اسکار هالیوودی یا سیمرغ اصولگرایی
انقلاب اسلامی ایران دارای بن مایه ای معنوی و آسمانی است. دست یابی به اتوپیای ( مکان آرمانی ) معنوی و آکرونیای (زمان آرمانی) موعود دلیل اصلی و هدف غایی حرکت ملت ایران برای خروج از حکومت غیر خدا و ورود به حکومت الله بوده و هست.
اصل حرف ما این است که ما انقلاب اسلامی کردیم، ولی هنوز سینمایی انقلابی نداریم. با وقوع انقلاب و تحول در فضای اجتماعی و فرهنگی ایران، سینمای ما نیز درمسیر رشد کمی و کیفی قرار گرفت و جشنواره فجر را می توان به عنوان شاهدی بر این مدعا دانست. کشور ما با توجه به پیشرفت های سه دهه گذشته در صنعت سینما توانسته ردیف پنجم کشور صاحب گفتمان تصویری و سینمایی در جهان قرار داده است.
سینمای انقلابی، سینمایی است که با صداقت و جسارت وارد فضای چالشی شود و با قوام و توان راه کار عملیاتی و ایجابی ارائه دهد. مراد از سینمای انقلابی ، فقط توپ و تانک و روایت جریانات انقلاب و دفاع نیست. بلکه باید به دنبال خلق الگویی مناسب و متحول ساز و همانند دوران جنگ تحمیلی با ایجاد روحیه باور پیش برود.
وقتی ما بربوم تصویر رنگی از محاکات شخصی و قضاوت های فردی دم می زنیم و عرصه هنر را به محل تاخت و تاز و گرو کشی های قومی، گروهی و نظری بدل می کنیم آن وقت ناگهان شاهد آن هستیم قدم های مردمان ایران وقتی به در سالن های سینما می رسند تندتر و بلندتر برداشته می شود تا زودتر از آن دور شود و هیچ نگاه آرام و مطمئنی به تصاویر سر درهای سینمای ایران دوخته نمی شود.
اما سئوال اصلی این است که هیئت داواران با چه رویکردی و بر چه اساسی به تولیدات رای می دهند؟
چندی پیش کارگردان و هنر پیشه مشهور سینمایی کشور در نخستین روز اکران سی یکمین جشنواره فجر در پاسخ به سوال خبرنگاری مبنی بر ارزیابی اش از وضعیت فعلی سینما گفت: «امیدوارم ممیزی از سینمای ایران حذف شود» که این گفته او با تشویق جمعی از حضار همراه بود! اظهارات عجیب این کارگردان یکی از مهم ترین شکاف های خط فکری و جریان صعنت سینما را رقم می زند. در ادامه وی در پاسخ به سئوالات خبرنگار چنین ادامه داد:
آیا در هیچ کجای جهان سینمای بدون ممیزی وجود دارد؟
بله، سینمای آمریکا ممیزی ندارد.
اگر ممیزی ندارد، چطور سازندگان فیلم «۳۰ دقیقه بعد از نیمه شب» به دادگاه احضار شدند؟
شما گویا منظور بنده را متوجه نمی شوید؛ من می گویم «آرزو دارم».
یعنی حتی آرزو دارید که ممیزی صحنه های جنسی هم حذف شود؟
آرزوست دیگر؛ آرزوست.
چهره های مطرح سینما و به اصطلاح هنرمندان امروز کشور هم اکنون در سودا و آرزوی به تصویر کشیدن روابط بی پرده جنسی در صنعت سینما هستند! واقعا جای بسی تامل است، شاید حتما ملت ایران باید به کلی دست از دل سینمای ایران که می تواند به بهترین شکل ممکن مانند سایر تولیداتی منحصر به فردی که در ذهن هر مخاطب به طور خاص نقش بسته است، دست بشوید و دل بکشد تا شاید این هنرمندان از خواب زمستانی بیدار شوند.
و یا اهدای جایزه به چهره ای که در آشوب های خیابانی سال ۸۸ علیه نظام حضوری فعال داشت و آنقدر جرم وی سنگین بود که حتی مدتی را هم در زندان گذرانده و پس از چندی توسط نهادهای امنیتی به دلیل همکاری با رسانه ضدایرانی بی بی سی دستگیر اما با برخی میانجی‌گری ها آزاد شد.
امروزه این سیمرغ بلور(انقلاب اسلامی) به کسانی اهدا می شود که با پوزخند خود، ملت ایران را به تمسخر گرفته اند،آیا این رویداد ها تامل برانگیز و دردآور نیست؟!
و اما حرف آخر
به عنوان قطره ای از ملت فرهیخته و فرهنگی ایران و رسالتی که بردوش می کشیم، بوسه می زنیم بردستان کارگردانان و هنرمندان عزیزی که با تولیدات خود به روح ایران و ایرانی و تمدن کهن کشورمان جلایی تازه می بخشند.
نتیجه آن که سینماگر ما با تلاش و کوشش در مقام تکنیک وفرم باید ظرفی ایجاد کند تا موضوعات ناب فطری بر این ظرف نازل شوند و جوشیدن و پوییدن بگیرند، و این حاصل نمی شود جز آنکه جان سینماگر ما رنگ خدایی و صداقت و فطرت در برخورد با وقایع با دیدی باز به وقایع صورت پذیرد.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
