آبرویی که از اسلام نبردند بلکه ...

 به گزارش بولتن نیوز به نقل از رویش نیوز در شرایطی که پس از کودتا علیه محمد مرسی -رئیس جمهوری ظاهرا اسلام گرای مصر- گروه ها و جناح های سیاسی این کشور با شکاف ها و اختلافات عمیقی روبرو شده اند،  امریکا هنوز هم در حال اجرای عکس العمل نعل و میخ است. این کشور با وجود ابراز نگرانی از نا امنی در مصر و حتی بستن سفارت خود در قاهره، دیروز یک دیپلمات ارشدش را به دیدار رهبران دولت موقت مصر فرستاده است و سفارتش را نیز بازگشایی کرده است.

اگرچه عکس العمل های بین المللی در برابر اتفاقات مصر می تواند ناشی از نگاه ها و در عین حال منفعت طلبی ها باشد، اما یک بام و دو هوای غرب در برابر اتفاقات این کشور نشان از نوعی بهت دارد که واکنش مستقیم و قاطع به آن را ناممکن ساخته است.

جدای از نوع نگاه سایرین باید اذعان کرد که اگرچه مرسی به عنوان یک اسلام گرا روی کار آمد اما نگرش وی مبنی بر خرج آرمانهای دینی‌ در برابر منافع کوتاه مدت، نشان از این دارد که حکومت 1ساله دولت مصر را به هیچ عنوان نمی توان حکومت اسلام دانست به علاوه که حمایت از تندروی سلفیون در مصر و سوریه و سکوت در برابر شیعه کشی هم نشانه‌هایی از این ادعا هستند. ضمن این که این دولت، حتی، فرصت کافی برای حکوت هم نداشت. همچنین قطعا "نه" به مرسی "نه" به اسلام نیست و "نه" به شرایط حکومت داری اخوان المسلمین است؛ چرا که فقط حدود 1سال است که همین مردم به قانون اساسی برگرفته از اسلام رای قاطع دادند.

نکته جالب توجه این است که قطعاً غرب از این شکست استفاده خوبی در تحت تاثیر قرار دادن جریان بیداری اسلامی (که حتی جریان جهانی اسلام گرایی) دارد. چرا که در طی چند دهه ای که اخوان المسلمین مصر حزب مخالف دولت بود و به سختی تحمل می شد، زیر پرچم «اسلام راه حل مشکلات است»، علیه مستبدان مبارزه می کرد.

غرب امروز با چشم بستن بر انقلاب اسلامی ایران، طی پروژه اسلام هراسی خود شعار «اسلام راه حل نیست» را نیز به صورت گسترده مورد استفاده قرار داده و حکومتهای ساقط شده را مصداقی برای این امر معرفی می‌کند.

جالب توجه این است که امروزه و با توجه به نوع اسلام گرایی اخوان المسلمین مصر، نگاه امام راحل(ره) نسبت به مسلمانان «نهضت آزادی» بیشتر در اذهان متبادر می‌شود که فرمودند:

«نهضت آزادى و افراد آن از اسلام اطلاعى ندارند و با فقه اسلامى آشنا نیستند... نهضت به اصطلاح آزادي صلاحيت براي هيچ امري از امور دولتي يا قانون گذاري يا قضايي را ندارند و ضرر آن ها را به اعتبار آنکه متظاهر به اسلام هستند از ضرر گروهک هاي ديگر حتي منافقين بيشتر و بالاتر است.... (1)

من امروز بعد از ده سال از پيروزي انقلاب اسلامي همچون گذشته اعتراف مي کنم که بعضي تصميمات اول انقلاب در سپردن پست ها و امور مهمه کشور به گروهي که عقيده خالص و واقعي به اسلام ناب محمدي نداشته اند، اشتباهي بوده است که تلخي آثار آن به راحتي از ميان نمي رود... امروز هيچ تأسفي نمي خوريم که آنان در کنار ما نيستند چرا که از اول هم نبوده اند...

آغوش کشور و انقلاب هميشه براي پذيرفتن همه کساني که قصد خدمت و آهنگ مراجعت داشته و دارند گشوده است ولي نه به قيمت طلبکاري آنان از همه اصول»(2)

لذا گرچه انقلاب اسلامی هیچ گاه چشم داشتی در حاکمیت های جهان نداشته و حمایتش از برخی دولتها یا حرکتها، بیشتر از جهت گفتمانی بوده است اما، با توجه به رویکرد اخوان المسلمین مصر در اصولی نظیر مقاومت در برابر استکبار (مشخصاً ارتباط مجدد با اسرائیل) و نیز نادیده گرفتن توصیه های انقلابی و پدرانه رهبر معظم ایران اسلامی مبنی بر انحرافی که در این انقلاب ها ایجاد می‌شود، قطعا حضور و سقوط دولت مرسی تفاوتی بنیادی در راه رسیدن کشورهای ظاهرا مسلمان به حاکمیت دینی، به حساب نمی‌آید و به جز نا امنی، آشوب و کشت و کشتار اخیر جایی برای تاسف نیست!

با آن که بیداری های اسلامی، جرقه ای از اسلام گرایی ذاتی مردم است، اما حتی انقلاب اسلامی ایران نیز با تمام داشته های فراوانش، حاکمیتی است که نسیمی از حاکمیت علوی بر آن وزیده است. پس قطعا هرگونه کودتا، بلوا و ماهیگیری در آب گل آلود، تشکیل حکومت اسلامی نیست که با کودتا و بلوایی دیگر سرنگون شود.

پی نوشت:

1- پاسخ امام خميني(ره) به نامه وزير کشور درباره نهضت آزادي

2- پيام به روحانيون، مراجع، مدرسين، طلاب و ائمه جمعه و جماعات، کيهان، 1367/12/3