به گزارش
بولتن نیوز به نقل از ایسنا، «عبادالله فولادی» و «حسین بهروز» دو آتشنشانی هستند که
کمتر نامشان شنیده شده اما این نه به خاطر کم ارزشبودن کارشان که شاید
تنها به اتهام دور بودنشان از پایتخت بوده باشد.
«عبادالله فولادی»،
آتشنشان 43 ساله و «حسین بهروز» آتشنشان 41 ساله ایستگاه 10 سازمان
آتشنشانی شیراز بودند که هر دو در سال 74 به استخدام آتشنشانی درآمدند و
اگر همه چیز به خوبی پیش میرفت. دو سال دیگر بازنشست میشدند و پس از آن
شاید دوقلوهای چهار ماهه «حسین بهروز» دور پدر حلقه میزدند و مانند دختر
هشت ساله «عبادالله فولادی» با خیال راحت به خاطرات پدرشان از عملیاتها
گوش میدادند بی آن که نگرانی از بابت ماموریتهای سخت پدرانشان داشته
باشند.
اولین روز خرداد؛ روز «عبادالله» و «حسین» نبود، برای چندمین
بار سایت بازیافت زباله برمشور در جاده شیراز به فسا دچار آتشسوزی شده
بود و آنان به همراه چهار آتشنشان دیگر ایستگاه 10 به محل اعزام شدند و
مشغول اطفای حریق بودند که ناگهان زیر پایشان باز شد و آنان را بلعید.
تمام
ایستگاههای آتشنشانی، هلالاحمر، اورژانس و حتی راه و ترابری به محل
آمدند و جستجو را آغاز کردند. چند ساعتی که گذشت شاید همه فهمیده بودند که
دیگر نباید به انتظار زنده ماندن فرشتگان نجات درعمق چندین متری زبالهها
باشند، اما هنوز امید داشتند حتی تا 48 ساعت بعد که هنوز پیکر «حسین بهروز»
از زیر زبالهها خارج نشده بود، برق امید را میشد در چشمان خانواده و
دوستانشان دید.
پیکر «حسین بهروز» و «عبادالله فولادی»، که اولین
آتشنشانان شهید شهر شیراز بودند. صبح روز یکشنبه با حضور پرشور شهروندان و
مسئولان آتشنشانی و ... تشییع شدند و حال باید منتظر ماند و دید که آیا
بنیاد شهید و امور ایثارگران استان فارس، آنان را جزو شهدا محسوب خواهد کرد
یا خیر؟
حدیثی قریب به این مضمون می فرماید:
هرکس درراه تهیه معاش خودوخانواده اش کشته شود ثواب شهید دارد.
برای خانواده های ایشان صبرعظیم مسئلت می نماید.