اگرسكوت كرده بوديم كسي نميدانست كه براندازيم

بولتن نیوز ، سايت جرس وابسته به كديور و مهاجراني مي نويسد: در آغاز سكوت بود. و سكوت همه چيزمان بود. 25 خرداد 88 را مي گويم. سكوتمان را كه شكستيم، هزار قبيله شديم. يكي كرد بود و تجزيه طلب. بغل دستي ما برانداز بود و خبر نداشتيم. يكي بلندگو دستش بود و از امام مي گفت و آن يكي يادش آمد كه اصلا به اين رأي نداده. بسيار پرسيديم كه چرا 25 خرداد هيچ گاه تكرار نشد و غافل از آن كه همين پرسيدن ها و جواب دادن ها، پيامي جز شكستن سكوت نداشت [!]

جرس با ابراز ناخرسندي از اينكه مطالبه شفافيت از فتنه گران باعث لو رفتن ماهيت آنها و جدايي صفوف معتقدان به نظام با جريان هاي ضد انقلاب شده، نسبت به طيف ابراز شگفتي مي كند و مي نويسد: سكوتمان را كه مي شكنيم قبيله قبيله مي شويم. شايد هم گفتن بلد نيستيم و يا ناگفته هايمان شبيه ترند كه تا لب به گفتن باز مي كنيم قبيله قبيله مي شويم. شاعري كه پرسيده بود چرا ما مرده پرستيم، لابد نمي دانست كه مرده ها سكوتشان دايم است.

جرس در ادامه اين مطلب قابل تأمل مي افزايد: آن روزها تاج زاده نوشته بود 25 خرداد يوم الله بود. نوشتم 25 خرداد يوم الله نبود، روز مردم بود. مدتي لازم بود تا بدانم: 25 خرداد روز سكوت بود. از شبكه هايمان بگويم. به هفت پروتكل هم ياراي انتقال و فهم مشترك هيچ پيامي نيست. آنجا هم تنها پيامي كه در شبكه هايمان بي تفسير، و سوءظن، بي سلام و بي خداحافظي، بدون داغ كردن و لايك كردن، به گوش مي رسد و فهم مي شود، «سكوت» است... هنوز هم هر چه مي نگرم... هر چه مي گردم چاره اي نيست؛ كه نيست... حالا هم براي آنكه سبز ماند، بايد سكوت كرد.[!]

شايان ذكر است در فتنه رنگين كماني سال 88 گروهك هاي متنوعي شامل سلطنت طلبان، منافقين، اعضاي سابق فدائيان خلق و حزب توده، بهائيان، نهضت آزادي، جبهه ملي، حزب مشاركت، مجمع روحانيون و... نقش آفريني كرده و به تعبير رضا ربع پهلوي در يك تقاطع به هم رسيده بودند.