کدام خطرناک تر است، فتنه یا انحراف؟

به گزارش بولتن نیوز به نقل از فرهنگ نیوز؛ وقوع اتفاقی نامیمون که امروز با نام «انحراف» شناخته می‌شود، اگرچه از سوی برخی افراد (که خود متهم به انحراف هستند) به‌کلی انکار می‌شود، اما خوش‌بین‌ترین افراد هم نمی‌توانند شواهد موجود را نادیده بگیرند.

جداشدن یاران قدیمی از دولت، عزل‌ونصب‌های تنش‌زا و پرهزینه، اظهارنظر‌های غیرکارشناسی در اموری مانند مسایل دینی و عرفانی، حمایت‌های دایمی که شامل یک حلقه محدود از مقامات عالی‌رتبه دولتی شده است و چندین مورد قابل اشاره دیگر، دست‌کم دلیلی منطقی برای پرسشگری درباره بعضی امور است؛ هرچند باعنایت به تجارب موجود، نباید توقع دریافت جواب قانع‌کننده‌ای در این زمینه داشت.

در این میان کم نیستند فعالان سیاسی و کاندیداهای انتخابات ریاست‌جمهوری که طی اظهارات خود، دو گروه فتنه‌گر و منحرف را یکسان خوانده و رسماً اعلام می‌کنند که "فتنه"‌و"انحراف"، خطرات یکسان و هم‌اندازه برای کشور محسوب می‌شوند.

هرچند هردونظر(کتمان انحراف و یکسان دانستن خطر انحراف با فتنه) می‌تواند حاصل از عقاید کاملاً رادیکال یا تندروانه محسوب شود (در وجود خطر از سوی جریان انحراف، کوچکترین شکی وجود ندارد) اما بررسی نقاط مشترک و تفاوت‌های این دو جریان با نگاهی منطقی، می‌تواند پاسخ‌گوی بسیاری از سوالات موجود و روشن‌کننده نقاط مبهم‌وتاریک در پرونده انحراف باشد.

در این میان ذکر یک نکته حایز اهمیت است. باید در نظر داشت که فتنه سال ۸۸ مانند واقعه مشابهی که در سال ۷۸ به‌وقوع پیوست، حاصل عملکرد گروه‌های موسوم به اصلاح‌طلب بود.

تشابهات فتنه و انحراف

۱)   حمله به ارگان‌های خاص همچون شورای نگهبان و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی

۲)   ایجاد تقابل و تنش با روحانیت، خصوصاً برخی از مراجع

۳)   اجرای برنامه‌های فرهنگ‌محور که با خواسته‌های مردم مسلمان ایران، هماهنگ نیست

۴)   کوشش در جهت تطهیر کامل جریان‌ها و افراد هم‌سو

۵)   تلاش در جهت جذب چهره‌های شاخص ورزشی و هنری

۶)   حمله به نیروهای اصیل انقلابی

۷)   ایجاد تنش‌های بحران‌ساز در فضای سیاسی کشور

تفاوت‌های فتنه و انحراف                                     

۱)   جریان "فتنه" بدون هیچ ترس و واهمه‌ای از حمایت رسانه‌های خارجی استفاده کرد اما "انحراف" تاکنون وارد چنین فازی از عملکرد خویش نشده است.

۲)   در جریان "فتنه" که حاصل فعالیت رسمی دوازده‌ ساله اصلاح‌طلبان بود، گروه‌ها و شخصیت‌هایی وجود داشتند که بی‌هیچ پروایی، صحبت از عقاید ضددینی و نفی عقاید مذهبی می‌کردند. این در حالی است که "انحراف" با جدیت تمام مدعی دین‌داری است. هرچند بیان برخی سخنان از سوی آنها نشان می‌دهد که اعتقادات مذهبی این افراد، تفاوت‌های اساسی با واقعیت‌های دین و مذهب دارد.

۳)   بدنه اصلی فتنه را کسانی تشکیل دادند که باورهای اصیل انقلابی و اسلامی را قبول نداشتند اما نیروهای "انحراف" را کسانی تشکیل می‌دهند که عقاید و باورهای محکم دینی داشته و هنوز هم تصور می‌کنند (یا اینگونه نشان می دهند) که در حال تحکیم جمهوری اسلامی ایران هستند!‌

۴)   نیروهای فتنه را کسانی تشکیل می‌دادند که آگاهی کامل نسبت به راه پیش روی خود داشتند، اما اکثریت قریب به‌اتفاق بدنه حامیان "انحراف" شامل کسانی می‌شود که برآورد صحیحی از نتیجه اعمال خود ندارند.

اگر چه تشابهات و تفاوت‌های "جریان انحرافی" و "اصلاح‌طلبان" امری مبرهن است اما بی‌شک تشابهات موجود نباید سبب غفلت از تحولات سریع در ساختار انحراف شود. تحولاتی که ممکن است به غیرقابل پیش‌بینی بودن رفتار آتی آنها منجر شود و البته تفاوت‌های موجود نیز موید این نکته نیست که عدم همراهی این دو جریان در ظاهر، طی تحولات قبل و بعد از انتخابات، باقی‌ خواهد ماند.