دیدار با منافقین تروریست نقض ادعاهای حقوق بشری است

در قسمت هایی از این بیانیه ای آمده است: این چه دفاع از حقوق بشری است که بزرگ ترین کشور مدعی حقوق بشر خود را ملزم به حمایت از فتنه گران، گروه های تروریستی و معارضان با دولت های منتخب کشورهای مستقل می داند. قصه سوریه، مصر، لیبی، کوبا، افغانستان، پاکستان و ایران، تنها نمونه هایی کوچک از تعارضات آشکار میان اصول دموکراسی و شعار عدالت جهانی آمریکا با کارنامه به جا مانده از سران و رؤسای جمهور این کشور است. چگونه است که حمایت از معارضان تروریست در سوریه، سکوت در برابر قتل عام گسترده مسلمان میانمار، حمایت از رژیم سفاک حاکم بر بحرین، بی تفاوتی در مقابل اقلیت شیعی در عربستان سعودی و لبخند رضایت در مقابل کشتار مردم بی دفاع فلسطین و ترور رهبران این کشور و دفاع از گروهک درمانده و جماعت فلک زده و مفلوک منافقین که حقیقتاً از بی کفنی زنده اند، حمایت از حقوق بشر است اما دفاع متقابل مورد ستم واقع شدگان در کشورهای یاد شده، تروریسم، آشوب و پا گذاشتن بر روی اصول مصرحه حقوق بشر است؟
این بیانیه می افزاید: آیا حقوق بشر آمریکایی حمایت از افرادی که اگرچه 10، 12 سالی از تاریخ مصرفشان گذشته و به آوارگی در صحراهای سوزان عراق هم راضی اند اما به هر حال آثار جرمشان هنوز پابرجاست و 12 هزار زن و مرد و پیر و جوان بی گناه را در این سرزمین به خاک و خون کشیده اند؟
حمایت از گروهی که نه اروپایی ها و نه خود آمریکایی ها حاضر به پذیرش تعفن حضور آنها در کشورشان نیستند آیا جز این معناست که دولتمردان آمریکایی با پذیرفتن معارضان کوبایی در کشورشان و تعیین حقوق و مزایای عالی برای آنها و نپذیرفتن منافقین و بی محلی به این فرقه، باز در همین بی عدالتی شان هم بی عدالتند و تروریست های در خدمتشان را هم به چند دسته و درجه تقسیم می کنند؟
بی شک معیارهایی که این روزها سران آمریکا برای برقراری ارتباط با کشورمان به آن استناد کرده، بمب باران تبلیغاتی می کنند و برای تحقق آن سینه چاک می دهند با لمس واقعیات موجود، صدها سال نوری فاصله دارد؛ از سویی اعلام آمادگی برای برقراری ارتباط با کشورمان و بلافاصله به راه انداختن شوی تبلیغاتی از این ابراز آمادگی و از سویی دیگر حمایت از گروهکی که همچنان در پیش چشم بیش از 75 میلیون ایرانی، تروریست هایی بالفطره هستند که اگر زنجیرشان را باز بگذاری از گرگ های درنده نیز بدترند. اینها شرف و آبرو غیرت خود را در پیاله گدایی ریخته و به حراج توجه آمریکایی ها گذاشته اند و با هدیه زنان و دختران بزک کرده گروهشان در اردوگاه آمریکایی، از ابزار هرزگی برای پیش برد منافع پلیدشان استفاده کرده اند و با وجود اینکه حتی مقامات جزء آمریکایی نیز بر تروریست بودن آنها تأکید کرده اند اما باز هم حکایت سران آمریکایی در مورد منافقین حکایت پس زدن با دست و پیش کشیدن با پا است.
در قسمت های دیگری از این بیانیه آمده است: سران جمهوری خواه و دموکرات پارلمان آمریکا که جلوی دوربین های تلویزونی ژست حقوق بشری می گیرند، از دوستی با مردم ایران دم می زنند و انجمن های پوشالی دوستی ایران و آمریکا تشکیل می دهند، آیا هنوز هم نمی خواهند از به خواب زدن خود دست بردارند و واقعیت های ایران را از زبان مردم ایران و نه از زبان مشتی تروریست بشنوند؟
آنها که امین کنگره آمریکا شده اند عده ای تروریست هستند که امروز چهره عوض کرده اند اما اگر قرار باشد دوباره تروریست های نظامی بشوند و سلاح به دست بگیرند، همانند استادان گذشته و حال خود نه به مردم ایران رحم خواهند کرد و نه به مقامات بلند و دون پایه آمریکایی اما واقعا باید به حال آن دسته از نمایندگان آمریکا افسوس خورد که سوگند خدمت به مردم کشورشان را بخاطر یک مشت دلار، به عده ای تروریست فروختند و فراموش کردند در آمریکای متمدنشان در هر دقیقه به سه زن تجاوز می شود، این کشور بدهکارترین اقتصاد دنیا را دارد، آوارگان توفان های سهمگین دو سال اخیر هنوز در خیابان ها زندگی می کنند و رنگین  پوستان در چشم پلیس این کشور برابر با حیوان هستند. دست مریزاد به آنها که رگ غیرت گردنشان بالا زد و فریادهای بلند موآخذه‌شان بلند شد اما نه برای کم کاری های دولتمردان آمریکا و گلایه از چرایی تداوم دخالت های نظامی در دیگر کشورها و وضعیت آشفته اقتصاد این کشور که برای مریم رجوی و دفاع از وی و گروهک تروریستش و برای دریافت دلارهای بیشتر.
بازماندگان شهدای ترور کشور همچنین عنوان کردند: اگر سرکردگان منافقین فراموش کرده اند یا خودشان را به تجاهل نسبت به گذشته‌شان زده اند، ما هنوز از یاد نبرده ایم سرود «مجاهد در کمینه» را که برای ترور و مقابله با آمریکایی ها با شدت و حدت زیادی آن را می خواندند و فراموش نکرده ایم ترور مستشاران آمریکایی را و از همه تازه تر، فراموش نکرده ایم جشن و پایکوبی در پادگان اشرف را بعد از حادثه یازده سپتامبر را و هزار جلوه دیگری که نرخ نان آن روز منافقین را مشخص می کرد، اما امروز نرخ این نان در لبخندهای مقامات آمریکا و مساعدت های آنها با این فرقه است.
ما به عنوان بازماندگان شهدای ترور کشور و کسانی که پدران و مادران، خواهران و برادران و عزیزانمان را در هجوم وحشیانه و تروریستی منافقین کوردل از دست داده ایم، لازم است به دولتمردان متظاهر آمریکایی و به منافقین حقیر و نان به نرخ روز خور این بشارت را بدهیم که در راه دفاع از آرمان های عزیزانمان، همواره ثابت قدم هستیم؛ نه غم دلار و بهای کمتر و بیشتر برای فروش خود را داریم و نه بیم از چشم افتادن و بی محلی دولتمردان آمریکایی را داریم. ما استواریم در این پیمان که تروریست هایی همچون منافقین همواره تروریست هستند و با کاغذپاره ها و حکم های کذایی دادگاه های اروپایی و آمریکایی نیز ننگ بزرگ تروریستی از پیشانی شان پاک نمی شود.