آقای مشایی لطف کنید سکوت دو ساله تان را بشکنید

به گزارش بولتن نیوز به نقل از "عماریون"- روز گذشته روزنامه خورشید که از پول بیت المال و از محل جیب مردم بیمه شده در تامین اجتماعی ارتزاق می کند عکس بزرگی از رحیم مشایی منتشر کرد و از زبان این کاندیدای هنوز تایید صلاحیت نشده یازدهمین دوره ریاست جمهور تیتر زد: " دو سال سکوت کردم".
بنا بر خبر روزنامه خورشید، مشایی در بخش از سخنان خود ادعا کرده است: مخالفان دولت در یک برنامه دو مرحله‌ای قصد زمین‌گیر کردن دولت و حذف گفتمان عدالت را داشتند که به فضل خداوند این برنامه به شکست انجامید. بنا بر اطلاعاتی که داشتیم، مخالفان قصد داشتند عملیات حذف دولت را در سال پایانی انجام دهند. اما به دلیل ترس از عدم همراهی مردم به دلیل وجود پیوند عمیق میان ملت و دولت، برنامه خود را از دو سال پیش شروع کردند تا با قدرت تخریبی بیشتری علیه دولت فضاسازی کنند. به تدبیر دکتر احمدی‌نژاد، بهترین راه مقابله با این هجمه‌ها را در سکوت دیدیم. در این دو سال اصحاب فتنه، اصحاب دروغ و اصحاب کینه، در میدان افکار عمومی تاخت و تاز کردند. اما ما در گوشه‌ای نشستیم و سکوت کردیم. سکوت دو ساله ما این امکان را فراهم کرد که اکنون با یک نسیم بهاری غبار فتنه به آسانی زدوده شده و باطل رسوا گردد. این دو سال بسیار بر ما سخت گذشت، اما چاره ای جز سکوت نداشتیم. چرا که در جولان باطل، حق شناخته نخواهد شد. اما یقین داشتیم که سلطه باطل بر حق همیشگی نخواهد بود و اگر هم در دوره‌ای، باطل، لباس حق بپوشد، به یاری خداوند، بالاخره رسوا خواهد شد.
اسفندیار رحیم مشایی در بخش پایانی سخنان وعده داد که به زودی ظرفیتی در جامعه ایران ایجاد خواهد شد که می‌توان همه ناگفته‌ها را بیان کرد، کسی از طرح سوال نخواهد ترسید و کسی هم از دادن پاسخ هراس نخواهند داشت.
نگاهی کلی به صحبتهای رحیم مشایی و کنایه هایی که میزند این سوال را در ذهن هر خواننده ای متبادر می کند که این چه فرد و چه کسانی هستند که او جرعت نام بردن از آنان را ندارد و کدام ظرفیت بالقوه است که قرار است بالفعل شود تا ایشان بتواند ناگفته هایی را بیان کند!. همان ناگفته هایی که دو سال است احمدی نژاد از آن سخن می گوید و امروز از سوی رفیق رحیم مشایی مطرح می شود!.
اصولا برای تمام ایرانیان این سوال مطرح است که اگر مشکلاتی در سطوح سیاسی و اقتصادی در کشور وجود دارد چرا رئیس جمهور به عنوان شخص دوم این مملکت از گفتن آن حراس دارد و پس از او رئیس دفترش که در حد یک وزیر هم نیست سعی دارد تا با برخی موهومات عده ای را بترساند تا او را تایید صلاحیت کنند؛ آیا وظیفه اصلی رئیس جمهور این مملکت که از سوی رهبر معظم انقلاب هم تنفیذ شده است در این هشت سال گذشته غیر از این بوده که موانع پیش روی توسعه اقتصادی کشور را بردارد و با مفاسد اقتصادی مبارزه کند!؛ آیا اینکه محمود احمدی نژاد و رحیم مشایی سعی دارند از برخی یافته های راست یا غیر واقع برای تحت فشار قرار دادن حاکمیت برای انتقال رئیس جمهوری به مشایی استفاده کنند راهی است که امام علی ( ع) در دوران خود از آن بهره برد و به قول مشایی بعد از 25 سال سکوت با بر ملا کردن آنها به حاکمیت رسید. آیا کار مملکت به جایی رسیده که مسئولین اجرایی کشور برای در تملک گرفتن رانت نفتی و اقتصاد کشور به گرو کشی روی خواهند آورد و یا اینکه همانطور که مشایی پیش از این گفته تصمیم دارد تا به قول خودش ظرفیتی در جامعه ایجاد کند تا فتنه 88 این بار از کانال دولتی ها رقم بخورد. به راستی چطور است که یک مسئول دفتر که حتی نتوانست نظر رهبر معظم انقلاب را تامین کند و قویا از گرفتن مسولیتهای خاص کنار گذاشته شده است اینگونه تحدید می کند و برای این و آن شاخ و شانه می کشد!.
به نظر می رسد مشایی بهتر است یا همانطور که به قول خودش دو سال است از زدن حرف های بی سند خود داری می کند همچنان لب فرو بندد و به همین هشت سالی که با همراهی دیگر دولتیها از ایران کشوری گل و بلبل ساخت بسنده کند، یا اینکه اگر حرفی داشت باید تا پیش از این می زد تا صداقت خود را در گفتار و کردار ثابت کند. نه اینکه تحدید کند اگر چنان نشود که ما می خواهیم چنن می کنم و چنان خواهم کرد.
توصیه ما به رفیق مشایی این است که به جای ایجاد توهم در جامعه و جو سازی برای ارتفاع دادن به موج اختلافات و آشوب، در این روزهای آخر دولت دهم به فکر گزارش دادن از عملکرد دولت در هشت سال گذشته باشد. امارهایی را منتشر کند که از سال 1387 در بایگانیهای بانک مرکزی و مرکز آمار ایران خاک می خورد و برای بازسازی اقتصاد کشور و مورد نقد قرار گرفتن از اهمیت بالایی برخوردار است!. به راستی اگر مشایی همانطور که می گوید از طرح سوال نمی ترسد چرا از انتشار بساری از آمارهای کشور که می تواند عملکرد دولت را به طور رسمی در بوته آزمایش قرار دهد خود داری کرده است. آیا اینکه یک مدیر اجرایی در داخل دولت تحدید کند که نه به عملکرد من کار داشته باشید و نه به گفتار و رفتارم و نه به خط قرمزهایی که دور وزرایم کشیده ام و البته اقتصاد ایران در هشت سال آینده را هم باز به ما بسپارید، عمل کردن به خواسته های امام علی ( ع ) است و آن چیزی است که اما عصر (عج) مد نظر دارند!.
از رفیق مشایی می پرسیم؛ اگر راست می گویید و به امام علی (ع) اقتدا می کنید آیا بهتر نیست همانطور که امام برای اعتلای اسلام سکوت کرد شما هم هم چو او عمل کنید و بعدها که اسلام بالنده تر شد منتظر باشید که علمای دینی و مردم بیایند و از شما بخواهند تشریف بیاورید و حکومت اسلامی را در دست بگیرید!. آیا امام علی ( ع ) هم در اواخر 25 سال انتظارشان تهدید می کردند که اگر حکومت را به من ندهید افشا گری می کنم و قیام می کنم و حکومت را به زور خواهم گرفت.
برادر رفیق مشایی، همانطور که خودتان می دانید ایران پادشاهان و حکم رانان و رئیس جمهورها و وزرای بسیاری دیده و در تمامی دورانها به خوبی از خود محافظت کرده است. انقلاب اسلامی هم به این سادگی ها به دست نیامده و کسانی که از ریشه های انقلاب اسلامی بوده اند هنوز حاضرند و مردم مسلمان ایران هم در این 34 سال با تمامی مشکلات از خواستهای اول انقلاب دست نکشیده اند. دوره های مختلفی را از جنگ تحمیلی هشت ساله گرفته تا دوره هاشمی رفسنجانی و خاتمی و احمدی نژاد را هم پشت سر گذاشته ایم اما فتنه 88 هم نتوانست در خواستهای مردم ایران زمین خللی وارد کند. امروز هم اگر فتنه دیگری در راه باشد ملت ایران با متانت به نظاره می نشیند و دیگر بازی بازیگران قدرت و سیاست را نخواهد خورد و به آینده روشن و اقتدار ایران اسلامی چشم خواهد دوخت و به انتظار خواهد نشست. این انقلاب اگر چه 34 سال سن دارد ولی علی رغم تجربه های بسیار هنوز در عنفوان جوانی است و دولتهایی چون دولتهای اول تا دهم می آیند و می روند و تنها عملکرد آنها است که باقی خواهد ماند نه صدای آنها. آنچه در دل انسانها می نشبند و در خاطره آنها ثبت می شود و توشه ای است برای ادامه دولتمداری عملکرد مثبت و رشد و تعالی اقتصادی و دینی است. اگر توشه ای برای ادامه سفر با کاروان انقلاب اسلامی دارید ارئه کنید وگرنه با ایجاد جو رعب و تحدید کار به جایی نخواهید برد. همانطور که نه شاه با آن همه کبکبه و دبدبه اش از این حربه سودی برد و نه اسفندیار رحیم مشایی خواهد توانست از آن لباسی بدوزد برای در دست گرفتن ریاست جمهوری دور یازدهم و البته با تکیه بر آرای راستین مردم کوچه و بازار که دل بر سخنان رهبر خود دارند و گوش به فرمان جانان!.