تأثیر چشمگیر ایمان به خدا در درمان افسردگی

میگنا: نتایج تحقیقات جدید که توسطح محققان بیمارستان مک لین در ماساچوست آمریکا انجام شده نشان می دهد که ایمان به خدا در بهبود درمان افرادی که از بیماریهای مربوط به عرصه روانپزشکی رنج می برند نقش بسیار موثری دارد. به گزارش مهر، محققان برای انجام این تحقیقات 159 بیمار را طی یک دوره یک ساله در برنامه سلامت رفتاری بیمارستان مک لین دنبال کردند تا رابطه میان سطح اعتقاد به خدا و انتظار برای درمان و نتیجه درمان واقعی را بررسی کنند. از هرکدام از شرکت کنندگان در این تحقیق خواسته شد تا میزان اعتقاد خود به خدا و همچنین انتظار خودشان برای درمان را در یک مقیاس یک تا پنج مشخص کنند. 

سطح افسردگی، رفاه و خودزنی در آغاز و پایان این دوره درمانی مورد ارزیابی محققان قرار گرفت. پس از اتمام این تحقیقات، محققان به این نتیجه رسیدند که بیمارانی که به خدا اعتقاد ندارند و یا اندکی اعتقاد دارند تا دو برابر بیشتر به درمان پاسخ ندادند که این میزان در مقایسه با سطح پاسخگویی بیماران به درمان قرار می گیرد که سطح اعتقادی آنها بالا بوده است.

محققان نتیجه گیری کردند که اعتقاد به خدا با بهبود نتایج درمان در موارد روانپزشکی ارتباط مستقیم دارد. در این تحقیق که نتایج آن در مجله اختلالات عاطفی منتشر شده آمده است که این تحقیقات نشان می دهد افرادی که سطح اعتقاد آنها به خداوند از متوسط تا بالا است درمان بسیار بهتری در کوتاه مدت داشته اند که این مسئله بدون درنظرگیری تعلقات دینی آنها بیان شده است. 

دیوید روزمارین مدرس دانشکده پزشکی هاروارد در دپارتمان روانپزشکی و متخصص بالینی بیمارستان مک لین گفت: ایمان به خدا نه تنها در آرامش روانی نقش دارد بلکه میزان افسردگی و تمایل به خودزنی را نیز کاهش می دهد.

وی ابراز امیدواری کرد که این تحقیق بتواند الهام بخش تحقیقات بزرگتر و افزایش بودجه برای کمک به بسیاری از مردمی باشد که از مشکلات روانی چون افسردگی رنج می برند. 

تحقیقات پیشین نیز بر قدرت دعا در سلامتی شخصی تأکید کرده بودند. محققان بیمارستان عمومی سانفرانسیسکو با بررسی نتایج دعا روی 33 بیمار قلبی رابطه قدرت دعا و سلامتی را مورد تأکید قرار دادند. 

یک تحقیق دیگر در دانشگاه کلمبیا نیویورک نیز از استرالیاییها، آمریکاییها و کاناداییها خواست برای افرادی که در کره درمان IVF انجام می دهند دعا کنند. 

در میان این گروه کره ای نرخ موفقیت قرار گیری جنین در رحم از 8 به 16 درصد افزایش یافت و موارد لقاح موفق از 25 به 50 درصد رسید.