ضعیف ترین مدیر کابینه را به سئول نفرستید/
درددلی با رییس جمهوری آینده از جنس ورزش
ورزش امروز مدیرانی می خواهد که بتوانند خیلی از چیزهای از دست رفته را به ورزش برگردانند و البته نقاط قوتی که به صورت گلخانه ای وجود داشته را نیز تقویت کنند که این امر جز با انتخاب فردی کارآمد در راس ورزش امکانپذیر نیست
گروه ورزشی - انتخابات ریاست جمهوری روز گذشته برگزار شد و ملت ایران با لبیک به فرمان رهبر انقلاب، حماسه ای دیگر در دفتر تاریخ انقلاب رقم زدند
اما در این فضا بخش ها و صنف های مختلف به دغدغه های خود نگاه می کنند و دنبال این هستند که بهترین گزینه ممکن در حوزه شان کار را به دست بگیرد. میزان این دغدغه ها به تناسب میزان مخاطبی که هر بخش دارد، فرق می کند و در این شرایط است که ورزش به یکی از دغدغه های اصلی تبدیل می شود به خصوص وقتی به رویه ای که چند سال قبل پیش گرفته شد، نگاهی می اندازیم.
به گزارش بولتن نیوز؛ امروز این تصور – که البته دور از واقعیت نیست – بین اهالی ورزش جان گرفته
که ضعیف ترین مدیر هر دولتی ، سکان هدایت ورزش را به دست می گیرد و حالا در
آستانه انتخابات ریاست جمهوری، این دغدغه اصلی جامعه ورزش است.
ورزش طی سال های گذشته و در دو دولت نهم و دهم در سطوح مدیریتی به یکی از ضعیف ترین بخش ها تبدیل شد تا جاییکه وقتی در جمع اعضای مجمع کمیته ملی المپیک – که ترکیب اصلی مجمع را تشکیل می دهند – حاضر می شویم به وضوع این مورد را نمی بینیم.
در دوره های قبل مجمع کمیته ملی المپیک ترکیبی بود ازمدیرانی که بیشترشان سالها سابقه مدیریت ورزش داشتند و به نسبت از روابط خوبی درسطح بین المللی برخوردار بودند اما با تصمیماتی که در این چند سال گرفته شد، امروز به جایگاهی رسیده ایم که بعضی از همین اعضای مجمع که روسای فدراسیون ها هستند، حتی برای اهالی جامعه ورزش هم ناشناخته اند و در رزومه شان موفقیت چندانی دیده نمی شود؛ دلیل به وجود آمدن این شرایط هم کاملا مشخص است. عملکرد مدیران اصلی ورزش؛ از علی آبادی گرفته تا سعیدلو و محمد عباسی... . این افراد که پیش از حضورشان آشنایی با ورزش نداشتند، در حالی زمام کار را به دست گرفتند که به سرعت دست به تغییراتی زدند که حاصل آن تغییرات، جمع شدن مدیرانی شده که بخش قابل توجهی از آنها از بین دوست و آشناها انتخاب شده اند ؛ نه بر اساس صلاحیت .
این وضعیت باعث شده تا امروز وقتی با اهالی ورزش و مدیران قدیمی حرف می زنیم، می بینیم که اکثر آنها منتظرند تا رییس جمهوری بعدی ایران، به ورزش توجه ویژه ای داشته باشد و این موضوع را از قالب شعار خارج کند؛ تا این دیدگاه باعث شود که مدیری قوی برای ورزش انتخاب شود نه اینکه باز هم ضعیف ترین مدیر کابینه، راهی خیابان سئول شود.
ورزش مدیری می خواهد که حداقل بداند، مجید نامجو مطلق سالهای سال از فوتبال خداحافظی کرده و در ترکیب تیم ملی ایران ظرف چند سال گذشته نبوده است؛ نه اینکه مثل محمد علی آبادی، وقتی تیم ملی گل می زند، نگوید " گل نامجو مطلق را دیدم و...."
ورزش مدیری می خواهد که از ضوابط بین المللی آگاهی داشته باشد نه اینکه مثل علی سعیدلو، وقتی می بیند در دهکده بازی های آسیایی گوانگ ژو، و در اتاق ورزشکاران، تلویزیون نیست، به مدیرانش بگوید" با لگد به در اتاق رییس بکوبید و حق تان را بگیرید..."
ورزش مدیری می خواهد که دلش برای ورزش بسوزد و بیشتر ازاینکه منویات درونی اش مهم باشد، به فکر حمایت از رشته های مختلف باشد؛ نه مثل محمد عباسی، وزیر امروز ورزش، وقتی می بیند گزینه اش در فدراسیون فوتبال رای نمی آورد، فوتبال را گوشه رینگ ببرد و در اردوی والیبال، ولاسکو را بر کروش بکوید و همه رشته هارا بر سر فوتبال؛ اما چند روز بعد، وقتی تیم ملی در قطر نتیجه می گیرد، روبروی دوربین ها بایستد و از غرور ملی و افتخار بگوید....
ورزش امروز مدیرانی می خواهد که بتوانند خیلی از چیزهای از دست رفته را به ورزش برگردانند و البته نقاط قوتی که به صورت گلخانه ای وجود داشته را نیز تقویت کنند که این امر جز با انتخاب فردی کارآمد در راس ورزش امکانپذیر نیست. پس در آستانه انتخابات ریاست جمهوری، یکی از دغدغه های اصلی ورزش را پیش روی کاندیداها می گذاریم تا هر کدامشان که انتخاب شوند، به این توجه داشته باشند که ورزش امروز، پذیرای ضعیف ترین مدیر کابینه تان نیست. پس در انتخاب هایتان، یکی از مدیران قوی را راهی ورزش کنید.
اما در این فضا بخش ها و صنف های مختلف به دغدغه های خود نگاه می کنند و دنبال این هستند که بهترین گزینه ممکن در حوزه شان کار را به دست بگیرد. میزان این دغدغه ها به تناسب میزان مخاطبی که هر بخش دارد، فرق می کند و در این شرایط است که ورزش به یکی از دغدغه های اصلی تبدیل می شود به خصوص وقتی به رویه ای که چند سال قبل پیش گرفته شد، نگاهی می اندازیم.
به گزارش بولتن نیوز؛ امروز این تصور – که البته دور از واقعیت نیست – بین اهالی ورزش جان گرفته
که ضعیف ترین مدیر هر دولتی ، سکان هدایت ورزش را به دست می گیرد و حالا در
آستانه انتخابات ریاست جمهوری، این دغدغه اصلی جامعه ورزش است. ورزش طی سال های گذشته و در دو دولت نهم و دهم در سطوح مدیریتی به یکی از ضعیف ترین بخش ها تبدیل شد تا جاییکه وقتی در جمع اعضای مجمع کمیته ملی المپیک – که ترکیب اصلی مجمع را تشکیل می دهند – حاضر می شویم به وضوع این مورد را نمی بینیم.
در دوره های قبل مجمع کمیته ملی المپیک ترکیبی بود ازمدیرانی که بیشترشان سالها سابقه مدیریت ورزش داشتند و به نسبت از روابط خوبی درسطح بین المللی برخوردار بودند اما با تصمیماتی که در این چند سال گرفته شد، امروز به جایگاهی رسیده ایم که بعضی از همین اعضای مجمع که روسای فدراسیون ها هستند، حتی برای اهالی جامعه ورزش هم ناشناخته اند و در رزومه شان موفقیت چندانی دیده نمی شود؛ دلیل به وجود آمدن این شرایط هم کاملا مشخص است. عملکرد مدیران اصلی ورزش؛ از علی آبادی گرفته تا سعیدلو و محمد عباسی... . این افراد که پیش از حضورشان آشنایی با ورزش نداشتند، در حالی زمام کار را به دست گرفتند که به سرعت دست به تغییراتی زدند که حاصل آن تغییرات، جمع شدن مدیرانی شده که بخش قابل توجهی از آنها از بین دوست و آشناها انتخاب شده اند ؛ نه بر اساس صلاحیت .
این وضعیت باعث شده تا امروز وقتی با اهالی ورزش و مدیران قدیمی حرف می زنیم، می بینیم که اکثر آنها منتظرند تا رییس جمهوری بعدی ایران، به ورزش توجه ویژه ای داشته باشد و این موضوع را از قالب شعار خارج کند؛ تا این دیدگاه باعث شود که مدیری قوی برای ورزش انتخاب شود نه اینکه باز هم ضعیف ترین مدیر کابینه، راهی خیابان سئول شود.
ورزش مدیری می خواهد که حداقل بداند، مجید نامجو مطلق سالهای سال از فوتبال خداحافظی کرده و در ترکیب تیم ملی ایران ظرف چند سال گذشته نبوده است؛ نه اینکه مثل محمد علی آبادی، وقتی تیم ملی گل می زند، نگوید " گل نامجو مطلق را دیدم و...."
ورزش مدیری می خواهد که از ضوابط بین المللی آگاهی داشته باشد نه اینکه مثل علی سعیدلو، وقتی می بیند در دهکده بازی های آسیایی گوانگ ژو، و در اتاق ورزشکاران، تلویزیون نیست، به مدیرانش بگوید" با لگد به در اتاق رییس بکوبید و حق تان را بگیرید..."
ورزش مدیری می خواهد که دلش برای ورزش بسوزد و بیشتر ازاینکه منویات درونی اش مهم باشد، به فکر حمایت از رشته های مختلف باشد؛ نه مثل محمد عباسی، وزیر امروز ورزش، وقتی می بیند گزینه اش در فدراسیون فوتبال رای نمی آورد، فوتبال را گوشه رینگ ببرد و در اردوی والیبال، ولاسکو را بر کروش بکوید و همه رشته هارا بر سر فوتبال؛ اما چند روز بعد، وقتی تیم ملی در قطر نتیجه می گیرد، روبروی دوربین ها بایستد و از غرور ملی و افتخار بگوید....
ورزش امروز مدیرانی می خواهد که بتوانند خیلی از چیزهای از دست رفته را به ورزش برگردانند و البته نقاط قوتی که به صورت گلخانه ای وجود داشته را نیز تقویت کنند که این امر جز با انتخاب فردی کارآمد در راس ورزش امکانپذیر نیست. پس در آستانه انتخابات ریاست جمهوری، یکی از دغدغه های اصلی ورزش را پیش روی کاندیداها می گذاریم تا هر کدامشان که انتخاب شوند، به این توجه داشته باشند که ورزش امروز، پذیرای ضعیف ترین مدیر کابینه تان نیست. پس در انتخاب هایتان، یکی از مدیران قوی را راهی ورزش کنید.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
روحانی جون اومد همه چیزو براتون درست میکنه..
شب دراز است و قلندر بیدار
اول یه تغییر جدید بوجود بیاورید بعد پزش را بدید و تبلیغش را بکنید