امید زندگانی: به پیشنهاد سیاسیون نامزد شدم

به گزارش بولتن نیوز، هفته‌نامه پنجره در شماره 167 خود طی گزارشی با عنوان در آرزوی پارلمان تهران به بررسی ویژگی‎ها و زوایای مختلف چهارمین دوره انتخابات شورای شهر تهران پرداخته است. در بخشی از این پرونده، حضور امید زندگانی بازیگر سینما و تلویزیون و نامزد شورای شهر تهران بررسی شده که در ادامه تقدیم می شود.

حضور گسترده هنرمندان در فرمانداری تهران برای ثبت‎نام در شورای شهر تهران، انعکاس ویژه‎ای در افکار عمومی داشت. امید زندگانی یکی از این نامزد‎های انتخاباتی است.

هدف شما از حضور در این عرصه چه بوده است؟

معمولا با هرکدام از دوستان که صحبت می‎کنیم قطعا می‎گویند که ما اهداف زیادی را از پیش تعریف کرده‎ایم؛ اما در مورد من، عرض می‎کنم که این‎طور نبوده و اصلا قرار نبود (یعنی تفکر این را نداشتم) برای خدمت‎کردن به مردم از زاویه شورای شهر وارد بشوم؛ اما در آخرین لحظات یک هفته‎ای مانده به شروع ثبت‎نام از طرف یکی از دوستان که دید سیاسی داشتند پیشنهاد شد و بعد دیدم که اگر چنانچه بتوانم وارد این میدان شدم، شاید بتوانم به قشر فرهنگی هنری و متعاقبا سیستم شهرسازی کمکی کرده باشم. در دوره‎‎های قبلی اقشار ورزشی بیشتر حضور داشتند. کاری به تأثیر حضورشان ندارم، ولی شاید اگر استفاده درستی می‎شد ما در زمینه‎‎های ساختار ورزشی یا سخت‎افزاری یا نرم‎افزاری شهر تهران می‎توانستیم قدم‎‎های محکم‎تر و بزرگ‎تری برداریم؛ اما جای حضور هنرمندان خالی بود. منظورم از هنرمند فقط بازیگر نیست؛ منظورم تمام هفت هنر است به اضافه هنر‎های مدرن مانند گرافیک و معماری شهری. هنر مدرن امروزی است که به‎شدت می‎تواند در روان‎شناسی شهری ما تأثیر بگذارد.

خودتان به حضور هنرمندان هر هفت عرصه هنر اشاره کردید؛ اما الان شاهد هستیم که هنرمندان ما محدود شده‎اند به طیف سینما و تلویزیون و حتی محدودتر فقط بازیگران یا تهیه‎کنندگان این عرصه. دیگر عوامل هنرمند در این زمینه وارد میدان نشده‎اند.

این نمی‎تواند ضعف باشد. ما باید به قضیه مستند نگاه کنیم. من دفاع شخصی نمی‎کنم. ما طیف‎‎های مختلف ورزشی داریم، اما کشتی‎گیر‎های ما رغبت بیشتری برای ورود به شورای شهر دارند. آیا این ضعف است و باید بگوییم که باید تمام صنوف ورزشی باشند به این نگاه به نظر من نگاه تک‎بعدی است. ما درباره یک قشر صحبت می‎کنیم نه یک شغل. من بازیگر هستم ولی مردم می‎گویند هنرمند. نقاش هم هنرمند است، خطاط هم هنرمند است، سینماگر هم هنرمند است. ابزار بیان هنری در این هفت هنر اصلی با هم فرق می‎کند اما ذائقه، نگاه، احساسات، جوهره و تفکرات هنرمندان در شاخه‎‎های مختلف نزدیک به هم است. یکی از دلایل اینکه این قرعه به نام من دیوانه زدند شاید این باشد که بازیگر بیشتر از خطاط دیده شده است و می‎تواند از این شناخته شدنش استفاده کند و با ورود به شورای شهر به مردم خدمت کند.

فکر می‎کنید چه سهمی از شورای شهر باید در اختیار هنرمندان باشد؟

من شنیده‎ام که 12 تا 15 نفر از هنرمندان شرکت کرده‎اند که قاعدتا بخشی از آن‎ها که شاید خود بنده یکی از آن‎ها باشم شاید از فیلتر تأیید صلاحیت عبور نکنند. بنابراین ما یک ریزش سطحی خواهیم داشت. عده دیگری هم ورود می‎کنند و من گمان می‎کنم مردم ما صرفا به‎دنبال شهرت نمی‎روند، چون من هنرمند، معماری شهری نمی‎دانم، من هنرمند متریال پل‎سازی نمی‎شناسم. اگر بخواهم تبلیغات کنم این را حتما خواهم گفت که مردم ما افرادی را از 31 نفر شورا انتخاب کنند که هر یک از آن‎ها بتوانند یکی از بازو‎های شهری را مدیریت کنند. به گمانم با ائتلاف در خوش‎بینانه‎ترین حالت 13 صندلی‎ می‎تواند نصیب همکاران ما شود. یعنی چیزی نزدیک به یک‎سوم صندلی‎‎های شورا را ‎اشغال خواهند کرد. من از این ائتلاف مانند کمیسیون‎‎های مجلس استفاده خواهم کرد با کمک روشن‎فکران و متخصصین اتاق فکری تعریف خواهد شد که در آن کارشناس، روان‎شناس، مهندس شهرسازی و جامعه‎شناس همه پشت این اتاق فکر حضور خواهند داشت. اگر 31 نفر بازیگر هم رأی می‎آوردند و داخل شورا می‎شدند هیچ فایده‎ای نداشت؛ اما یک سوم که قطعا ریزش پیدا خواهد کرد را اگر هنرمندان به خودشان اختصاص دهند و پشت سرشان اتاق فکر تخصصی‎ای داشته باشند، فکر نمی‎کنم که ضعف تلقی شود.

آیا این ائتلاف می‎خواهد برای تکمیل‎شدن و خارج شدن از تک بعدی بودن از دیگر متخصصین هم استفاده کند یعنی مثلا یک لیست جامع 31 نفره یا 30 نفره ارائه بدهد؟

صد در صد همینطور خواهد بود؛ البته بعد از اینکه تأیید صلاحیت‎‎ها انجام شد از افرادی که باقی می‎مانند، با حضور متخصصی که پشت صحنه قرار دارد و دیدگاه سیاسی و فرهنگی را توأمان دارد، تعدادی کنار هم چیده می‎شوند که این از حیطه مسئولیت من خارج است و مشاوران و متخصصان این کار را انجام خواهند داد.

افرادی که تأیید صلاحیت خواهند شد یک گرایش سیاسی دارند یا می‎توانند گرایشات مختلفی داشته باشند؟

شعاری که ما از ابتدا داشتیم این بود که هیچ‎گونه گرایش جناحی نداشته باشیم. بنده بار‎ها و بار‎ها عرض کردم و همین‎جا باید تکذیب کنم. در یک سایت خبری مصاحبه تلفنی‎ای با من شد و این سؤال از من شد و گفتم که این ائتلاف به هیچ دسته و جناح سیاسی گرایشی ندارد و پایبند رهنمود‎های بنیان‎گذار جمهوری اسلامی و خط مشی رهبری است و هدفش صرفا خدمت‎کردن است این خدمت‎کردن نیازی به داشتن جناح سیاسی خاصی ندارد. هر جناحی قطعا می‎خواهد مردم شهر تهران با آرامش زندگی کنند و قطعا دوست دارند که ایران پایتخت منتخب جهان باشد و اصول شهرسازی در آن رعایت شده باشد. بنابراین من نیازی در این ندیدم که بخواهیم خودمان را به یکی از گرایش‎‎های سیاسی محدود کنیم تا فقط صرفا رأی بیاوریم. ان‎شاءالله خود مردم این را درک خواهند کرد.

اگر دوستان سیاسی طیف‎‎های مختلف از شما برای حضور در لیست‎‎ها دعوت کنند دعوت‎شان را می‎پذیرید یا خیر؟

تمام تلاش من این است که این اتفاق نیفتد؛ اما برحسب نیاز باید در آن لحظه تصمیم‎گیری کنیم. اگر بنا بر این شرایط حضور من در شورا بخواهد تعریف بشود، درنهایت آن زمان تصمیم خواهم گرفت. الان تمام تلاشم این است که با همین همت و با همین شرایط موجود ان‎شاءالله با حمایت مردم بتوانیم وارد بشویم.

این ائتلاف اسم یا شعار خاصی برای خودش تعیین کرده است؟

ما اسم ائتلاف را « امید ایران » گذاشتیم و این شعار را برای تهران تعریف کردیم که «اینجا ایران است»

خانم افسانه بایگان در مصاحبه خود گفتند که با بنده از جانب نهاد ریاست‎جمهوری تماس گرفتند و دعوت کردند که در انتخاب شورا شرکت کنم. دعوت مشابهی از شما در این زمینه صورت گرفته است؟

خیر هیج دعوتی از بنده صورت نگرفته است؛ یا قابل ندانستند یا نگاه دوستان چیز دیگری بوده است.

خانم افسانه بایگان در ائتلاف شما حضور دارند؟

خیر

پنجره / محمد غفاری‌زاد