و جهانی تبدیل گشته و باعث شده که جنایات صهیونیست ها همواره در معرض دید و قضاوت جهانیان قرار داشته باشد و اینها نیست مگر به مدد نگاه عمیق و متعالی امام خمینی (ره) و حقد و کینه صهیونیست ها و مستکبرین از ایشان و این روز قابل فهم است.
از سوی دیگر پخش این مستند شاید خیلی هم بد نباشد. از این جهت که کسانی که این تصاویر را می بینند، ببینند که اگر کسی هم در اردوگاه های مرگ کشته شده است، اولا این اردوگاه ها و اتاق های مرگ کجای جغرافیای زمین بوده اند و دیگر اینکه چه کسانی مرتکب این اعمال شده اند.
جغرافیای لهستان و آلمان صدها کیلومتر با جایی که امروز به جبران هلوکاست مرد، زن و کودکان آن قتل عام می شوند، سرزمین و خانه های ساکنان آن اشغال می شود و مردم آن از بدیهی ترین حقوق طبیعی و اجتماعی محروم می شوند، فاصله دارد. شاید پخش این مستند به عمومی تر شدن این سوال هم کمک کند که چرا باید فلسطینیان و لبنانی ها و حالا امروز حتی سوری ها مصداق این ضرب المثل باشند که "گنه کرد در بلخ آهنگری به شوشتر زدند گردن مسگری".
اروپایی که امروز مدعی ترین مدعیان دروغین حقوق بشر است، آیا از رفتارهای وحشیانه و حیوانی خود در گذشته و استثمار و استعمار طولانی کشورهای آسیایی، آفریقایی و آمریکای لاتین از کسی پوزش خواسته است؟ آیا بابت غارت همه دارایی ها و از همه مهمتر فرهنگ ملل آفریقایی و آمریکای لاتین و آسیایی، اقدامی جبرانی کرده است؟ آیا امروز که چپاول و تاراج نئواستعماری آنان همه مرزهای جغرافیایی را در نوردیده است، اینان به کسی مجال طرح سوال درباره اقداماتشان را می دهند؟
آمریکایی ها که سرزمین های اقوام بومی ایالات متحده را به زور توپ و تفنگ اشغال کردن و تا همین امروز بومی ها را از همه حقوق شان محروم کرده اند، کانادایی هایی که همین امروز هم بومی های معترض را سرکوب می کنند، استرالیایی هایی که همین امروز هم نفس بومی ها را در سینه خفه می کنند، به چه حقی به اعتبار خونخواهی از یک ماجرای دروغین از آدم کشی صهیونیست های وحشی در سرزمین فلسطینیان حمایت تام و تمام می کنند؟
شاید عدو شود سبب خیر و همین مستند ضربه دیگری بر پیکر در حال احتضار صهیونیسم جهانی و مستکبران چماق به دستش باشد.
ان شاء الله.