اصلاح‌طلبان حتي عرضه دور هم جمع شدن را هم ندارند

گروه مانيتورينگ ـ اپوزيسيون خارج‌نشين كه با نزديك شدن به ايام انتخابات رياست جمهوري يازدهم به شدت فعال شده‌اند، سعي مي‌كنند تا با تهييج روحيه اصلا‌ح‌طلبان آنان را وارد كارزار انتخاباتي كنند.

به گزارش بولتن نیوز، البته آنان به خوبي به اختلافاتي كه در درون جبهه اصلاحات وجود دارد واقف‌اند و يك پاي هميشگي مطالبي كه مي‌نويسند، در نقد از هم‌پاشيدگي جبهه اصلاحات است.

بر همين اساس، چندي پيش سايت ضدانقلاب «روزآنلاين» در مطلبي به نقد راديكال اصلاح‌طلبان پرداخت و وضعيت آشفته آنان را به سخره گرفت. اين سايت با اشاره به اينكه اصلاح‌طلبان حتي عرضه دور هم جمع شدن و گفتگو كردن را هم ندارند نوشت:

"اگرچه شاید محمد خاتمی هنوز هم مهم‌ترین رهبر اصلاح طلبی در ایران باشد اما با رادیکال شدن شعار‌ها در انتخابات سال ۱۳۸۸ و جایگاه تازه موسوی و کروبی، نوعی تغییر در جایگاه این رهبری بوجود آمده است. اما مهم ترین تغییر در رهبری و سازمان اصلاح طلبی در ایران، تحول دیگری است. در سال های نخست ریاست جمهوری خاتمی و حتی در زمان انتخابات نوعی رهبری سازمان یافته جمعی در کنار رهبری فردی خاتمی وجود داشت. چهره هایی مانند سعید حجاریان و مصطفی تاجزاده و عباس عبدی و متفکرانی مانند حسین بشیریه که در اینجا مجال نام بردن از همه آنان نیست و سازمان های سیاسی مانند جبهه مشارکت و تشکل های نزدیک به ملی مذهبی ها و تشکل های مدنی در درون یک سیستم شناخته شده به فرآیند تصمیم سازی در رهبری جنبش کمک می کردند. اما امروز گویی مجال گفت و گو تنها در فضای آلوده و بی سازمان فیس بوک مانده است. شوخی روزگار این است که جنبشی که منادی گفتمان گفت و گو میان همه ایرانیان بود اکنون حتی از گفت و گوی درونی خویش هم باز مانده است."

اين سايت در ادامه مطلب خود با اشاره به اينكه اصلاح‌طلبان به‌دليل آنكه نبوغ و نوآوري لازم را نداشته‌اند، از تحولات تازه اجتماعي بازمانده و در نتيجه توانايي جذب جوانان ايران را ندارند، نوشت:

"اگر به تحول شعار های اصلی اصلاح طلبی در دو بازه زمانی دوم خرداد و اکنون بنگریم بهت زده خواهیم شد. زمانی شعار "ایران برای ایرانیان" در بین بود و حالا از شعار "نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران" هم عقب می نشینیم. کاروِیژه اصلاح طلبی دینی شیعه که در دهه هفتاد آموزش مدارا و تساهل دینی بود اکنون به ادامه تلاشی تبلیغی برای جدا کردن مرزهای مذهبی ها از غیر مذهبی ها و حفظ چسب و ربط درون سازمانی برای باقیمانده سازمان های اصلاح طلبی شده است که زمانی همراه با حاکمیت بوده اند. اصلاح طلبی واقعا موجود در ایران روز به روز و تحول به تحول در برابر فشار های حاکمیت ناگزیر به عقب نشینی شده و شعارهایی را بر زمین نهاده است که روزی پیوند دهنده گروه های اجتماعی متفاوت بوده است. مهم نیست که این رهیافت محدود، نوعی تقابل مذهب و غیر مذهب را عمده می کند، مهم این است که این بازماندگی از تحول ایدئولوژیک، جنبش را از همراهی بسیاری از اقشار جوان محروم کرده است. نه تنها به این دلیل که مذهب یا بی مذهبی مساله بسیاری از جوانان نیست بلکه هم به این دلیل که رهبران جنبش را از اندیشیدن به تحولات تازه اجتماعی باز می دارد. مارکس زمانی ایدئولوژی را تخیل خلاق می نامید. اهمیت این ایدئولوژی در معنای حرکت اجتماعی است که می آفریند. جنبش اصلاح طلبی ایران از درک گستردگی تحول اجتماعی و حرکت های اجتماعی در ایران بازمانده است. در ایدئولوژی این رهبران هیچ نشانی از نوآوری در دیدگاه دیده نمی شود. نه درک تازه ای از مناسبات بین المللی و نه از تحولات فرهنگی و اجتماعی در سطح بین المللی و نه هیچ نگاه تازه ای به شرایط اجتماعی در ایران."

بي‌سازماني و عدم وجود رهبر در جمع اصلاح‌طلبان موضوع ديگري بود كه اين سايت بدان پرداخت و نوشت:

"در چنین شرایطی بیهوده نیست اگر بگوییم که جنبش اصلاح طلبی در ایران دچار بی سازمانی در رهبری و ناتوانی در تعمیق پیوند های اجتماعی و نازایی عقیدتی شده است. شماتت کردن رهبرانی که در شرایط سخت تنها می توانستند به حفظ حداقل ها بیاندیشند و باقی مانده گروه ها و چهره هایی که کوشیده اند نیاز به اصلاحات را در ایران زنده نگاه دارند قدری دور از انصاف است. مساله این است که از راه باز اندیشی در تحولات به درکی روشن تر از همین جمع بندی یا یک جمع بندی جایگزین برسیم تا بتوانیم دوباره به جایگاه و آینده جنبش اصلاح طلبی در ایران بنگریم."