تغییر دولت ها چگونه ورزش کشور را به نقطه اول بر می گرداند؟

به گزارش بولتن نیوز به نقل از  رویداد ، متاسفانه یکی از معضلات عدیده ورزش کشورمان در سطح کلان به پدیده تغییر دولت ها بر می گردد و تغییراتی که در دولت ها بوجود می آید بارزترین اثر خود را بر روی مدیران ورزشی می گذارد.

متاسفانه رویه اشتباهی در مدیریت ورزش کشور ایجاد شده و اکثر روسای فدراسیونهای ورزشی و همچنین مقامات عالی رتبه ورزش از طیف سیاسیون انتخاب می شوند با ایجاد تغییرات سیاسی در کشور مدیران ورزشی جزء اولین گروههایی هستند که با شدت تمام دچار تغییرات می شوند.

سوابق موضوع در شکل گیری دولت سازندگی در زمان هاشمی رفسنجانی از سال 1368 شروع و سپس در دوران دولت اصلاحات سال 1376 ادامه پیدا کرده و در دولت احمدی نژاد هم این رویه ادامه داشته است.

سیاسیون وقتی که به مناصب ورزشی دست پیدا می کنند برای خود جایگاه های ویژه ای را مد نظر قرار می دهند و اهدافی را تعریف می کنند که قصدشان اینست که نهایتا به این اهداف با توجه به امکاناتی که دارند دست پیدا کنند.

از 36 فدراسیون ورزشی که در کشور فعالیت دارند بالغ بر 30 رئیس فدراسیون بجای داشتن سوابق ورزشی و داشتن علم و آگاهی در زمینه ورزش عمدتا از افراد سیاسی شکل گرفته است چرا که این افراد با دو دیدگاه انتخاب می شوند اول این که می توانند بدلیل داشتن ارتباطات سیاسی و جایگاه خود امکانات و تجهیزات و تسهیلات دولتی را برای پیشبرد اهداف فدراسیون ها مورد استفاده قرار دهند و در وهله دوم اینکه این ارتباطات سیاسی می تواند برای آنان امتیازاتی را فراهم آورد که آنها بتوانند از این رانت برای پیشبرد اهداف فدراسیونها مورد استفاده قرار دهند.

اما تجربه سه دهه اخیر در امر ورزش نشان دهنده این موضوع است که این افراد سیاسی جز اینکه خود را به فدراسیونهای ورزشی چسبانده اند اقدام دیگری برای ورزش انجام نداده اند.

بعنوان مصداق این واقعیت می توان به رشته بوکس اشاره کرد رشته ای که آقای ناطق نوری نماینده چندین دوره مجلس شورای اسلامی سکان آنرا در اختیار گرفته است و به هیچ وجه هم حاضر نمی شوند تحت هیچ شرایطی این سکان را به شخص دیگری واگذار نمایند او این ادعا را دارد که بخاطر صبغه سیاسی خود توانسته است ورزش بوکس را در کشور نهادینه نماید و در حقیقت خود را پدر بوکس ایران معرفی می کند وقتیکه در مسابقات بوکس المپیک لندن ورزشکار سنگین وزن ایرانی مظاهری با بوکسور کوبایی مسابقه می دادند و در محضر دیدگان بالغ بر دهها میلیون بیننده حق بوکسور ایرانی که می توانست براحتی برای ایران یک مدال المپیک به ارمغان بیاورد پایمال شده بود ناطق نوری این قانون ساده مسابقات بوکس را نمی دانستند که بایستی اگر اعتراضی به نحوه داوری مسابقه دارند حداکثر پس از گذشت 30 دقیقه از پایان مسابقه اعتراض رسمی و کتبی خود را به کمیته داوران بازیهای بوکس المپیک لندن ارائه نمایند.

اما متاسفانه بدلیل عدم اطلاع از قوانین و مقررات این اعتراض قانونی صورت نپذیرفت و این در حالیست که در همان مسابقات بوکس یک بوکسور ژاپنی هم نسبت به داوری مسابقه خود اعتراضاتی داشت که اعتراض خود را سریعا به کمیته داوران اعلام نمود و قبل از انجام مسابقه بعدی او توانست رای مناسب را از کمیته داوران کسب نماید و با توجه به اینکه اعلام رای قبل از مسابقه بعدی بود او توانست به دور بعدی راه یابد.

اما سرپرستی تیم ایران نتوانست در وقت مقرر اعتراض خود را اعلام نماید و جالب اینجاست که اشتباهات داور ایتالیایی مسابقه بوکس مظاهری با حریف کوبایی اینقدر فاحش بوده است که کمیته داوران مسابقات بوکس بازیهای المپیک لندن نتوانست از کنار این موضوع براحتی گذشت نماید و داور مسابقه را تا پایان بازیهای المپیک لندن از داوری در هر مسابقه ای محروم کرده بود عدم اطلاع از یک قانون ساده که اعتراض نسبت به داوری بایستی نهایتا 30 دقیقه پس از مسابقه به کمیته داوران ارسال گردد توسط ریاست فدراسیون که ادعا دارد 30 سال در این جایگاه قرار دارد باعث از دست رفتن یک مدال محرز المپیک در ورزش بوکس برای کشورمان شده است.

ناطق نوری خود شخصا بعنوان سرپرست تیم بوکس و همچنین مسئول اصلی این رشته در المپیک لندن حضور داشته است

این حقیقت براحتی نمایانگر موضوع است که سیاسیون حتی با 30 سال سابقه در یک رشته ورزشی بدلیل دیدگاه ها و اعتقادات سیاسی خود نمی توانند مانند پیشکسوتان این ورزش حقوق مسلم ورزشکاران خود را شناخته و از آن دفاع نمایند. لذا شایسته است که نامزدها و همچنین رئیس جمهور آینده به این مهم توجه نماید و مدیران ورزشی را از بین افراد پیشکسوت انتخاب کند نه از بین مدیران سیاسی...