آقاي احمدي نژاد چرا ملت و مملكت را هشت سال از وجود مشايي محروم كردي؟

به گزارش بولتن نیوز، احمدي نژاد 21 ارديبهشت در آخرين دقايق واپسين روز مهلت قانوني ثبت نام كانديداهاي يازدهمين دوره انتخابات رياست جمهوري، در كسوت رئيس جمهور، رحيم مشايي را به عنوان يكي از كانديداهاي احتمالي اين انتخابات، همچون حلواي در طبق بر سر گرفته و براي ثبت نام به وزارت كشور آورد و در تمام مراحل ثبت نام و حتي مصاحبه پس از ثبت نام با خبرنگاران در كنار وي حضور يافته و با خبرنگاران گفتگو نيز كرد.

احمدي نژاد که همراه رحيم مشايي و جمعي از اعضاي هيات دولت در ستاد انتخابات کشور حضور يافته بود، در جمع خبرنگاران، ضمن تبريک حلول ماه رجب و ميلاد امام باقر (ع)، گفت كه امروز احساس وظيفه کردم که بعد از نزديک به 8 سال مرخصي گرفتم تا در برپايي مقدمات حماسه سياسي حضور يابم؛ سه روز روزه و 14 هزار صلوات براي اين نقش‌آفريني نذر کرده‌ام.

اولا بر اساس اصل ۱۱۳ قانون اساسي، پس از مقام رهبري رييس جمهور عاليترين مقام رسمي کشور است و مسئوليت اجراي قانون اساسي و رياست قوه مجريه را جز در اموري که مستقيما به رهبري مربوط مي‌شود، بر عهده دارد.

چنانكه قانون اساسي نيز تصريح دارد، رياست جمهوري يك مقام و جايگاه است، نه يك شغل و از همين رو توجيه اخذ مرخصي براي همراهي رئيس جمهور با يكي از كانديداهاي انتخابات براي ثبت نام به عنوان كانديدا كه علي القاعده اولين گام معرفي و تبليغ هر داوطلب انتخابات است، به هيچ روي پذيرفتني نيست. چه اينكه حتي به فرض محال قبول توجيه مرخصي، آيا آنچه از عملكرد آن روز محمود احمدي نژاد به ثبت رسيد، در اذهان چيزي غير از همراهي رئيس جمهور كشور با يك كانديداي احتمالي انتخابات را به اذهان تداعي مي كند.

نكته قابل تامل ديگر اين كه به فرض پذيرش حضور آقاي رئيس جمهور در مرخصي، همراهي بسياري از افراد با ايشان كه به اعتبار رياست جمهوري وي، با او كار و همراهي مي كنند و نيز انتشار خبر حضور و گفتگوي او با خبرنگاران و البته مصاحبه مشايي در پايگاه رسمي اطلاع رساني رياست جمهوري، آيا محلي از اعراب دارد؟
آيا اسفنديار رحيم مشايي نمي توانست به تنهايي براي ثبت نام به ستاد انتخابات وزارت كشور مراجعه كند؟ آيا همراهي با وي تا آن حد مهم بود كه احمدي نژاد در كسوت رياست جمهوري، بخواهد براي همراهي با او مرخصي بگيرد؟ آيا همراهي با يكي از خيل پرشمار كانديداهاي رياست جمهوري آنقدر ارزش دارد كه آقاي احمدي نژاد در چنين شرايط حساسي امور مملكت را يك روز رها نمايد؟

آيا همراهي و همزباني رئيس جمهور با يک نامزد انتخاباتي آن هم براي اولين بار در تاريخ انقلاب اسلامي و به عنوان اقدامي كم نظير يا شايد حتي بي نظير در دنيا، حق شخصي وي محسوب مي شود؟ آيا مي توان ميان شخص احمدي نژاد و رئيس جمهور تفکيک قائل شد؟ آيا اينگونه اقدامات مصداق استفاده از امکانات و موقعيتهاي دولتي براي حمايت از يک نامزد انتخابات به شمار نمي آيد؟

آيا اين همراهي براي رئيس جمهور آن قدر اهميت داشت كه وي به خبرنگاران بگويد " امروز احساس وظيفه کردم که بعد از نزديک به 8 سال مرخصي گرفتم تا در برپايي مقدمات حماسه سياسي حضور يابم؛ سه روز روزه و 14 هزار صلوات براي اين نقش‌آفريني نذر کرده‌ام."

نكته اصلي مدنظر اين نوشتار البته مسئله مهمتري است.

محمود احمدي نژاد اگر چه بارها از مشايي با تعابيري بسيار بلند تمجيد كرده و نظر خود را به واسطه الفاظي والا درباره او ابراز داشته است، مثل زمان اعطاي نشان ملي خدمت به وي كه گفته بود "بنده افتخار آشنايي با مهندس مشايي را از حدود 28 سال قبل دارم و اين آشنايي را جزو عنايات اصلي خداوند به خود مي‌دانم، ايشان مديري با تدبير و مسلط و مرد اخلاق و هنر و عشق است كه با تلاش استثنايي ايشان كه نقشي منحصر به فرد در ثبت جهاني نوروز داشتند، در يك دوره كوتاه چند برابر تاريخ، آثار و ميراث ملي كشور به ثبت جهاني و ملي رسيد و به جامعه جهاني معرفي شد. مهندس رحيم مشايي براي همه مانند برادري امين و دلسوز تلاش مي كند، تا كنون نديده‌ام كه كسي با ايشان بدون اراده قبلي و خاص ملاقات كرده باشد و شيفته اخلاق، منش و بزرگي وي نشود. مهندس مشايي داراي انديشه و نظريه در زمينه‌هاي گوناگون به خصوص در مسائل بنيادين جهاني، انساني و ديريت جهان است و بنده بر خود وظيفه ديدم به نمايندگي از ملت ايران از ايشان به نمايندگي از فرزندان شايسته ملت تقدير كنم.

احمدي نژاد در كمال تعجب با بيان اينكه البته بنده براي نصب مدال از ايشان اجازه گرفتم و اين كار را جزء افتخارات زندگي خود مي دانم، اظهار مي كند كه عليرغم همه هياهوهاي بي بنيان، خداي متعال اين توفيق را داد كه بنده به نمايندگي از ملت، از اين فرزند برومند قدرداني كنم و مطمئنا ملت ايران قدر فرزندان خود را مي شناسد و شناخته است؛ اگر بخواهيم مهندس رحيم مشايي را در يك كلمه توصيف كنيم بايد بگوييم مهندس مشايي مردي است بهاري بهاري بهاري.

اما اين همه ارادت احمدي نژاد به مشايي نيست. وي در حكمي كه براي رياست مشايي بر دبيرخانه جنبش عدم تعهد صادر كرده است، پس از شرح فلسفه خلقت و مبعوث شدن انبيا الهي و توضيح تطبيق نيت بنيانگذاران جنبش عدم تعهد با اين فلسفه، با اشاره به شرايط امروز جهان كه براي تحقق اين نيات آماده تر از هر زمان ديگري است، شرط تحقق اهداف و نيات بنيانگذاران جنبش عدم تعهد را برپايي دبيرخانه جنبش و تمهيد سازوكارها و ساختارهايي دانسته است كه بتواند بسترساز تبيين انديشه توحيد و عدالت، تحقق مديريت مشترك جهاني و همگرايي و هم افزايي دل ها، انديشه ها و همت ها باشد.

احمدي نژاد سپس مشايي را چنانكه در بالا گذشت با الفاظي خاص توصيف كرده است، اما نكته اساسي اينجاست كه وي از به كار بردن عنوان "انتصاب" درباره مشايي خودداري كرده است؛ "اينجانب جنابعالي را انساني موحد، مؤمن، پاك، صبور و داراي قلب و انديشه اي زلال، عاشق و دلبسته به ارزشهاي الهي و آحاد مردم جهان و عميقاً عارف و متعهد به آرمان مهدوي، حاكميت جهاني توحيد، عدالت، عشق و آزادي و مديريت مشترك ملت ها و فردي شايسته، مدير، مدبر و امين و از جهات گوناگون توانمند مي شناسم و آشنايي و همكاري با شما را براي خود هديه اي الهي و افتخاري بزرگ مي شمارم.

در ادامه توفيقات الهي در خدمت به ملت بزرگ و آرمان هاي بلند انقلاب اسلامي اينك با سمت "مشاور رييس جمهور و رييس دبيرخانه جنبش عدم تعهد" منشا خدمات گسترده تر خواهيد بود."

اگر به قول خود احمدي نژاد، وي 28 سال است كه اسفنديار رحيم مشايي را مي شناسد و در او چنين ويژگي ها، صفات و توانمندي هايي را دريافته است، آيا اين ظلم در حق مردم و البته رحيم مشايي نبود كه وي هشت سال قبل، يا حداقل چهار سال قبل در دهمين انتخابات رياست جمهوري در سال 1388، وي را جايگزين خود ننمود؟
تقاص هشت سال محروم كردن ملت و مملكت از وجود چنين جواهري را چه كساني و از چه كسي بايد بستانند؟
آيا به استناد اين توصيه ديني كه اگر فردي در مصدر مسئوليتي باشد و فردي شايسته تر از خود براي اين جايگاه بشناسد، روا نيست كه در آن مسئوليت باقي بماند، احمدي نژاد از اين دستور اكيد ديني تخطي نكرده است؟