وقتی ملکه ترور از حقوق زنان می نویسد!

به گزارش بولتن نیوز به نقل از انجمن دفاع از قربانیان تروریسم، مریم قجر عضد دانلو رجوی از رهبران فرقه تروریستی مجاهدین خلق که وی را به عنوان ملکه ترور می شناسند در سال های اخیر تلاش کرده است که خود را مدافع حقوق زنان نشان دهد. وی که سابقه دستگیری توسط پلیس فرانسه در 18 ژوئن 2003 به اتهام تدارک حملات تروریستی و پولشویی را دارد اخیرا کتابی در خصوص حقوق زنان نوشته است که واکنش شدید مخالفان و جدا شدگان این فرقه را به دنبال داشته است.

البته نوشتن در خصوص حقوق زنان امری پسندیده است اما تضاد غیر قابل هضم در این میان این است که یک تروریست با سابقه و کسی که خود متهم به نقض شدید حقوق زنان زیادی است؛ از زنانی که عضو فرقه شده اند و در بدتریم شرایط ممکن مجبور به ادامه حضور و اجرای آموزه های فرقه ای مجاهدین خلق بوده و هستند تا مادرانی که از حق حتی ملاقات با فرزندان شان محروم هستند، از حقوق زنان می نویسد!

زنان قربانی نقض گسترده حقوق بشر توسط مجاهدین خلق را می توان به دو دسته کلی تقسیم کرد. این تقسیم بندی جدای از مادران و همسرانی است که فرزندان و یا شوهران خود در نتیجه حملات تروریستی مجاهدین خلق از دست داده اند.

دسته نخست زنان قربانی نقض حقوق بشر مجاهدین خلق همان اعضای این فرقه هستند که هم اکنون تعداد آنها بالغ بر یک هزار تن می باشد. این زنان از ساده ترین حقوق اولیه بشری محروم هستند.

شاید تصورش دشوار باشد اما واقعیت این است که زنان عضو فرقه مجاهدین خلق حق ازدواج ندارند. آنها اگر هم ازدواج کرده باشند می بایست از همسرانشان طلاق بگیرند. در فرقه به آنها گفته می شد که این برای تشکیلات ضروری است. اعتقاد رهبر فرقه بر این است که عشق زنان به همسرانشان سبب ایجاد حائل میان عشق آنها به فرقه و رهبر فرقه خواهد شد و زنان را از انجام وظایف شان در برابر فرقه و رهبران آن باز می دارد.

دیده بان حقوق بشر در گزارشی که در مارس 2005 میلادی منتشر کرد به این موضوع پرداخته است. در این گزارش که با نام "خروج ممنوع" منتشر شد با اشاره با دیکتاتوری شدید مسعود و مریم رجوی آمده است :

"مراحل مختلف انقلاب ایدئولوژیک سازمان مجاهدین خلق عبارت بودند از: طلاق های اجباری افراد مزدوج، نگارش مرتب گزارش های خود انتقادی، چشم پوشی از تمایلات جنسی و فداکاری جسمی و روحی مطلق برای رهبری."

همانطور که در گزارش دیده بان حقوق بشر ذکر شده است، طلاق اجباری افراد مزدوج یکی از مراحل مختلف انقلاب ابدئولوؤیک فرقه بوده و هیچ گریزی در انجام آن نیست. این در حالی است که بند ج ماده پنجم "ميثاق بين المللي حذف تمام اشکال تبعيض نژادي" مصوبه 21 دسامبر 1965 "حق ازدواج و انتخاب همسر " را از حقوق بنیادی هر زن برمی شمارد.


در همین حال بند 2 ماده بیست و سوم کنوانسیون بین المللی حقوق مدنی و سیاسی سازمان ملل متحد: "حق ازدواج و تشکیل خانواده برای مردان و زنانی که به این سن (سن ازدواج) رسیده اند، را برسمیت می شناسد."


حق ازدواج و تشکیل خانواده از ساده ترین حقوق اولیه و بنیادین هر فرد است. این حق مانند حقوق اولیه دیگری نظیر داشتن شغل و انتخاب محل زندگی سلب نشدنی است و هیچ کس نمی تواند این حق را از دیگری سلب نماید. اما زنان عضو فرقه مجاهدین خلق در عراق از این حق بنیادی محروم اند.

یک واقعیت تلخ و مشمئز کننده فرقه مجاهدین خلق سوء استفاده جنسی از زنان فرقه است. موسسه رند در گزارشش در این خصوص می نویسد: عشق به رجوی ها می بایست جای عشق به همسر و خانواده را می گرفت. این گزارش کنترل جنسی زنان در پادگان اشرف را تایید می کند. در بخشی از گزارش موسسه رند آمده است: اعضای سازمان مجاهدین خلق می بایست افکار و حتی خواب شبانه، خصوصا افکار و تمایلات جنسی خود، همینطور مشاهدات در خصوص سایر اعضا، را بطور روزانه ثبت نمایند.

این در حالی است که بند الف و ب ماده 2 اعلاميه حذف خشونت عليه زنان " خشونت جسمي، جنسي و رواني که در جامعه عمومي اتفاق مي افتد، از جمله تجاوز، سوء استفاده جنسي، آزار جنسي و ارعاب در محيط کار، در مراکز آموزشي و جاهاي ديگر، قاچاق زنان و تن فروشي اجباري را از مصادیق بارز خشونت علیه زنان بر می شمارد.

گوشه ای از نامه ایرج مصداقی از اعضای سابق فرقه تروریستی مجاهدین خلق به مسعود رجوی

به طلاق اجباری زنان متاهل، وادار کردن آنها به زندگی تجرد، کنترل و سوء استفاده جنسی از آنها توسط رهبر فرقه مجاهدین خلق باید جنایت جدا کردن کودکان از مادرنشان را اضافه کرد.

بر اساس آمار ۷۰ درصد از زنان عضو مجاهدین خلق در عراق مجرد بوده و تاکنون ازدواج نکرده اند و در مجموع ۱۰ درصد از زنان فرقه که متاهل بوده ا ند دارای فرزند هستند. با این حال این زنان متاهل از دیدن و سرپرستی کودکانشان محرومند. در گزارش اداره امنیت فدرال آلمان آمده است: "کودکان خردسال اعضايي که در سازمان مشغول فعالیت بودند در "خانه های کودکي" که سازمان ايجاد کرده بود، درکشورهای غربی و همچنین شهر کلن اسکان داده شدند. این بچه ها از والدین خود جدا گردیده تا با تربيت مجاهدین جهت جنگجويي ونبرد در ارتش آزادی بخش آماده گردند."

این در شرایطی است که قوانین حقوق بشری و کنوانسیون های مربوطه داشتن حضانت کودکان را برای والدین خصوصا زنان یک حق طبیعی می دانند.

بر اساس بند" و "ماده شانزدهم کنوانسيون حذف کليه اشکال تبعيض عليه زنان :" داشتن حقوق و مسئوليتهاي يکسان در رابطه با حضانت (سرپرستي)، قيمومت کودکان و فرزند خواندگي يا رسم هاي مشابه با اين مفاهيم که در قوانين داخلي وجود دارد. در کليه موارد منافع کودکان از اولويت برخوردار است.

علاوه بر این جدا کردن کودکان از والدین از مصادیق مشخص نسل کشی محسوب می شود. در کنوانسیون جلوگیری از نسل کشی و مجازات مرتکبین به صراحت آمده است که "جداسازی اجباری کودکان گروه از گروه مادر و انتقال آنها به گروهی دیگر" عین نسل کشی است.

خانواده های متحصن پشت سیم های خاردار پادگان اشرف که هیچ گاه موفق به دیدار فرزندانشان نشدند!

دسته دوم زنان قربانی حقوق بشر فرقه مجاهدین خلق مادرانی هستند که از دیدار با فرزندان خود محروم شده اند. فرقه مجاهدین خلق در راستای جدا سازی اعضاء از هر گونه ملاقات خانواده ها با آنها ممانعت به عمل آورده و حتی بعضی از اعضا را وادار ساخت که علیه خانواده های خود بیانیه صادر کنند! عوامل فرقه خانواده های اعضا را که برای دیار و ملاقات به فرزندانشان به محل پادگان اشرف رجوع کرده بودند حمله ور شده و علی رغم تحصن دو ساله آنها اجازه دیدار با فرزندانشان را ندادند.

با چنین توصیفاتی از فرقه و عملکردهای آن در خصوص زنان که مریم رجوی به عنوان یکی از رهبران این فرقه در این میان سهم زیادی دارد ادعاهای وی در خصوص حقوق زنان بیشتر معنا می دهد!