خط لوله «صلح» انزوای آمریکا در جنگ با ایران را تائید کرد

 بولتن نیوز_ صفحه انرژی، آسیا تایمز در گزارشی در مورد خط لوله «صلح» و موضع آمریکا در قبال این خط لوله و پاکستان نوشت: اگرچه سازمان ملل هیچ‌گاه تحریم‌هایی علیه بخش انرژی ایران اعمال نکرده است، دولت آمریکا با تصمیم اسلام‌آباد مبنی بر احداث خط لوله انتقال گاز ایران به پاکستان مخالفت کرد و این اقدام را نقض تحریم‌های سازمان ملل علیه ایران خواند.

بر اساس این گزارش، به نظر می‌رسد آمریکا بار دیگر قوانین خودش را با قوانین جامعه بین‌المللی اشتباه گرفته است.

رئیس‌جمهور ایران و آصف علی زرداری همتای پاکستانی آن، روز دوشنبه، خط لوله انتقال گاز ایران به پاکستان را طی مراسمی به طور رسمی افتتاح کردند. این خط لوله روزانه 21.5 میلیون مترمکعب گاز ایران را از عسلویه به بندر گوادر در پاکستان انتقال می‌دهد. در سال 2009، هند با وجود نیازهای انرژی، تحت فشار آمریکا از این خط لوله کنار کشید.

همانطور که انتظار می‌رفت، جریان رسانه‌ای غرب، نگاهی منفی به این خط لوله را منتشر می‌کنند. این رسانه‌ها، خط لوله صلح را به عنوان خط لوله‌ای رویایی معرفی می‌کنند و این دیدگاه را القا می‌کنند که پاکستان توانایی تامین 1.5 میلیارد دلار سرمایه لازم برای تکمیل این پروژه را ندارد.

پاکستان در صورت تکمیل این خط لوله روزانه 750 میلیون فوت مکعب یا 21.5 میلیون مترمکعب برای اقتصاد تشنه به انرژی خود از ایران دریافت می‌کند.

حنا ربانی وزیر امور خارجه پاکستان اخیرا گفته است: بدبینی و تردید در مورد این پروژه بیجا است. با در نظر گرفتن کمبودهای برق آزاردهنده و افزایش تقاضا برای انرژی در پاکستان، این خط لوله در راستای منافع ملت پاکستان است.

همچنین ایران و پاکستان، قراردادی برای ساخت پالایشگاهی به ظرفیت 400 هزار بشکه در بندر گوادر به امضا رسانده‌اند.

اکنون این پرسش مطرح است هنگامی‌که خط لوله ایران و پاکستان تکمیل شود، آیا هند می‌تواند در مقابل وسوسه بازگشت دوباره به این خط لوله مقاومت کند؟ در سال 2005، مانموهان سینگ نخست‌وزیر هند اعلام کرد: ما به شدت با کمبود انرژی روبرو هستیم و به منابع جدید انرژی نیاز داریم.

از دیدگاه آمریکا، اقدام احمدی‌نژاد و زرداری از 4 جهت اهمیت دارد: نخست، این قرارداد نشان‌دهنده نخستین بی‌اعتنایی مهم بین‌المللی به تحریم‌های یک‌جانبه آمریکا علیه ایران است. از این رو اهمیت آن فراتر از روابط دوجانبه 2 کشور در آسیا خواهد رفت و ممکن است به نمونه‌ای تبدیل شود که دیگر ملت‌ها از آن پیروی کنند.

ویکتوریا نولاند سخنگوی وزارت خارجه آمریکا نسبت به اجرای این خط لوله ابراز نگرانی و تهدید کرد: ما به طور جدی نگران هستیم و در صورت اجرای آن، پاکستان تحریم خواهد شد.

وی در راستای ایجاد تردید در تکمیل این خط لوله گفت: ما شنیده‌ایم که پیش از اجرای این خط لوله 10 یا 15 بار اعلام شده است؛ از این‌رو ما منتظر می‌مانیم تا ببینیم در عمل چه اتفاقی می‌افتد.

دوما، قرارداد اجرای خط لوله «صلح» حرکتی به موقع از سوی ایران که تحت فشار تحریم‌های اقتصادی غرب قرار دارد، بود؛ این اقدام سیاست‌های مربوط به مذاکرات با ایران که اخیرا در حال تغییر است را تضعیف می‌کند.

دلیل سومی که اخبار خط لوله را اخبار بدی برای آمریکا می‌سازد این است که واشنگتن را در مسیر مواجهه با پاکستان قرار می‌دهد. اسلام‌آباد به عنوان شریک مهم واشنگتن در جنگ با تروریسم مطرح است  و قرار بود این کشور نقشی کلیدی در افغانستان پس از خروج آمریکا از این کشور در سال 2014 بازی کند.

در حال حاضر، مسئله دشوار واشنگتن این است که چگونه نقش باثبات‌تری در کشوری که اکنون آن را به تحریم‌ تهدید می‌کند، داشته باشد.

چهارم، آمریکا بی‌صدا و آرام نگران است که موضع آتی هند به علت رقابت با پاکستان تغییر کند. یک پیشنهاد موفق پاکستانی برای غلبه بر فشار واشنگتن می‌تواند به دهلی‌نو برای تجدید پیشنهاد خود به منظور مشارکت در خط لوله انتقال گاز ایران جسارت بدهد.

اگر چنین اتفاقی بیفتد، آمریکا باید برای پیشگیری از یک آشفتگی بزرگ در سیاست‌خود در قبال هند، با این مسئله کنار بیاید که این امر به منظور یک شکست بزرگ در سیاست خارجی آن در سطح جهان است. موفقیت یا شکست سیاست تحریم واشنگتن علیه ایران تمام حوزه سیاست خارجی آمریکا و رهبری جهانی آن را پوشش می‌دهد.

برای اینکه این مسئله بیش از این پیچیده نشود، آمریکا به سیاست واقع‌گرایانه‌تری در قبال ایران نیاز دارد.

توافق احداث خط لوله«صلح» بر این نکته تاکید می‌کند که واشنگتن در جنگ با ایران در حال منزوی شدن است. قوانین تحریمی آمریکا در مورد ایران حقیقتا بدون استراتژی بازی تعیین می‌شوند و به زودی قانون‌گذاران آمریکایی به این واقعیت خواهند رسید.