ای‌کاش رمضان امسال، زمان آشتی ما با قرآن باشد/ با فرزند مجازی، زندگی بهتری داشته باشید/ضرغامی از حلزون می‌گوید

گروه فرهنگی بولتن نیوز ـ «ای‌کاش رمضان امسال، زمان آشتی ما با قرآن باشد» به گزارش «نسیم»، همزمان با اولین روز از ماه مبارک رمضان، ماه نزول قرآن، عصر روز چهارشنبه 19 تیر ماه، به مدت بیش از سه و نیم ساعت محفل انس با قرآن در حضور حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی برگزار شد. رهبر انقلاب اسلامی در سخنانی در این مراسم تلاوت و تجوید و حفظ قرآن را مقدمه رسیدن به جامعه قرآنی مطلوب دانستند و تأکید کردند: باید در جامعه اسلامی هدایت قرآنی و سبک زندگی اسلامی حاکم باشد. حضرت آیت الله خامنه ای قرائت و حفظ قرآن را زمینه ساز فهم قرآن و تخلق به اخلاق قرآنی دانستند و افزودند: باید فرهنگ جامعه اسلامی منطبق با اخلاق قرآنی و دستورات معصومین (علیهم السلام) باشد. ایشان با اشاره به برخی تلاشها برای متأثر کردن فرهنگ و سبک زندگی و روابط اجتماعی جامعه از فرهنگ غربی خاطرنشان کردند: تبعیت اکثریت مردم دنیا از فرهنگ غرب ملاک و دلیلی برای تبعیت از این فرهنگ در جامعه اسلامی نیست.

ذره‌بین فرهنگی: هرچند نباید به مجموعه‌ی دین، نگاه مناسبتی داشت و در این چهارچوب، تصور کرد که تنها در ماه رمضان است که باید سراغ قرآن رفت و یا تنها در دهه‌ی اول محرم است که باید به یاد امام حسین (ع) بود، اما نکته‌ای که وجود دارد این است که این ایام سال، می‌تواند برای آنهایی که به دور از معارف اسلامی هستند، ایام آشتی‌کنان باشد تا از آن پس، در محضر دائم دین باشند. باید بدانیم که در سبک زندگی دینی، وقتی می‌توان از هدایت قرآن بهره برد که متمسک به آن بود و این امر، در نقطه‌ی مقابل نگاه مناسبتی به دین است. رسوخ معیارهای دینی در زوایای مختلف زندگی ما وقتی محقق می‌شود که ما همیشه با آن محشور باشیم و به تقلید از سایرین، هسته‌ی اصلی روش زندگی‌مان را مبتنی بر گفتمان غربی نگذاریم.

با فرزند مجازی، زندگی بهتری داشته باشید

به گزارش واحد فرهنگی خبرگزاری فارس، اخیراً از سوی شرکت‌هایی مانند گوگل، اپلیکیشن‌هایی عرضه می‌شود که عملاً نقش فرزندان مجازی را ایفا می‌کند که به محض فعال‌سازی آن در گوشی تلفن همراه، عملاً مسئولیت یک فرزند مجازی پذیرفته می‌شود. در حال حاضر از سوی شرکتهایی مانند گوگل، اپلیکیشن‌هایی همچون Pou عرضه می شود که عملا نقش فرزندان مجازی را ایفا می کنند. توضیح بیشتر در این خصوص آشنایی با یک مصداق همچون بازی پو را طلب می‌کند. پیش از اپلیکیشن‌هایی مانند پو، بازیهای رایانه‌ای بسیاری عرضه شده و طرفداران خود را داشته و دارند ولی آنچه اپلیکیشن‌های اندرویدی را متفاوت می‌سازد، بحث همراه بودن آنها در تلفن همراه و وابستگی و تعلق بیشتر به آن در قالب این همراه همیشگی بودن است.

ذره‌بین فرهنگی: در حالی که رشد جمعیت در ایران نزولی‌ست و تعداد فرزندان خانواده‌ی ایرانی، کمتر از دو فرزند است و با توجه به فرهنگ‌سازی قوی و چندین ساله در خصوص "فرزند کمتر، زندگی بهتر"، وجود چنین "ریزعناصر فرهنگی" برای کشوری که به دنبال بازگشت به رشد جمعیت مثبت و بالاست، می‌تواند خیلی خطرناک باشد. زیرا همانطور که یک ویروس بسیار بسیار کوچک توانست صنعت دام و طیور چین را در چند سال پیش تهدید کند و یا همانطور که یک بدافزار رایانه‌ای می‌تواند شبکه‌های عظیم ملی و فراملی را دچار اختلال کند، چنین ریزعناصر فرهنگی نیز می‌توانند تأثیراتی به مراتب بزرگتر از اندازه‌ی واقعی‌شان داشته باشند. البته راه برخورد با مسائل فرهنگی، باید از جنس فرهنگ باشد. به طور مثال می‌توان بازی‌ها و برنامه‌هایی طراحی کرد که تشویق به خانواده‌های پر جمعیت را در چشم مخاطب زیبا جلوه داده و نیاز امروز کشور به این امر را تبیین نماید.

ضرغامی از حلزون می‌گوید

رییس سازمان صداوسیما هر گونه اظهار نظر درباره پخش تبلیغات کرم حلزون غیرقانونی از تلویزیون را به دستگاه‌های بهداشتی و نظارتی این سازمان در مراحل تبلیغات موکول کرد. به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، سید عزت‌ الله ضرغامی در حاشیه جلسه هیات دولت در جمع خبرنگاران حاضر شد و در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه در شرایطی که واحد تولید کرم حلزون پلمپ شده و غیرقانونی بودن فعالیت آن اثبات شده، چرا همچنان تبلیغات آن از طریق تلویزیون پخش می‌شود؟ گفت: دستگاه‌های بهداشتی و نظارتی در مراحل تبلیغات ما حضور دارند و اگر سوالی هست از آنها بپرسید. ضرغامی با بیان اینکه کار ما طبق قانون انجام می‌شود، گفت:‌ هر اقدامی در این زمینه، باید توسط دستگاه‌های نظارتی و بهداشتی انجام شود.

ذره‌بین فرهنگی: به نظر می‌رسد اینگونه برخورد رئیس رسانه‌ی ملی با مسئله‌‌ی تبلیغات بازرگانی، نوعی فرار از مسئولیت باشد. چون این قضیه برای بار اول نیست که اتفاق می‌افتد و تا به حال شاهد پخش چند برنامه‌ی تبلیغی مختلف بوده‌ایم که در حجم بسیار گسترده پخش شده، اما مدتی بعد معلوم شده که آن کالا یا موسسه‌ی تولیدی-خدماتی مربوطه، دارای حاشیه‌های بسیار جدی‌ست. گویا ناظرانی که باید بر شکل و محتوای آگهی‌های تبلیغاتی نظارت داشته باشند، حواس‌شان به مبلغ قرارداد است و چندان به تأثیر اجتماعی اینگونه برنامه‌ها اهمیت نمی‌دهند. در هر صورت، تحول در نگاه رسانه‌ی ملی به موضوع تبلیغات بازرگانی به شدن احساس می‌شود، در غیر این صورت می‌تواند تبعات فرهنگی و اقتصادی فراوانی داشته باشد.