پاسخ ستاد حقوق بشر ايران به گزارش احمد شهيد

گزارش جدیدگزارشگر ویژه درباره وضعیت حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران یک بار دیگر نشان داد که سوءاستفاده از مکانیزم ضعیف و معیوب سازمان ملل جهت استفاده های نامشروع سیاسی و تحریک افکار عمومی و گسترش ناسازگاری فرهنگی و دامن زدن به اسلام هراسی و تبلیغ یک¬جانبه¬گرایی و سلطه¬طلبی غربی- صهیونی همچنان در صدر فعالیت ها و امور قرار دارد. از این رو ستاد حقوق بشر جمهوری اسلامی ایران ذکر موارد ذیل را لازم می داند:

1- پیش از هرچیز همانطور که بارها اعلام کرده ایم، تعیین گزارشگر برای جمهوری اسلامی ایران، اقدامی ناموجّه از لحاظ قانونی بوده و هست. زیرا مبارزه با عملکرد گزینشی کمیسیون سابق حقوق بشر دلیل وجودی تشکیل شورای حقوق بشر و مکانیزم گزارش دوره ای جهانی ( UPR) بوده است. چگونه می توان در حالی که هنوز سازوکارهای نوین شورا تحکیم نشده است، اساس آن را مورد تردید قرار داد؟ چگونه می توان قبول کرد که برای دولتهای متخلف غربی و رژیم صهیونیستی که آلوده به جنایات متعدد و کشتار دهها هزار نفر مردم بی گناه در منطقه و نسل-کشی در سرزمینهای خود هستند هیچ گزارشگر ویژه ای نباشد ولی برای جمهوری اسلامی ایران که بزرگترین و مستحکم ترین دموکراسی منطقه است چنین اقدام غیر موجهی را انجام داد؟ جمهوری اسلامی ایران هیچ توجیه قانونی برای قطعنامۀ ناموجّه دول غربی قائل نیست و لذا سایر فعالیت¬های ناشی از آن را نیز غیرقانونی می داند.

2- گزارش به صورت یکجانبه، هدفمند و بدون در نظر گرفتن واقعیات، شفافیت، انصاف، بیطرفی و بدون رعایت مقررات شرح وظایف مأموریت داران شورای حقوق بشر تهیه شده است و فاقد وجاهت لازم برای ارزیابی است و کاملا مشهود است که در تدوین این گزارش، اراده¬ای فراتر و خارج از سازکارهای حقوق بشری سازمان ملل متحد دخیل بوده است.

3- گزارشگری که باید بر مبنای شرح وظایف محوله، بیطرفی و صداقت را سرلوحه کار خویش قرار دهد و به دنبال اثبات حقایق بر مبنای اطلاعات عینی و موثق نشأت گرفته از منابع معتبر باشد، بی محابا و غیر حرفه ای ادعاهای غیرمتقن و غیرمستند مطرح شده از سوی کسانی که دشمنی آنها با نظام و ملت جمهوری اسلامی ایران ثابت شده است و برخی از آنها تروریست های سابقه دار مربوط به منافقین هستند را در گزارش خود مطرح نموده و تمام معیارهای ضروری و غیرقابل انکار در این متن و متون سابق را زیر پا گذاشته شده است. از سوی دیگر گزارشگر ویژه از روز اوّل کسب این عنوان غیرموّجه، عملاً نقش یک هنرپیشه رسانه ای را پیدا کرده که از یک رسانه غربی به رسانه دیگر دعوت می شود و علیه نظام افتخار آمیز جمهوری اسلامی ایران که بزرگترین و پیشرفته¬ترین و قدرتمندترین دموکراسی خاورمیانه را شکل داده به دروغ پراکنی و تکرار ادّعاهای مجامع تروریستی و صهیونی می پردازد؛ آیا این امر جزو وظایف و مسئولیت¬های گزارشگری است؟

4- گزارشگر ویژه جهت اثبات صحت موارد ادعایی خود از طریق مصاحبه های غیرسازنده و جهت دار با منابع غیر معتبر و مشکوک موجبات بی اعتباری گزارش خود نزد افکار عمومی را فراهم آورده است. تقریبا عمده آنچه که در گزارش او منتشر شده سوای از اینکه تکرار همان ادعاهای گذشته او است، در وب سایت های مخالفان شناخته شده جمهوری اسلامی ایران که با سرویس های جاسوسی آمریکا، انگلیس و موساد در ارتباط هستند موجود است و گزارشگر بخش زیادی از محتوا و متن ارائه شده به عنوان گزارش را از روی این وب سایت ها تهیه کرده است.

5- جای تاسف است که گزارشگر در گزارش خود، تحریم های یکجانبه وضع شده از سوی آمریکا و اتحادیه اروپا علیه مردم ایران را حتی مورد اشاره قرار نداده و محکوم نکرده است. تحریمهایی که در تعارض و تناقض آشکار با اصول حقوق بین الملل و روح و مواد منشور ملل متحد قرار دارند. آیا نمی توان سکوت معنادار گزارشگر را به موافقت وی با نقض حقوق بشر تمام جمعیت ایران تفسیر نمود؟

در پایان بار دیگر اشعار می دارد که جمهوری اسلامی ایران دارای قانون اساسی روشن و قوانین جامع و نظام مدنی بسیار با ارزشی است که با اینگونه ترفندهای تبلیغاتی تحت عنوان گزارشگری و با سوءاستفاده از تریبون¬های بین¬المللی هرگز مخدوش نخواهد شد.