قاضی حسینیان:خانوارهای کم درآمد باید با گسترش مترو و اتوبوس حمایت شوند

در این زمینه در مورد روش های کسب شارژ و درآمدشهری از شهروندان متناسب با استفاده آنها از امکانات، با قاضی سید حسین حسینیان کارشناس حقوق  و قاضی با سابقه کشور گفت وگو کردیم.

قاضی سید حسین حسینیان کارشناس حقوق که سال ها سابقه قضاوت و رسیدگی امور حقوقی را دارد، در آستانه انتخابات شوراها در تحریریه بولتن نیوز حاضر شد، و در مورد نقش شورای شهر و ارزیابی عملکرد شهرداری، چشم انداز شهرهای بزرگ مانند تهران، چالش ها و مشکلات موجود آن گفت وگو کرد.

وی حدود 10 سال از 1380 تا آخر سال 1389 در دادگاه عمومی تهران، و دادگاه مربوط به مطبوعات و کارکنان دولت مشغول به کار بوده است. 

حسینیان همچنین حدود 5 سال در مجتمع ویژه و دادسرای کارکنان دولت،  به پرونده های بسیاری از مسوولان، نمایندگان، و کارکنان دولت در امور غیر مطبوعاتی و مطبوعاتی رسیدگی کرده است لذا در رابطه با مسائل مدیریتی و توان مدیران فعلی وروش مدیریت آنها شناخت مناسبی دارد.

قاضی سید حسین حسینیان هم اکنون در دیوان عدالت اداری، حضور دارد و به عنوان قاضی باسابقه و تجربه و تخصص حقوقی، در حال بررسی موضوعات محول شده دستگاه های مختلف اجرایی کشور به دیوان عدالت اداری است و به  خاطر آشنایی نسبی که با مسائل مدیریتی و اداری کشور دارد، در تحلیل مسائل مدیریت شهری نیز توان ارزیابی خوبی دارد.
بخش اول و دوم این گفت گو در تاریخ های 12 و 15 اردیبهشت 92منتشر شده است. وی در بخش سوم گفت وگو با بولتن نیوز و بررسی مسائل شورای شهر و عملکرد شهرداری ها گفت: مسائل امروز جامعه شهری نسبت به قبل خیلی تغییر کرده در برخی موارد بهتر شده و خدمات و رفاه و امکانات بالا رفته اما در برخی موارد به خاطرتوجه زیاد بشر به پول و علاقه به زندگی در بالا و مرکزشهرهای بزرگ، انواع مشکلات را برای خود ایجاد کرده و آرامش خود را از بین برده است.

حسینیان در پاسخ به این پرسش، که چه راهکاری برای تهران و ترافیک آن وجود دارد و با توجه به این که هر روز مشکلات بیشتر می شود ایا می توان امید به بهبود شرایط داشت، گفت: برای حمل و نقل و ترافیک شهر تهران وشهرهای بزرگ ایران، باید کاری کرد که اگر وضع بهتر از امروز نمی شود حداقل بدتر نشود. 
شهرداری باید همت کند و روشهای جدید و قانونی برای تامین درآمد ها داشته باشد و به سایر درامدهای امکان پذیر شهری توجه نماید.

شما در مورد بحث درآمد شهری و حق شارژ شهری برای هر شهروندی که در شهری مانند تهران زندگی می کند چه نظری دارید. چگونه می شود راهکاری برای ایجاد درآمد ایجاد کرد؟ تا هر کس متناسب با درآمد وامکانات و خدماتی که دارد درهزینه های شهری مانند تهران سهیم باشد. به قول معروف هرکه بامش بیش، برفش بیشتر...
در رابطه با درآمد پایدار شهری، یکی از روش ها پرداخت شارژ شهری است و این عوارض و مالیات و شارژ که هر شهروند می پردازد تنها نباید برای تراکم ساختمان و مجوز ساخت و ساز و پروانه ها باشد، بلکه این رقم باید کم شود تاقیمت ساختمان و مسکن نیز کاهش یابد و از طرفی ساخت وساز بی رویه کنترل و شتاب ساخت وساز به سمت تعادل و نیاز واقعی شهروندان حرکت کند.
لذا باید بخش عمده ای از درآمد شهرداری برای پرداخت هزینه های شهر، از محل حمل و نقل  صورت پذیرد زیرا معضل ترافیک و حمل ونقل باید از راه اصولی واقتصادی ومالی کنترل شود و تنها نباید به خاطر ساختن ساختمان از مردم پول گرفته شود. زیرا درآمد پایدار از محل حمل ونقل معقول تر از ساختمان سازی است.
این کار باید از طریق عوارض ومالیات برخورو و تردد خودروها، پارک خودرو درمرکز و خیابان های شهر، هزینه سوخت، و... انجام شود و در همه کشورهای جهان، یک راه حل اساسی، دریافت عوارض و مالیات از سوخت خودروها قیمت سوخت است.
آمار نشان می دهد که 70 درصد مردم از طریق حمل و نقل عمومی شامل مترو، اتوبوس تردد می کنند و 30 درصد با وسایل شخصی موتور و خودروشخصی وتاکسی و... تردد می کنند و تنها 15 درصد مردم با حدود 2.5 میلیون خودروی شخصی هر روز سفر می کنند. این آمار باید حداقل 10درصد در جهت رشد حمل و نقل عمومی و دوچرخه و پیاده و کاهش 10 درصدی سهم خودروهای شخصی حرکت کند.
در کشورهای جهان حداکثر 10 درصد با خودروی شخصی سفر می کنند و بعضاً این رقم را در کشورهای دانمارک، هلند، و... به  5 درصد کاهش داده و 40 درصد سفرها نیز با دوچرخه انجام می شود.
قیمت سوخت پایین و افزایش خودروهای شخصی باعث شده که تنبل تر شویم  و برای رفاه خود به جای پیاده روی، دوچرخه سواری و استفاده از اتوبوس به سمت خودروی شخصی برویم و انواع مشکلات را برای خود و جامعه ایجاد کنیم.
واقعیت این است که مالکیت وسایل نقلیه قبلا یک خودرو به ازای 10 خانوار بوده  اما  امروز به 2 نفر به ازای هر دستگاه خودرو رسیده ودر سال 1404 به  8 دهم نفر به ازای هر خودرو می رسد . این رقم در روستاها یک خودرو به ازای هر 10 نفر است اما در شهرها سرانه خودرو و موتور و ودوچرخه بسیار رشد کرده است.
با تکیه بر همین رقم و تعداد خودروها به راحتی می توان درآمد ایجاد کرد و هر شهروند به اندازه سهمی که از خیابان ها و جاده ها دارد باید عوارض و قیمت سوخت و مالیات و کرایه پارکینگ بپردازد و می تواند در پرداخت شارژ شهری و سهم مردم هر شهر از امکانات شهری نقش عمده ای داشته باشد.